Цестиј (мост)

Од Википедија — слободната енциклопедија
Поглед кон мостот

Цестиј е римски мост што го поврзува десниот брег на Тибар со западниот дел на островот Тибар во Рим, Италија. Во доцната антика, мостот бил заменет и името му било променето во Гратјани. Познат е и како Мост Сан Бартоломео. Не повеќе од една третина од денешниот камен мост е од антички материјал, бидејќи тој бил целосно обновен и проширен во 19 век, по бројни претходни реставрации.

Антички мостови[уреди | уреди извор]

Мост од 1 век п.н.е[уреди | уреди извор]

Оригиналниот мост бил изграден околу 1 век п.н.е. по Фабрициус. Мостот ја поврзува другата страна на островот со левиот брег на реката. Непознат е идентитетот на Цестиј кој се споменува во името на мостот, тој можеби бил одговорен за изградбата на мостот или за подоцна обновување на постоечкиот и можеби бил член на родот Цестиј за време на подоцнежната Римска Република.

Цестиј бил првиот мост што стигнал до десниот брег на Тибар од островот Тибар. Додека островот долго време бил поврзан со левиот брег на Тибар и срцето на Рим, уште пред да се изгради Мостот Фабрициус, десниот брег, Транстибер, останал неповрзан додека не бил изграден Цестиј. Познати се неколку членови на кланот Цестии од 1 век п.н.е., но не се знае кој од нив е одговорен.[1] Родот Цестија не беше истакнато семејство до времето на Гај Цестиус Епуло.

Цестиј бил обновен за време на владеењето на императорот Антонин Пиј. На конструкцијата бил поставен натпис во спомен на обновата.[2]

Мост од 4 век[уреди | уреди извор]

Во 4 век Цестиј бил заменет со нова структура. Според латинскиот историчар од 5 век Полемиј Силвиј, во 370 година бил повторно посветен како Мост Гратјани, на браќата-цареви Валентинијан I и Валенс и синот на Валентинијан, Гратјан , владејачки ко- августи на династијата Валентинија .[2] Мостот е обновен со употреба на вулкански туф камен и пеперино мермер, со облога од травертински варовник.[2] Дел од материјалот за обнова потекнува од урнатиот портикус на блискиот театар на Марселус .[3] На мостот и на парапет беа поставени натписи на мермерни плочи со спомен на делото и именување на царевите.[2] Мостот од 4 век веројатно ги следел архитектонските линии на неговиот републикански претходник.[2] Пред обновата во 19 век, мостот бил 48 метри долг, со централен лак кој се протега од 23,65 метри, опкружени со два свода кои се протегаат секој од 5,8 метри . Мостот бил 8,2 метри широк.[2]

И Цестихј и Фабрициус биле долговечни мостови, иако Фабрициус остана целосно недопрен, Понте Цестио бил обновувана неколку пати од 12 век и целосно демонтирана и обновена во 19 век, со зачувана само дел од античката структура.[2]

Сегашен мост[уреди | уреди извор]

Обнова од 19 век[уреди | уреди извор]

Тибарот трча на високо ниво, декември 2008 година

За време на насипот на каналот на Тибар во 1888-1892 година, изградбата на ѕидовите и булеварите покрај реката наложила рушење на римскиот мост и реконструкција на нов мост.[2] Античкиот мост, кој имал два мали лака од двете страни на широкиот централен распон, едноставно не бил доволно долг. Сегашниот мост, кој има три големи лакови, бил изграден наместо него.

Две третини од сегашната структура датираат од овој период, а единствената околу една третина од структурата е изградена од предмодерен материјал.[2] По обновата во 19 век, мостот бил 80,4 метри долг, со оригиналниот централен лак опкружен со два други лаци со еднаков распон.[2] Мостот ја црпи својата поврзаност со светецот од Новиот завет од црквата и малата базилика посветена на апостолот Вартоломеј на островот Тибар.

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. Samuel Ball Platner. „Pons Cestius (from A Topographical Dictionary of Ancient Rome)“.
  2. 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 Richardson, Lawrence (1992). „Pons Cestius“. A New Topographical Dictionary of Ancient Rome (англиски). Baltimore, MD: Johns Hopkins University Press. стр. 297–298. ISBN 978-0-8018-4300-6.
  3. Claridge, Amanda (1998). Rome: An Oxford Archaeological Guide. Oxford: Oxford Univ. Press.

Извори[уреди | уреди извор]

  • O’Connor, Colin (1993). Roman Bridges. Cambridge University Press. стр. 66f. ISBN 0-521-39326-4.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]