Фридрих Ернст Феска

Од Википедија — слободната енциклопедија

Фридрих Ернст Феска (15 февруари 1789 – 24 мај 1826) бил германски виолинист и композитор на инструментална музика.

Животот и кариерата[уреди | уреди извор]

Роден е во Магдебург. Неговиот татко, Јохан Петер Август Феска, бил пазарен судија во Магдебург и бил активен во музичкиот дел во градот. Тој посветил голем дел од своето време на вежбање на виолончело и пијано. Неговата мајка била пејачка, образована одЈохан Адам Хилер и Маријана Подлеска. Таа била професионален вокал во раниот живот.

Фридрих го добил своето рано музичко образование во Магдебург и ги завршил студиите во Лајпциг кај Thomaskantor Август Еберхард Милер . Кога имал само четири години, умеел да изведува дела со умерена тежина на пијано и почнал да ја проучува виолината. На рана петнаесетгодишна возраст се појавил пред јавноста со неколку концерти на виолина, кои биле примени со општ аплауз, што резултирало со негово именување за водечки виолинист на оркестарот Лајпциг Гевандхаус . Оваа позиција ја имал до 1806 година, кога станал концерт-мајстор на војводата Петар I од Олденбург . Во 1808 година бил назначен за соло-виолинист од кралот Џером Вестфалски во државниот театар Касел и таму останал до крајот на француската окупација (1814), кога заминал во Виена, а набргу потоа во Карлсруе, каде бил назначен за концерт-мајстор на големиот војвода од Баден .

Неговото нарушено здравје го спречило да ужива во бројните и заслужени триумфи што се должи на неговата уметност, а во 1826 година умрел од консумирање на рана триесет и седумгодишна возраст.

Синот на Феска, Александар, исто така постигнал одредена нота како композитор.

Работи[уреди | уреди извор]

Како виртуоз, Феска се рангирал меѓу најдобрите мајстори на германската школа на виолинисти, на школата на Спор и на Јоаким . Посебно како лидер на квартет, се вели дека бил без конкуренција во однос на класичното достоинство и едноставноста на стилот. Помеѓу неговите композиции, највпечатливи биле неговите квартети за гудачки инструменти и други парчиња камерна музика. Неговите три симфонии (бр. 1 во Е♭, оп. 6; бр. 2 во Д, оп. 10; бр. 3 во Д, оп. 13) заедно со камерните дела сè нашле во каталогот на Оуџер,подоцна 1861.[1] Неговите две опери, Кантемир и Омар и Лејла, биле помалку успешни. Напишал и некои свети композиции и бројни песни и вокални квартети.

Белешки[уреди | уреди извор]

  1. Catalogue of Augener & co.'s. universal circulating musical library. London: Augener, Ltd. 1861. стр. 2, 7 100. catalogue of augener circulating library fesca.

Наводи[уреди | уреди извор]

  • </img> Оваа статија вклучува текст од публикација која сега е во

Надворешни врски[уреди | уреди извор]