Црква „Вознесение Христово“ - Солун

Координати: 40°36′17″N 22°57′12″E / 40.60472° СГШ; 22.95333° ИГД / 40.60472; 22.95333
Од Википедија — слободната енциклопедија
Вознесение Христово
Αναλήψεως του Κυρίου
Икона на Свети Ѓорѓи од храмот, XIX век
Карта
40°36′17″N 22°57′12″E / 40.60472° СГШ; 22.95333° ИГД / 40.60472; 22.95333
МестоСолун
ЗемјаЕгејска Македонија, Грција
ВероисповедЦариградска патријаршија
Архитектура
Архит. типтрикорабна базилика
Изградба1894 – 1919
Управа
ЕпархијаСолунска

Вознесение Христово (грчки: Αναλήψεως του Κυρίου) — црква во градот Солун, Егејска Македонија. Влегува во состав на Солунската епархија на Цариградската патријаршија. Црквата се наоѓа во истоименото маало Аналипси (Вознесение), спроти морскиот брег и до маалото Пирги.[1]

На крајот на XIX век грчката црковна општина решила да изгради втор храм вон ѕидините по „Св. Троица“. Издејствувале султански ферман и патријаршиски печат од Неофит VIII (1891 - 1894). Камен-темелникот на црквата е поставен во 1893 г. за време на митрополит Атанасиј Солунски. Архитект на градбата е Кокинос, која ја изградил во облик на традиционалната трикорабна базилика. Осветена е на 5 мај 1919 г. од митрополитот Генадиј Солунски. Иконостасот е изработен во 1907 г. од Јоанис Лиритис од Тинос, а иконите на него се дело на негушкиот зограф Христодулос Матеу.[1]

За време на окупацијата во Втората светска војна во камбанаријата на црквата работела нелегална радиостаница, која емитувала програма на Сојузниците под раководство на свештеникот Евангелос Мурѕинос.[1]

Во 1954 г. е поставен камен-темелникот парохиски културен центар, во кој има параклис „Св. Јован Претеча и Св. Силуан Атонит“. Во 1987 г. храмот е проширен за првпат. Во 2004 – 2005 г. е проширен уште еднаш, и притоа се изградени параклисите „Св. Фотина и Ирина“ и „Св. Апостол Тома“ во внатрешноста на храмот и „Св. Антониј“ во западниот дел на дворот.[1][2]

Поврзано[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Τερμεντζόγλου, Γεώργιος Κ (2013). Εγκαίνια νεότερων ναών της Θεσσαλονίκης (1912-2011) (PDF). Θεσσαλονίκη: Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Θεολογική Σχολή, Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας. стр. 21.
  2. „Ιστορικό Ιερού Ναού Αναλήψεως του Κυρίου“. Ιερός Ναός Αναλήψεως του Κυρίου. Архивирано од изворникот на 2016-07-25. Посетено на 26 август 2016.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]