Феличе Борел

Од Википедија — слободната енциклопедија
Феличе Борел
Лични податоци
Полно име Феличе Пласидо Борел
Роден на 5 април 1914(1914-04-05)
Роден во Ница, Франција
Починал на 21 јануари 1993(1993-01-21) (возр. 78)
Држава Италија Италија
Висина &100000000000001750000001,75 м
Играчки податоци
Позиција напаѓач
Повлекување 1949 (35 г.)
Младинска кариера
Торино Торино
Кариера*
Години Клуб Наст.† (Гол.)†
1932-1941 Јувентус Јувентус 205 (119)
1941-1942 Торино Торино 25 (7)
1942-1946 Јувентус Јувентус 75 (24)
1946-1948 Алесандрија Алесандрија 1 (0)
1948-1949 Наполи Наполи 1 (0)
Репрезентација ‡
1933-1941 Италија Италија 3 (1)
Раководител на екипите
1942-1946 Јувентус Јувентус
1946-1948 Алесандрија Алесандрија
1948-1949 Наполи Наполи
1954-1955 Фосанезе
1966-1967 Тернана Тернана
  • Сениорските учества и голови се сметаат само за домашни натпревари
податоците се од 6 јануари 2011.

† Учества (Голови).

‡ Учествата и головите за репрезентација се според податок од 17 ноември 2010

Феличе Пласидо Борел (роден на 5 април 1914 година во Ница) — поранешен италијански фудбалер и фудбалски тренер, кој играл на позицијата напаѓач.

Тој бил светски шампион со италијанската репрезентација на Светското првенство 1934.

Животопис[уреди | уреди извор]

Борел бил познат по прекарот Farfallino (малата пеперутка).[1] Тој е син на Ернесто и помлад брат на Алдо, кои исто така биле фудбалери; за да се разликува од својот брат, во фудбалските алманаси Феличе се појавувал и како Борел II. Феличе учел во класично средно училиште.[2]

Технички одлики[уреди | уреди извор]

Борел обично играл како централен напаѓач, и се смета за еден од најдобрите напаѓачи на Италија и на Јувентус на сите времиња. Тој бил познат по неговата брзина, движење, шут, реализација, дриблинг, тимската игра и техничките квалитети. Во подоцнежните години од кариерата тој обично играл како внатрешен напаѓач, мецала, па дури и како централен играч од средниот ред. И покрај неговите големи фудбалски квалитети, тој бил доста склон кон повреди.[3][4][5]

Кариера[уреди | уреди извор]

Клупска кариера[уреди | уреди извор]

Борел со Јувентус во 1930-тите.

Феличе Борел го имал своето деби во Серија А со екипата на Јувентус со само осумнаесет години, на 2 октомври 1932 година, по натпревар во кој неговиот тим бил поразен од Наполи.[5] Од 1932 до 1935 година, тој придонел за освојување на 3 последователни скудета, и бил најдобар стрелец во сезоните 1932-33 (со 29 гола на 28 настапи) и 1933-34 (со 31 гол на 34 настапи):[5] во првата, бројот на голови бил поголем од бројот на одиграните натпревари, поставувајќи рекорд кој бил изедначен од Кристијан Виери седумдесет години подоцна со 24 гола на 23 настапи.[6] Тој, исто така, бил и најмладиот играч кој станал најдобар стрелец во италијанската лига.[7] Во сезоната 1937-1938, тој го освоил и својот прв трофеј во Купот на Италија со Јувентус.

Сепак, и покрај тоа што бил голем протагонист на Јувентус во периодот познат како Quinquennio d'oro (пет освоени скудета по ред), неговиот придонес во повеќето сезони бил ограничен со бројни повреди.[5] По само една сезона во Торино, тој повторно се вратил во „Старата дама“, останувајќи таму до 1946 година.[5] Тој потоа ја завршил кариерата бранејќи ги боите на Алесандрија и Наполи, во последниот клуб дури играјќи во Серија Б (неговата единствена сезона во понизок ранг), пред да замине во пензија во 1949 година.

Репрезентативна кариера[уреди | уреди извор]

Тој одиграл 3 натпревари за италијанската репрезентација, постигнувајќи еден гол; и тоа на своето деби против Унгарија.[8] Учествувал на Светското првенство 1934, главно како резерва за напаѓачот на Болоња Анџело Скијавио,[9] играјќи само во повторениот натпревар од четвртфиналето против Шпанија.[8]

Хронологија на репрезентативните настапи[уреди | уреди извор]

Хронологија на настапи и постигнати голови за националната селекција ― Италија
Дата Град Домашни Резултат Гости Натпреварување Голови Инфо Детали
22-11-1933 Будимпешта Унгарија Унгарија 0 – 1 Италија Италија Куп на Централна Европа 1
3-12-1933 Фиренца Италија Италија 5 – 2 Швајцарија Швајцарија Куп на Централна Европа -
1-6-1934 Фиренца Италија Италија 1 – 0 Шпанија Шпанија СП 1934 - Четвртфинале -
Вкупно Настапи 3 Голови 1

Клупска статистика[уреди | уреди извор]

Сезона Клуб Првенство Национален куп Останати купови Вкупно
Лига Наст Гол Лига Наст Гол Лига Наст Гол Наст Гол
1932-1933 Италија Јувентус А 28 29 - - - МК 4 1 32 30
1933-1934 А 34 31[10] - - - МК 6 5 40 36
1934-1935 А 29 14[10] - - - МК 7 6 36 20
1935-1936 А 8 5[11] КИ 0 0 - - - 8 5
1936-1937 А 26 17 КИ 2 1 - - - 28 18
1937-1938 А 14[12] 7 КИ 3 4 МК 0 0 17 11
1938-1939 А 19 1 КИ 1 0 - - - 20 1
1939-1940 А 17 6 КИ 3 2 - - - 20 8
1940-1941 А 30 8 КИ 2 2 - - - 32 10
1941-1942 Италија Торино А 25 7 КИ 1 0 - - - 26 7
1942-1943 Италија Јувентус А 25[13] 7[14] КИ 0 0 - - - 25 7
1944 АИ 22 5 - - - - - - 22 5
1945-46 ДН 28[15] 12[16] - - - - - - 28 12
Вкупно Јувентус 280 142 11 9 17 12 308 163
1946-1947 Италија Алесандрија А 1 0 - - - - - - 1 0
1947-1948 А 0 0 - - - - - - - -
1948-1949 Италија Наполи Б 1 0 - - - - - - 1 0
Вкупно во кариерата 307 149 12 9 17 12 336 170

Титули[уреди | уреди извор]

Клупски[уреди | уреди извор]

Италија Јувентус[уреди | уреди извор]

1932-1933, 1933-1934, 1934-1935
1937-1938

Репрезентативни[уреди | уреди извор]

Италија Италија[уреди | уреди извор]

1934

Поединечни[уреди | уреди извор]

1932-1933 (29 гола), 1933–1934 (31 гол)[4]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ vol. 1: Protagonisti Text "Sappino" ignored (help); Text "p. 96" ignored (help).
  2. ↑ Gianni Romeo (25 април 1990). „Borel: «È tutto da rifare»“ (италијански). La Stampa. стр. 20.
  3. ↑ Caminiti, Vladimiro. „BOREL Felice Placido: il volo di Farfallino“ (италијански). storiedicalcio. Посетено на 19 May 2020.
  4. ↑ 4,0 4,1 Bedeschi, Stefano (1 April 2019). „Gli eroi in bianconero: Felice Placido BOREL“ (италијански). Tutto Juve. Посетено на 19 May 2020.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Garanzini, Gigi. „BOREL, Felice Placido“ (италијански). Treccani: Enciclopedia del Calcio (2002). Посетено на 19 May 2020.
  6. ↑ Празен навод (help).
  7. ↑ Mirko Graziano (30 ноември 2016). „Inter, Icardi ne segna sempre due“.
  8. ↑ 8,0 8,1 Празен навод (help).
  9. ↑ Aldo Pacor (7 мај 1986). „Meazza perse a poker il premio del duce“. la Repubblica. стр. 21.
  10. ↑ 10,0 10,1 Празен навод (help).
  11. ↑ 4 според Enciclopediadelcalcio.it, cfr. Myjuve.it.
  12. ↑ 15 според Enciclopediadelcalcio.it, cfr. Myjuve.it.
  13. ↑ 14 според Enciclopediadelcalcio.it, cfr. Myjuve.it.
  14. ↑ 3 според Enciclopediadelcalcio.it, cfr. Myjuve.it.
  15. ↑ 27 според Enciclopediadelcalcio.it, cfr. Myjuve.it.
  16. ↑ 10 според Enciclopediadelcalcio.it, cfr. Myjuve.it.

Библиографија[уреди | уреди извор]

Marco Sappino, Dizionario biografico enciclopedico di un secolo del calcio italiano, Baldini & Castoldi.

Giorgio Armadori, Tra storia e leggenda - Almanacco illustrato della Ternana dalle origini al 2000, Ternana Calcio.

Gigi Garanzini, BOREL, Felice Placido.

Almanacco illustrato del calcio 2019, Panini Editore.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Портал „Биографија“
Портал „Фудбал“
Портал „Италија“
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Феличе_Борел&oldid=5034704“