Тутракан
| Тутракан Тутракан | |
|---|---|
| град | |
| Местоположба на Тутракан во Бугарија | |
| Координати: 44°02′20″N 26°37′10″E / 44.039°N 26.619388°E | |
| Земја | Бугарија |
| Област | Силистра |
| Општина | Тутракан |
| Управа | |
| • Градоначалник | Димитар Стефанов (Независен) |
| Површина | |
| • Вкупна | 64,444 км2 (24,882 ми2) |
| Надм. вис. | 107 м |
| Население (2024) | |
| • Вкупно | 6,713 |
| • Густина | 100/км2 (270/ми2) |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
| поштенски код | 7600 |
| Повик. бр. | +359 0866 |
| Мреж. место | tutrakan.bg |
Тутракан (бугарски: Тутракан) — град во Североисточна Бугарија, административен центар на Општина Тутракан во Силистренската Област. Има население од околу 6.713 жители (2024).[1]
Географија и местоположба
[уреди | уреди извор]Градот се наоѓа 60 км западно од регионалниот центар Силистра и 371 км североисточно од главниот град Софија. Неговото пристаниште на реката Дунав ги олеснува комуникациите и го одредува значајното место што Тутракан го заземал и го зазема во неговиот историски развој.
Историја
[уреди | уреди извор]Во римската ера, градот се викал Трансмариска, што значи „населба зад мочуриштата“, што се однесува на спротивната рамнина околу денешниот романски град Олтеница. Градот бил дом на дел од 11-та легија на Клавдиј. Информациите за ова се извлечени од камен натпис од 18 октомври 294 година. За време на царот Валенс (366 година), на реката Дунав бил изграден сплавски мост за време на неговата војна со Готите.
Градот бил дел од старите бугарски тврдини од времето на Првото Бугарско Царство, а неговото име Тмутаракан одразува титулата „таркан“ — воен водач на гранична единица.
Во 15 и 16 век, градот имал многу водни (на реката Дунав) и ветерни (на ридовите на брегот) воденици, кои постоеле до подоцна, а последната воденица преживеала до 1942 година. Во 19 век, Тутракан бил сиромашен град за рибарство, занаетчиство и лозарство, но неговите бродоградилишта произведувале многу чамци, гемии и воденици. Во 1862 година била изградена голема црква и световно училиште, а во 1873 година било основано читалиште „В’зраждане“. Во 1867 година, четата на Панајот Хитов, со Васил Левски како знаменосец, го преминала Дунав во близина на Тутракан.
На почетокот на 20 век, Тутракан бил најголемиот дунавски рибарски центар во Бугарија. Од 1913 година, бил под романска окупација под името Туртукаја. За време на Првата светска војна, во близина на градот се случила познатата битка кај Тутракан. По завршувањето на војната, градот пропаднал, а неговото население се намалило. Во 1940 година, по потпишувањето на Крајовската спогодба, Тутракан бил вратен на Бугарија.
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ Таблица на адресно регистрираните по постоянен и по настоящ адрес лица oт дата 15.03.2024 г.