Хаџилар
| Хаџилар Ξυλοκερατιά | |
|---|---|
  Хаџилар | |
|
Местоположба во областа   Хаџилар | |
| Координати: 40°51′N 22°50′E / 40.850°N 22.833°E | |
| Земја | Грција |
| Област | Централна Македонија |
| Округ | Кукушки округ |
| Општина | Кукуш |
| Општ. единица | Кукуш |
| Надм. вис. | 78 м |
| Население (2001)[1] | |
| • Вкупно | 504 |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Хаџилар или Иџиларе (грчки: Ξυλοκερατιά, Ксилокератија; до 1927 г. Γιατζηλάρ, Јаѕилар)[2] — село во Општина Кукуш во Кукушкиот округ, Егејска Македонија, денес во областа Централна Македонија, Грција.
Географија и местоположба
[уреди | уреди извор]Селото се наоѓа на 20 километри јужно од градот Кукуш, на неколку километри од грчко-македонската граница, во близина на североисточниот брег на Дојранското Езеро, на 30 километри од градот Солун. Селото се наоѓа на надморска височина од 78 метри.
Историја
[уреди | уреди извор]Во „Етнографија на Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Хаџилар се состоело од 80 семејства и 316 жители Македонци[3][4] Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 година Хаџилар имало 470 жители Македонци и 50 Турци[3][5].
Селото било под влијание на Бугарската егзархија. Според податоците на секретарот на егзархијата Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во селото живееле 470 Македонци и работело егзархиско училиште[3][6].
По крајот на Балканските војни, селото било вклучено во составот на Грција. Во 1927 година, селото било преименувано во Ксилокератија.[7]
По потпишувањето на Лозанскиот договор, муслиманското население било принудено да го напушти селото.
Демографија
[уреди | уреди извор]Во пописот од 1913 година, во селото биле евидентирани 62 жители, додека на пописот од 1920 имало 85 жители[8]. Во 1928 година селото било чисто бегалско со 330 жители бегалци.[9]
Градби
[уреди | уреди извор]Во селото се наоѓа црквата „Св. Ѓорѓи“, која во 1986 година била прогласена за заштитен споменик на земјата[10].
Личности
[уреди | уреди извор]- Родени во Хаџилар
- Александар (Алексо) Трајков (1889 - ?)[11]
- Ангел Христов (1881 - ?)[12]
- Ване Митрев (1877/1882 - ?)[13]
- Васил Димитров (1892 - ?)[14]
- Георги (Гоце) Марков Георгиев (1882 - ?)[15]
- Д. Касанов (1892 - ?)[16]
- Иван Митров[17]
- Никола (Коле) Трајков (1882 - ?)[18]
- Петко Гинев (1884 - ?)[19]
- Трајко Трајков (1884 - ?)[20]
- Трајко Наков (1885 - ?)[21]
- Трајчо Ќосето[22]
- Христо Атанасов[23]
- Христо Стоименов Милошов (1884 - ?)[24]
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ Фактичка состојба на населението и домовите во Грција според пописот од 18 март 2001 г. (PDF 39 Мб). Државен завод за статистика на Грција. 2003.
- ↑ Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας. Σαλαμανλή - Γαλλικόν
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г., Македонски научен институт, София, 1995, стр. 162-163.
- ↑ Кънчов, Васил. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, стр. 164.
- ↑ Brancoff, D.M. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, pp. 98-99.
- ↑ „Λιθοξόου, Δημήτρης. Μετονομασίες των οικισμών της Μακεδονίας 1919 - 1971“. Архивирано од изворникот 20 јуни 2012. Посетено на 20 јуни 2012.
- ↑ Симовски, Тодор Христов; Здружение на децата бегалци од Егејскиот дел на Македонија (1998). Населените места во Егејска Македонија Д. 1. Скопје: Печатница „Гоце Делчев”.
- ↑ „Κατάλογος των προσφυγικών συνοικισμών της Μακεδονίας σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) έτος 1928“. Архивирано од изворникот 20 јуни 2012. Посетено на 20 јуни 2012.
- ↑ „архивски примерок“. Архивирано од изворникот на 2021-03-04. Посетено на 2016-02-28.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 723.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 759.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 452.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 214.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 150.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 341.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 455.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 752.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 177.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 728.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 480.
- ↑ Македонците в културно-политическия живот на България. Анкета от Изпълнителния комитет на Македонските братства, Книгоиздателство Ал. Паскалев и с-ие, София, 1918, стр. 107.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 72.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 440.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||