Черепјани
| Черепјани Τριάδα | |
|---|---|
  Черепјани | |
|
Местоположба во областа   Черепјани | |
| Координати: 40°15.29′N 21°16.30′E / 40.25483° СГШ; 21.27167° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Западна Македонија |
| Округ | Кожански |
| Општина | Горуша |
| Општ. единица | Цотил |
| Надм. вис. | 800 м |
| Население (2011)[1] | |
| • Вкупно | 35 |
| Часовен појас | EET (UTC+2) |
| • Лете (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Черепјани (Черепјан или Черепништа; грчки: Γλυκοκερασιά, Гликокерасиja; до 1927 г. Τσιαραπιανή, Цјарапјани[2]) — село во Населичко, Егејска Македонија, денес во општината Горуша на Кожанскиот округ во областа Западна Македонија, Грција. Населението брои 35 жители (2011). Сè до 1923 г. било населено со Валахади (Грци-муслимани).[3]
Географија[уреди | уреди извор]
Селото е сместено во областа Населица, на 15-тина километри југозападно од гратчето Лапчишта, североисточно од Жупан и 5 км западно од Цотил.
Историја[уреди | уреди извор]
Во Отоманското Царство[уреди | уреди извор]
Од името на селото се гледа дека првично било македонско. На крајот од ХІХ век Черепјани се води како муслиманско гркојазично село во Населичката каза.
Според Васил К’нчов во 1900 г. во Черепјан (Черепништа) живееле 140 Валахади (Грци-муслимани).[4]
Според статистиката на грчкиот конзулат во Еласона во 1904 г. во селото имало 100 Валахади.[5]
Во Грција[уреди | уреди извор]
По Балканските војни во 1913 г. Печани е припоено кон Грција согласно Букурешкиот договор. Истата година селото имало 131 жител,[6] кои во 1920 г. се намалиле на 98 лица.[3]
Во средината на 1920-тите населението е иселено во Турција по сила на Лозанскиот договор и на негово место се доведени Грци од Понд. Во 1928 г. Черепјани е заведено како наполно дојденско село со 58 жители (16 семејства).[7] Во 1923 г. дојденците ја изградиле црквата „Св. Никола“, обновена во 1943 г.[8] Во 1927 г. името на селото е сменето во Гликокерасија, што во превод значи „слатка цреша“.
Почнувајќи од 1960-тите населението почнало да опаѓа поради иселување, и продолжило во тој правец до денес.[3]
Во 1987 г. источно од селото е изграден параклисот „Св. Троица“, на местото каде, според преданијата, се наоѓала старата селска црква пред потурчувањето на жителите.[9]
Население[уреди | уреди извор]
Еве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:
| Година | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 125 | 114 | 129 | 100 | 76 | 66 | 68 | 35 |
- Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија
Стопанство[уреди | уреди извор]
Селото произведува од сè по малку, а особено е развиено сточарството.[3]
Поврзано[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ „Попис на населението од 2011 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
- ↑ Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας. Τσιαραπιανή -- Γλυκοκερασιά
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Симовски, Тодор (1998). Населените места во Егејска Македонија : географски, етнички и стопански одлики. I дел. Скопје: Институт за национална историја. стр. 350.
- ↑ Кънчов, Васил. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, стр. 273.
- ↑ Σπανός, Κώστας. "Η απογραφή του Σαντζακίου των Σερβίων", in: "Ελιμειακά", 48-49, 2001.
- ↑ „Απαρίθμηση των κατοίκων των νέων επαρχιών της Ελλάδος του έτους 1913. Μακεδονία“. Архивирано од изворникот 2012-07-31. Посетено на 2012-07-31.
- ↑ „Κατάλογος των προσφυγικών συνοικισμών της Μακεδονίας σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) έτος 1928“. Архивирано од изворникот 20 јуни 2012. Посетено на 20 јуни 2012.
- ↑ „Ιεροί Ναοί του Αγίου Νικολάου στο Βόιο“. Το Βόιον. Архивирано од изворникот на 2015-01-03. Посетено на 3 јануари 2015.
- ↑ „Ιεροί Ναοί και Μoνές της Αγίας Τριάδος (Αγίου Πνεύματος) στο Βόιο“. Το Βόιον. Архивирано од изворникот на 2015-01-05. Посетено на 5 јануари 2015.
| ||||||||||||||||||||||||||