Хиндасвинт
| Хиндасвинт | |
|---|---|
| Крал на Визиготите | |
 Тремиз кој носи современа слика на Хиндасвинт | |
| Период на владеење | 17 април 642 – 30 септември 653 |
| Претходник | Тулга |
| Наследник | Рекесвинт |
| Совладетел | Рекесвинт (20 јануари 649 – 30 септември 653) |
| Роден(а) | ок. 563 |
| Починал(а) | септември 30, 653 (возр. 89–90) |
| Почивалиште | Манастирот во Сан Роман де Орниха |
| Сопруга | Рекиберга |
| Вероисповед | Халкидонско христијанство |
Хиндасвинт (латински: Chintasvintus, Cindasvintus; ок. 563 - 30 септември 653) ― визиготски крал на Хиспанија, од 643 година до неговата смрт во 642 година. Го наследил Тулга, од која со државен удар го презел престолот. Бил избран од благородниците и помазан од епископите на 30 април 642 година.
Живот[уреди | уреди извор]
И покрај неговата голема возраст (тој веќе имаше 79 години), ветеран од кампањите на Леовигилд и религиозните бунтови откако биле принудени преобраќањата од аријанството, неговиот тирански и суров карактер ги натерало свештенството и благородништвото да му се потчинат поради страв од погубување и протерување. Тој ја зацврстил својата контрола со спречување на наводен бунт: за краток временски период погубил над 200 Готи од најблагородните семејства и уште 500 од ситното благородништво. Дополнително, тој организирал протерување на многу потенцијални противници и конфискација на нивниот имот. Сето ова се случило пред да се случи каков било бунт и без никаква истрага или судење или, за таа работа, вистинско верување дека се чека бунт.
Седмиот собор во Толедо, одржан на 16 октомври 646 година, се согласил и ги поддржал неговите постапки, заострувајќи ги казните што се применуваат на оние што се кренале против суверенот и ги прошириле дури и на членовите на свештенството.
Задушувајќи ја целата опозиција, тој донел мир во кралството и степен на ред што не бил познат претходно. За да го продолжи своето наследство, тој го добил својот син Рекесвинт, на повик на Браулио од Сарагоса, крунисан за крал на 20 јануари 649 година и се обидел да воспостави, како што многумина претходно, наследна монархија. Неговиот соработник-син оттогаш бил вистинскиот владетел на Визиготите, претседавајќи во името на неговиот татко до 653 година, годината на смртта на Хиндасвинт.
И покрај енергичната природа на политичките активности, Хиндасвинт е запишан во религиозните анали како голем добротвор на црквата, дарувајќи многу земји и давајќи привилегии на свештениците. Тој ги подобрил јавните имоти со конфискуваните добра на обесправените благородници, како и преку подобрени методи на оданочување. На воено поле, тој презел кампањи против бунтовните Баскијци и Лузитанци.
Тој објави многу закони кои се занимаваат со граѓански прашања. Со помош на Браулио, епископ од Сарагоса, тој започнал со изработка на територијален законски кодекс кој ќе ги опфати и готското и хиспаноримското население. Нацрт-облик на тоа дело, Liber Iudiciorum, било објавено во втората година од неговото владеење.[1] Тој претрпел префинетост во текот на остатокот од неговиот суверенитет и бил завршен од неговиот син во 654 година. Во 643 или 644 година го заменил и Алариховиот законик што го користеле домородците и Леовигилдовиот кодексот што го користеле Готите.
Според Едвард Гибон, за време на неговото владеење, муслиманските напаѓачи почнале да ја вознемируваат Иберија: „Уште во времето на Утман (644–656), нивните пиратски ескадрили го опустошиле брегот на Андалусија “.[2] Сепак, ова читање поставува проблем кој е тешко да се надмине: Праведниот Калифат сè уште се борел да ја освои Триполитанија во денешна Либија. Хиндасвинт ги поминал последните години од својот живот, како што правеле многу средновековни монарси, во дела на побожност заради својата бесмртна душа. Тој му нарачал на Свети Фруктуоз да го изгради манастирот во денешен Сан Роман де Орниха кај реката Дуро, со намера во него да биде сместен неговиот гроб. Неговите останки почиваат таму покрај оние на неговата сопруга Рикиберга. Сепак, Евгениј II, епископ на Толедо, дал пресуда за животот на овој крал пишувајќи го следниов натпис:
- Јас, Хиндасвинт, секогаш пријател на злите дела: извршител на злосторства Хиндасвинт јас, безбожен, непристоен, грд и зол; не барајќи го најдоброто, вреднувајќи го најлошото.[3]
Наследство[уреди | уреди извор]
Хиндасвинт бил наследен од неговиот најстар син, Рекесвинт, кој ги продолжил своите реформи. Помладиот син, Теодофред, бил заслепен од Вамба.
Извори[уреди | уреди извор]
- Колинс, Роџер. Visigothic Spain, 409–711. Blackwell Publishing, 2004 година.
- Кинг, П.Д. „King Chindasvind and the First Territorial Law-code of the Visiogothic Kingdom“. Visigothic Spain: New Approaches . ед. Едвард Џејмс . Oxford: Clarendon Press, 1980. стр. 131 – 157.
- Томпсон, Е.А. The Goths in Spain. Оксфорд: Clarendon Press, 1969 година.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ King, 157.
- ↑ Edward Gibbon, The History of the Decline and Fall of the Roman Empire, ed. J.B. Bury (New York: Fred de Fau and Co., 1906), vol. IX, Chpt. LI, section V.
- ↑ Translation from Peter Heather, The Goths (Oxford: Blackwell, 1996), p. 290
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
- Едвард Гибон, History of the Decline and Fall of the Roman Empire, Поглавје 51 (од Универзитетот во Аделаида)
- Кодекс на визиготски закон : текст. Предговорот е напишан во 1908 година и треба да се чита со резерва. Погледнете ја Книгата VI: Во врска со злосторствата и мачењата, под Наслов III: Во врска со абортусот, седмиот член, кој не е „антички закон“, како и многу други, туку зборовите на крал Флавиј Хинтасвинт
| Владејачки титули | ||
|---|---|---|
| Претходник Тулга |
Крал на Визиготите 17 април 642 – 30 септември 653 со Рекесвинт (20 јануари 649 – 30 септември 653) |
Наследник Рекесвинт |
.jpg){kind=small}
|