Цитра

Од Википедија — слободната енциклопедија
Цитра

Цитра е унгарски фолклорен инструмент, кој најчесто се користи за традиционалните танцови или ора. Може да се стави на маса за време на играње, Цитрата има наједноставна форма, со изглед на правоаголен блок.[1] Музички инструменти кои припаѓаат на унгарската традиционална музика може да се најдат речиси насекаде во светот, често со многу различни големини и форми.

Унгарската цитра е главно мешан типичен инструмент. Без транспозиција, C-m, D, F, Gm-може да се изведат како акорди.

Потеклото[уреди | уреди извор]

Спротивно на популарното верување, нема веродостојни податоци дека Унгарците го користеле видот цитра познати по народната традиција, а не историските типови на цитрата. Во Gest Hungarorum се споменува цитрата, а анализата на музичките претстави сугерира дека во овој период харфата се нарекувала китара, што е ислично но не исто со цитрата.

Најраниот опис на цитрата на унгарски јазик може да се најде во поглавјето на теоретската книжевност на Антал Бала во 1774 година, „Каде настанале томбор и цимбал“, каде што во описот се користи зборот „томбор“ наместо „цитра“, и не е случајно што терминот до 1940-те години станува вообичаено име.

Името цитра што се користи денес започнува да се шири во првата половина на 19 век. Во Источните Алпи се развиле од крајот на 18 век до т.н. митенвалди, инструмент со круша во облик на тело. За формалната промена на инструменталното тело, цитрата можела да служи како модел, чие име може да биде индиректно поврзано со цитратот. Во истиот период, во Халеин се појавила цилиндрична форма со дијатонични клешти која се нарекува салцбургски цитерски тип од блискиот град, кој е јасно морфолошки поврзан со популарниот тип цитрин во Трансдунавија.

Инструментот е приближно правоаголен. Должината е околу половина метар. Една од неговите надолжни страни е исправена.

Има два ред од кои надворешниот ред има седум тонови, широки две октави. Во внатрешноста има хроматски звуци. Односот помеѓу двете фази е ист како и црно-белите копчиња на пијаното. Тие можат да бидат поделени во три групи, во зависност од бројот на жици.

Пред 40 до 50 години се користело само заострено пенкало за да се удира по цитрaтa додека се свири.

Фолк песните ја следат аналогијата на седумте, главно модални, мелодии, опишани подолу, во контекст на звукот 'G' или 'C':


Наводи[уреди | уреди извор]