Турска дијаспора

Од Википедија — слободната енциклопедија
Карта на турската дијаспора во светот.

Турската дијаспора (турски: Türk diasporası или Türk gurbetçiler) се однесува на етнички Турци кои мигрирале од Република Турција или други современи национални држави што некогаш биле дел од поранешото Отоманско Царство или биле потомци на мигранти. Поради тоа, турската дијаспора не е формирана само од луѓе со корени од континентална Анадолија и Источна Тракија (т.е. современите турски граници); туку е формирана од турски заедници кои исто така ги напуштиле традиционалните области на турските населби на Балканот (како што се Бугарија, Грција, Македонија, Романија итн.), островот Кипар, регионот Мескетија во Грузија и Арапскиot свет (како Алжир, Ирак, Либан и Сирија).

Особено, најголемата миграција е во Западна и Северна Европа. Во меѓувреме, скоро сите турски малцинства во поранешните османлиски земји имаат голема дијаспора во Турција, многумина мигрирале како мухацири (бегалци); понатаму, Критските Турци мигрирале низ целиот Левант; Кипарските Турци имаат значителна дијаспора во земјите со англиско говорно подрачје (особено Велика Британија и Австралија); Турците Мескети имаат голема дијаспора во Средна Азија; а Алжирците и Туниските Турци претежно се населиле во Франција. Бидејќи Bугарските Турци и романските Турци добиле државјанство на ЕУ во 2007 година, нивните дијаспори во Западна Европа значително се зголемиле откако престанало ограничувањата на движењето во 2012 година.

Дијаспори[уреди | уреди извор]

Европа[уреди | уреди извор]

Уште во 1997 година, професорот Сервет Бајрам и професорката Барбара Силс изјавиле дека во Западна Европа и на Балканот (т.е. со исклучок на Кипар и Турција) живеат околу 10 милиони Турци.[1] До 2010 година, Борис Харковски од Центарот за студии по етнички и политички науки рекол дека во Европската Унија живеат до 15 милиони Турци.[2] Според д-р Аракс Пашајан, 10 милиони „европски Турци“ живееле во Германија, Франција, Холандија и Белгија во 2012 година.[3] Понатаму, има значителни турски заедници кои живеат во Австрија, Велика Британија, Швајцарија, Италија, Лихтенштајн и скандинавските земји. Во меѓувреме, приближно 400.000 месхетски Турци живеат во европските региони на постсоветските држави (т.е. Азербејџан, Грузија, Казахстан, Русија и Украина).[4]

Покрај современата турска дијаспора во Европа, постојат и традиционални турски заедници во пост- османлиските национални држави. На пример, кипарските Турци и турските доселеници кои живеат во Северен Кипар бројат околу 300.000 до 500.000. Покрај тоа, во Југоисточна Европа живеат над 1 милион Турци во балканските земји (т.е. Босна и Херцеговина, Бугарија, Хрватска, Грција, Косово, Црна Гора, Македонија, Романија и Србија).[5] Од 20 век, овие етнички турски заедници исто така мигрирале во Западна Европа и значително ја зголемиле турската дијаспора (на пр.) Алжирските Турци претежно се населиле во Франција; Бугарските Турци мигрирале претежно во Германија, Холандија и Шведска; Кипарските Турци имаат големо население во Велика Британија; Македонските Турци мигрирале претежно во Шведска; Туниските Турци мигрирале претежно во Франција и Италија; и Турците од Западна Тракија претежно мигрирале во Германија и Холандија). Во поново време, од „европската мигрантска криза“ (2014-19), ирачки Турци, косовски Турци и сириски Турци, исто така, се населуваат во области каде што има голема турска дијаспора.

Следствено, во рамките на дијаспората, етничките Турци сега формираат најголема малцинска група во Австрија, Данска, Германија и Холандија.[6]

Германија[уреди | уреди извор]

Популаризирано знаме на германско-турската заедница.

Турците во Германија се најголемата етничка малцинска група во Германија и исто така најголема турска заедница во турската дијаспора.

Германскиот попис собира само податоци за земјата на раѓање, наместо за етничката припадност, следствено, официјалните податоци не даваат вистинска претстава за вкупното население (т.е. вклучително потомци родени во Германија, со целосно или делумно турско потекло). Мнозинството етнички Турци кои живеат во Германија или пристигнале од Турција или потекнуваат од Турција; сепак, постојат и значајни етнички турски заедници кои потекнуваат од османлиските национални држави на Балканот (особено од Бугарија и Грција), како и од островот Кипар и Либан. Во поново време, поради Европската мигрантска криза (2014-19), исто така, има значително зголемување на бројот на етнички Турци од Сирија, Ирак и Косово кои дошле во Германија.

Во 1997 година, канцеларот на Германија, Хелмут Кол, изјавил дека во Германија живеат 3 милиони Турци.[7] Сепак, од раните 2000-ти, бројни академици изјавиле дека во Германија живеат „барем“ или „повеќе од“ 4 милиони луѓе со турско потекло (што формира приближно 5% од населението на земјата).[8][9][10][11][12][13][14][15][16] Бројни извори, исто така, сугерираат значително повисоки проценки. Уште во 2005 година, австрискиот научник д-р Теса Сишковиц цитирал висок европски службеник кој изјавил:

Малку е доцна да се започне дебатата за тоа да се биде имигрантска земја сега, кога веќе седум милиони Турци живеат во Германија.

До 2013 година, д-р Џејмс Лејси и професорот Вилијамсон Мареј ја потенцирале изјавата на германската канцеларка Ангела Меркел за германскиот Лајткултур дека „треба да биде прифатен од седум милиони германски имигранти“.[17]

Од 2020 година, бројни извори сигерираат дека во Германија живеат 7 милиони или повеќе од 7 милиони луѓе со турско потекло, вклучително и професорот Џорџ К. Зестос и Рејчел Кук во нивниот извештај објавен од Институтот за економија,[18] Напис на професорот Грем Е. Фулер во Институтот Квинси за одговорно државно дело,[19] Напис на професорот Џејмс Г.Лејси во мрежата за иновации во Националната безбедност.[20] и написот на Луиз Калаган во „Тајмс“.[21]

Франција[уреди | уреди извор]

Ајфеловата кула обликувана во боите на турското знаме за време на „Saison de la Turquie en France“.
Во Франција живеат околу еден милион луѓе со турско потекло.[22][23][24][25][26]

Турците кои живеат во Франција формираат една од најголемите турски заедници во Западна Европа. Официјални податоци за вкупниот број на Француски Турци не се достапни затоа што пописот во Франција бележи само статистички податоци за земјата на раѓање, наместо за нечија етничка припадност.

Иако мнозинството Французи Турци потекнуваат од Република Турција, исто така има значителна турска миграција од други пост- османлиски земји, вклучително и етнички турски заедници кои дошле во Франција од Северна Африка (особено Алжир и Тунис), Балканот (на пр. од Бугарија, Грција, Косово, Македонија и Романија), островот Кипар и неодамна од Ирак, Либан и Сирија.

Во 2014 година, професорот Пјер Вермерен во „Експрес“ објавил дека турското население е околу 800.000.[27] Сепак, претходната академска публикација од 2010 година на д-р Жан-Густав Хенц и д-р Мишел Хаселман вели дека веќе живеат 1 милион Турци во Франција.[22] Професорот Изет Ер[23] како и француско-ерменскиот политичар Гаро Јалич (кој е советник на Валери Бојер)[24] исто така, рекле дека во Франција имало 1.000.000 Турци во 2011 и 2012 година, соодветно. Во поново време се проценува дека турско-француското население е повеќе од еден милион според написите објавени во Le Petit Journal (2019)[25] и Маријана (2020).[26]

Холандија[уреди | уреди извор]

Турската џамија Мевлана во Ротердам била избрана за најатрактивна зграда во градот во 2006 година.
Турско и холандско знаме во мултиетничкото соседство Крујденбурт, Ајндховен.

Турско-холандската заедница формира најголема етничка малцинска група во Холандија. Мнозинството холандски Турци потекнуваат од Република Турција; меѓутоа има и значајни турски миграциски бранови од други пост- османлиски земји, вклучително и етнички турски заедници кои дошле во Холандија од Балканот (на пр. особено од Бугарија, Грција и Македонија), островот Кипар, и неодамна за време на мигрантската криза во Европа од Сирија, Ирак и Косово. Покрај тоа, има миграција во Холандија од турската дијаспора; многу турско-белгијци и турско-германски пристигнале во земјата како белгиски и германски државјани.[28]

Холандскиот официјален попис собира податоци за земјата на раѓање, наместо етнички; следствено, вкупниот број на етнички турски мигранти (без оглед на земјата на раѓање) ниту третата, четвртата или петтата генерација на турско-холандската заедница се колективно преброени.[28] Доцент Сузана Албербес, професорот Ад Бакус и професорот Питер Мујскен изјавиле дека „со текот на годините“ холандско-турската заедница „сигурно броела половина милион“.[29] Сепак, има значително повисоки проценки. Уште во 2003 година, политикологот и експерт за меѓународни односи д-р Натали Токи изјавила дека веќе има „два милиони Турци во Холандија“.[30] Рита ван Вен исто така известила во Трув дека во Холандија живееле 2 милиони Турци во 2007 година.[31] Неодамна, во 2020 година, извештајот објавен во L1mburg Centraal проценува дека има повеќе од 2 милиони Холанѓани-Турци.[32]Вотбал Интернешнл исто така во 2020 година објавил дека холандскиот фудбалски клуб Фортуна Ситард ќе спроведува годишни извиднички активности за да најде „турски талент“ меѓу приближно 2 милиони турско-холандски заедници.[33]

Во 2009 година, „Софија ехо“ објавила дека бугарските Турци се сега најбрзо растечката група на имигранти во Холандија.[34]

Австрија[уреди | уреди извор]

Турската заедница, вклучително и потомци, го формираат најголемото етничко малцинство во Австрија. Во 2011 година, во извештајот на Иницијативата Миндерхајтен се вели дека во Австрија живеат 360 000 луѓе со турско потекло.[35] Оваа бројка ја повторил и поранешниот министер за надворешни работи на Австрија и сегашен канцелар на Австрија Себастијан Курц.[36] Сепак, поранешниот австриски европратеник, Андреас Мелцер, тврди дека има 500.000 Турци во земјата.[37]

Turkish day in Vienna, Austria (2009).

Белгија[уреди | уреди извор]

Во 2012 година, професорот Рејмонд Тарас рекол дека белгиско-турската заедница е над 200.000.[38] Неодамна, во 2019 година, д-р Алтај Манчо и д-р Ертугрул Таш изјавиле дека има 250.000 жители на Белгија со турско потекло.[39]

Обединето Кралство[уреди | уреди извор]

Кипарските Турци во Лондон.

Во 2011 година, Комитетот за внатрешни работи изјавил дека има 500 000 британски Турци, составени од 300 000 кипарски Турци, 150 000 турски државјани (т.е. луѓе од Турција) и помали групи на бугарски Турци и романски Турци.[40] И покрај недостатокот на статистика за колективниот број Турци кои се имигрирале од нивните традиционални татковини, познато е дека Германија, Австрија, Холандија и Франција имаат поголеми заедници од турската дијаспора отколку Велика Британија.[41]

Шведска[уреди | уреди извор]

Во 2009 година, шведското Министерство за надворешни работи соопштило дека во Шведска живеат скоро 100.000 луѓе со турско потекло.[42] Неодамна, во 2018 година, шведскиот генерален конзул Терези Хајден изјавила дека населението е околу 150 000.[43]

Швајцарија[уреди | уреди извор]

Во 2017 година живееле над 120 000 Турци во Швајцарија. Тие претежно живеат во германски говорни региони, особено во кантоните Цирих, Аргау и Базел. Бројките за натурализација и миграција од Турција се намалуваат, сепак, населението во Швајцарија со миграциска позадина на Турција продолжува да расте.[44]

Данска[уреди | уреди извор]

Турската заедница формира најголемо етничко малцинство во Данска. Во 2008 година се проценува дека Данците со турско потекло броеле 70.000.[45][46]

Италија[уреди | уреди извор]

Во 2020 година живееле 50.000 турски граѓани во Италија;[47] сепак, оваа бројка не вклучува натурализирани италијански граѓани со турско потекло или нивни потомци. Покрај дијаспората, дел од населението во Моена се идентификувало како турско уште од 17 век.[48]

Норвешка[уреди | уреди извор]

Во 2013 година имало околу 16.500 Норвежани со турско потекло во Норвешка.[49]

Финска[уреди | уреди извор]

Во 2010 година, професорот Зеки Кутук рекол дека во Финска живеат приближно 10.000 луѓе со турско потекло.[50]

Полска[уреди | уреди извор]

Во 2013 година, податоците од Институтот за јавни работи покажале дека во Полска живееле 5.000 Турци.[51]

Лихтенштајн[уреди | уреди извор]

Лихтенштајн не бележи податоци за етничката припадност на своите граѓани; сепак, во 2009 година се проценува дека турската заедница брои приближно 1.000 од вкупното 35.000 жители.[52] Оттука, проценките сугерираат дека Турците сочинуваат околу 3% од вкупното население во Лихтенштајн и дека тие се петти по големина етничка група во земјата.[53]

Северна Америка[уреди | уреди извор]

САД[уреди | уреди извор]

Заклучно со 2012 година, има приближно 1 милион Американци со потекло од Турција.[54]

Во 1996 година, професорот Џон Грабовски проценил дека во САД живеат 500 000 Турци.[55] До 2009 година, Ердал Шафак изјавил дека турско-американската заедница е приближно од 850 000 до 900 000.[56] Неодамна, во 2012 година поранешниот трговски секретар на САД, Bон Брајсон, потврдил во Центарот за американски напредок дека турско-американската заедница изнесува над 1.000.000:[54] Овде, во САД, можете да видите како нашите меѓусебни односи се зацврстуваат секој ден. Можете да видите 13.000 турски студенти кои студираат овде во САД Можете да видите корпоративни лидери како Мухтар Кент, извршен директор на Кока-Кола, и можете да видите во повеќе од еден милион турско-американци кои додаваат богатата култура и ткиво на нашата земја. - Johnон Брајсон (2012)[54][57] Сепак, постојат многу повисоки проценки. Невладините турски организации во САД тврдат дека живеат најмалку 3.000.000 луѓе со турско потекло во САД, вклучително и Турци Американци, како и нови турски работници-мигранти, студенти и илегални мигранти. Следствено, од 21 век, турско-американското население бргу се приближува до значителниот број Турци во Германија, бидејќи повеќето студенти, иселеници, итн. одлучуваат трајно да живеат во САД.[56]

Канада[уреди | уреди извор]

Турска заедница во Викторија, Канада.

Според пописот во Канада во 2016 година, 63.955 лица доброволно ја искажале својата етничка припадност како „турска“.[58] Како и да е, во 2018 година, канадскиот амбасадор Крис Кутер изјавил дека во земјата живеат приближно 100.000 турски Канаѓани, како и неколку илјади турски студенти: Имаме растечка турска дијаспора и многу добро им оди во Канада. Мислиме дека се 100 000, главно во Торонто. Имаме неколку илјади турски студенти и во Канада. Се обидуваме да се осигураме дека двонасочната врска расте. - Канадскиот амбасадор Крис Кутер (2018)[59]„Федерацијата на канадски турски здруженија“[60] и „Федерацијата на кинески канаѓани во Маркам“ исто така објавиле дека во земјата живеат над 100.000 турски канаѓани.[61]

Океанија[уреди | уреди извор]

Австралија[уреди | уреди извор]

Во 1994 година, извештајот на „Ејџ“ проценува дека турската австралиска заедница броела 150 000.[62] До 2013 година Луиз Ашер, која била член на законодавното собрание на Викторија, изјавила дека турската австралиска заедница во Мелбурн броела 300 000.[63] Во поново време, бројот на турски Австралијци кои потекнуваат од Турција достигнала 200 000 во 2017 година;[64] како додаток, се проценува дека заедницата на кипарските Турци - Австралија е 120 000 во 2016 година.[65]

Нов Зеланд[уреди | уреди извор]

Во 2010 година се проценува дека бројот на турско-новозеландски жители е помеѓу 2.000 до 3.000;[66] како додаток, населението на кипарските Турци - Нов Зеланд изнесувал 1.600 во 2016 година.[65]

Алжирски Турци[уреди | уреди извор]

Првично, првиот бран на миграција се случил во 1830 година кога многу Турци биле принудени да го напуштат регионот откако Французите ја презеле контролата над Алжир; приближно 10.000 биле испратени во Турција, додека многу други мигрирале во други региони на Отоманското Царство, вклучувајќи ги Палестина, Сирија, Арабија и Египет.[67] Понатаму, некои турски семејства исто така се населиле во Мароко (како на пример во Тангер и Тетуан).[68]

Што се однесува до современата миграција, има многу Алжирски Турци кои емигрирале во Европа и, оттаму, сочинуваат дел од алжирската дијаспора. На пример, постои забележителна алжирска заедница со турско потекло што живее во Англија. Многу Алжирци присуствуваат на џамијата Сулејманије, сопственост на британско-турската заедница.[69] Исто така, во Франција живеат илјадници Алжирски Турци. Германија, Швајцарија, Холандија, Белгија, Канада и Шпанија се исто така држави со примање на алжирски граѓани.[70]

Бугарски Турци[уреди | уреди извор]

Земја Население Понатамошна информација
 Турција 1.160.614 емигрирале помеѓу 1879-1992 година [71] не вклучувајќи потомци
 Шведска 30 000 [72]
 Холандија 10.000-30.000 [34]
 Австрија 1.000 [73]

Критски Турци[уреди | уреди извор]

Земја Проф. Ендру Рипин (проценки од 1971 година) Понатамошна информација
 Турција 200 000 [74]
 Египет 100 000
 Либија 100 000
 Либан
 Палестински територии
 Сирија 		50 000

Кипарски Турци[уреди | уреди извор]

Кипарските Турци во Викторија, Австралија
Кипарските Турци кои протестираат во Лондон, Велика Британија.
Кипарските Турци во Њујорк, САД
Земја Совет на Европа
(Проценка од 1993 година) [75] 		Министерство за надворешни работи на ТРСК
(Проценка од 2001 година) [76] 		ТÜБİТАК
(Проценка за 2016 година) [65] 		Други проценки Понатамошна информација
 Турција 300 000 (само имигранти) 500 000 500 000 300 000 (проценка од 1968 година) [77]
вклучувајќи потомци, над 600 000 (проценка за 2018 година) [78] 		видете Мухаџири
 Обединето Кралство 100 000 (имигранти само во Англија) 200 000 300 000 300 000 [40][79] -400 000 [80][81]
(вклучувајќи потомци) 		Британски Кипарци
Британски Турци
 Австралија 30 000 (само имигранти) 40 000 120 000 120 000 [82]
(вклучувајќи потомци) 		Австралиски Турци
Северна Америка
</nowiki> САД
</nowiki> Канада 		N / A
6.000 (само имигранти)
6.000 (само имигранти) 		10 000
N/A

N/A 		N / A
5.000

1.800 		N / A
5.000
1.800 		Кипарски Американци
Турски Американци
Турски канаѓани
 Палестински територии N / A N / A N / A 4.000 (само невести на кипарските Турци во почетокот на дваесеттиот век [83][84]
 Германија N / A N / A 2.000 2.000 Турци во Германија
 Нов Зеланд N / A N / A 1.600 1.600 Турци во Нов Зеланд
 ЈАР N / A N / A „мала заедница“ N / A Турци во Јужна Африка
Останати N / A 5.000 N / A N / A

Ирачки Турци[уреди | уреди извор]

Повеќето ирачки Туркмени мигрираат во Турција [85] проследено со Германија, Данска, и Шведска. Исто така, постојат ирачки туркменски заедници кои живеат во Канада, САД, Австралија, Нов Зеланд, Грција,[86] Холандија,[87] и Велика Британија.[88]

Постојат многу основани заедници од ирачката туркменска дијаспора, како што е Канадското здружение за ирачка туркменска култура, со седиште во Канада.[89]

Либански Турци[уреди | уреди извор]

Поради многубројните војни во Либан од 70-тите години наваму, многу либански Турци побарале засолниште во Турција и Европа, особено во Германија. Голем број на Либански Турци биле свесни за големото германско-турско население и гледале на ова како можност да најдат работа штом еднаш се населат во Европа. Особено, најголемиот бран на либанско-турска миграција се случил откако започнала Израелско-либанската војна од 2006 година. Во овој период, повеќе од 20.000 Турци го напуштиле Либан, особено од Бејрут, и се населиле во Германија.[90]

Македонски Турци[уреди | уреди извор]

Македонските Турци се трета по големина народност и второ по големина етничко малцинство во Македонија. Во пописот во 2002 година во Македонија како етнички Турци се изјаснале 77.959 граѓани или приближно 4% од вкупното население. Турците во Македонија се признато и полноправно малцинство. Единствената нивна религија е исламот. Народен празник на Турците во Македонија е „Денот на наставата на турски јазик“ (21 декември). Во одредени македонски основни училишта во чија околина има мнозинство Турци има часови на турски јазик, но според закон наставата се држи со македонски учебници. Исто така Македонската телевизија емитува секој ден неколку часови со програма на турски јазик. Турците исто така имаат своја партија Демократска партија на Турците на Македонија која има свој градоначалник во Центар Жупа (турски: Merkez Jupa) во која преовладува турското население (околу 80%).

Месхети[уреди | уреди извор]

Турците Мескети („Ахиска“) пред Белата куќа во Вашингтон, САД.
Земја Д-р Ајдингун (проценка од 2006 година) [91] Ал Џезира (проценка за 2014 година) [4] Понатамошна информација
 Казахстан 150 000 180 000
 Азербејџан 90.000-110.000 87 000
 Русија 70.000-90.000 95 000
 Киргистан 50 000 42 000
 Турција 40 000 76 000
 САД 15 000 [92] 16 000
 Узбекистан 15 000 38 000
 Украина 10 000 8.000
 Северен Кипар 180

Палестински Турци[уреди | уреди извор]

Сириските Турци веат турско и сириско знаме додека извикуваат слогани: „Не за демографските промени во Сирија“ и „Не за геноцидот“ за време на протестите во декември 2016 година во Лондон.

И за време и по војната во Палестина 1947–1949 година, некои припадници на палестинското турско малцинство го напуштиле регионот и Голанските висорамнини и се населиле во Либан, Сирија и Јордан.[93][94] Во Јордан има приближно 55 000 палестинско-турски бегалци во Ирбид [95] 5 000 во близина на Аман 5 000 во Ел-Сахн 000 во Ел-Рејан [3] 2500 во Ел-Бакаа 1,500 во Ел- Зеркаа и 1.500 во Сахаб

Романски Турци[уреди | уреди извор]

Сириски Турци[уреди | уреди извор]

Од избувнувањето на Сириската граѓанска војна, стотици илјади сириски Туркмени биле внатрешно раселени или принудени да ја напуштат земјата, а повеќето од нив побарале засолниште во соседните држави и Западна Европа. Особено, приближно 300.000 до 500 000 [96] Сириски Туркмени се засолниле во Република Турција. Покрај тоа, има меѓу 125.000 и 150.000 [97][98] сириски туркменски бегалци во Либан, што значи дека тие се побројни од долго воспоставеното турско малцинство во Либан.

Во 2020 година било објавено дека 1 милион сириски Туркмени живеат во Турција и бараат од турската влада да им даде турско државјанство.[99][100]

Турски Евреи[уреди | уреди извор]

Во 2012 година се проценува дека околу 280 000 Евреи кои живеат во Израел биле од Турција или со турско потекло.[101] Во Израел здружението Аркадаш било основано од турски Евреи за да ги одржат своите односи со Турција.

Западна Тракија[уреди | уреди извор]

Во 1990 година, се проценува дека околу 300.000 до 400.000 Турци од Западна Тракија мигрирале во Турција од 1923 година.[102][103] Покрај тоа, од 1950-тите години наваму, Турците од Западна Тракија започнале да се доселуваат во Западна Европа заедно со другите грчки граѓани.[104] Додека многу Турци од Западна Тракија имале намера да се вратат во Грција откако работеле неколку години, бил воведен нов грчки закон со кој малцинството практично се принудило да остане во нивните земји домаќини. Членот 19 од грчкиот устав од 1955 година во суштина им го одзема грчкото државјанство на Турците од Западна Тракија кои живеат во странство (особено на оние во Германија и Турција).[105] Според членот 19 од грчкиот устав Лице со негрчко етничко потекло што ја напушта Грција без намера да се врати може да се прогласи дека ја изгубила грчка националност[105] Овој закон продолжил да ги применува Турците од Западна Тракија кои студираат во Турција и Германија кон крајот на 80-тите години на минатиот век. Извештајот објавен од Хјуман рајтс воч во 1990 година потврдил дека:

Според членот 19, на етничките Турци може да им се одземе државјанството со административен декрет, без сослушување. Според Извештајот на Државниот оддел на САД во 1989 година, според грчкиот закон, не може да има судски преглед и нема делотворно право на жалба[105] И покрај тоа што на многумина им било одземено грчкото државјанство од 1955 година, Турците од Западна Тракија продолжиле да мигрираат во Западна Европа во 60-тите и 70-тите години на минатиот век бидејќи тракиската индустрија за тутун била погодена од тешка криза и многу тутунари ги загубиле своите приходи. Помеѓу 1970 и 2010 година, приближно 40 000 Турци од Западна Тракија пристигнале во Западна Европа, од кои повеќето се населиле во Германија.[106] Покрај тоа, во периодот од 2010 до 2018 година, уште 30 000 Турци од Западна Тракија заминале во Западна Европа поради грчката должничка криза. Така, покрај илјадниците кои мигрирале во 1950-тите и 1960-тите години на минатиот век, 70.000 Турци од Западна Тракија мигрирале во Западна Европа помеѓу 1970 и 2018 година. Околу 80% од Западно Тракијците во Западна Европа живеат во Германија.[107] Останатите се иселени во Холандија, Велика Британија, Австрија и Италија; дополнително, надвор од Европа, тие имаат изградено заедници во Австралија, Канада и САД.[108]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ Bayram, Servet; Seels, Barbara (1997), „The Utilization of Instructional Technology in Turkey“, Educational Technology Research and Development, Springer, 45 (1): 112, doi:10.1007/BF02299617, There are about 10 million Turks living in the Balkan area of southeastern Europe and in western Europe at present.
  2. ↑ 52% of Europeans say no to Turkey's EU membership, Aysor, 2010, Посетено на 7 November 2020, This is not all of a sudden, says expert at the Center for Ethnic and Political Science Studies, Boris Kharkovsky. “These days, up to 15 million Turks live in the EU countries...
  3. ↑ Pashayan, Araks (2012), „Integration of Muslims in Europe and the Gülen“, Во Weller, Paul; Ihsan, Yilmaz (уред.), European Muslims, Civility and Public Life: Perspectives On and From the Gülen Movement, Continuum International Publishing Group, ISBN 978-1-4411-0207-2, There are around 10 million Euro-Turks living in the European Union countries of Germany, France, the Netherlands and Belgium.
  4. ↑ 4,0 4,1 Al Jazeera (2014). „Ahıska Türklerinin 70 yıllık sürgünü“. Al Jazeera. Архивирано од изворникот на 2020-11-16. Посетено на 2016-07-05.
  5. ↑ Dursun-Özkanca, Oya (2019), Turkey–West Relations: The Politics of Intra-alliance Opposition, Cambridge University Press, стр. 40, ISBN 978-1108488624, One-fifth of the Turkish population is estimated to have Balkan origins. Additionally, more than one million Turks live in Balkan countries, constituting a bridge between these countries and Turkey.
  6. ↑ Al-Shahi, Ahmed; Lawless, Richard (2013), „Introduction“, Middle East and North African Immigrants in Europe: Current Impact; Local and National Responses, Routledge, стр. 13, ISBN 978-1136872808
  7. ↑ Martin, Philip L. (2004), „Germany: Managing Migration in the Twenty-First Century“, Во Cornelius (уред.), Controlling Immigration: A Global Perspective, Stanford University Press, стр. 246, ISBN 978-0804744904, Chancellor Helmut Kohl warned [in 1997]: "If we today give in to demands for dual citizenship, we would soon have four, five, or six million Turks in Germany instead of three million".
  8. ↑ Kötter, I; Vonthein, R; Günaydin, I; Müller, C; Kanz, L; Zierhut, M; Stübiger, N (2003), „Behçet's Disease in Patients of German and Turkish Origin- A Comparative Study“, Во Zouboulis, Christos (уред.), Advances in Experimental Medicine and Biology, Volume 528, Springer, стр. 55, ISBN 978-0-306-47757-7, Today, more than 4 million people of Turkish origin are living in Germany.
  9. ↑ Feltes, Thomas; Marquardt, Uwe; Schwarz, Stefan (2013), „Policing in Germany: Developments in the Last 20 Years“, Во Mesko (уред.), Handbook on Policing in Central and Eastern Europe, Springer, стр. 93, ISBN 978-1461467205, Approximately four million people with Turkish roots are living in Germany at this time [2013].
  10. ↑ Curtis, Michael (2013), Jews, Antisemitism, and the Middle East, Transaction Publishers, стр. 69, ISBN 978-1412851411, In Germany today about three to four million Turks, about 5 percent of the total population, reside.
  11. ↑ Weaver-Hightower, Rebecca (2014), „Introduction“, Во Weaver-Hightower (уред.), Postcolonial Film: History, Empire, Resistance, Routledge, стр. 13, ISBN 978-1134747276, By the end of the first decade of the twenty-first century there were around four million people of Turkish descent living in Germany...
  12. ↑ Rizvi, Kishwar (2015), The Transnational Mosque: Architecture and Historical Memory in the Contemporary Middle East, University of North Carolina Press, стр. 36, ISBN 978-1469621173, ...at least 4 million people of Turkish descent living in Germany.
  13. ↑ Volkan, Vamık (2014), Enemies on the Couch: A Psychopolitical Journey Through War and Peace, Pitchstone Publishing, ISBN 978-1939578112, Today, for example, it is estimated that more than four million Turks and German citizens with part of full Turkish ancestry live in Germany alone.
  14. ↑ Taras, Raymond (2015), „"Islamophobia never stands still": race, religion, and culture“, Во Nasar (уред.), Racialization and Religion: Race, Culture and Difference in the Study of Antisemitism and Islamophobia, Routledge, стр. 46, ISBN 978-1317432449, ...about four million Turks are thought to live in Germany.
  15. ↑ Fernández-Kelly, Patricia (2015), „Assimilation through Transnationalism: A Theoretical Synthesis“, Во Portes (уред.), The State and the Grassroots: Immigrant Transnational Organizations in Four Continents, Berghahn Books, стр. 305, ISBN 978-1782387350, Nearly fifty years later, close to four million Turks and their children continue to reside in the margins of German society
  16. ↑ Audretsch, David B.; Lehmann, Erik E. (2016), The Seven Secrets of Germany: Economic Resilience in an Era of Global Turbulence, Oxford University Press, стр. 130, ISBN 978-0190258696, By 2010 the number of Turkish descent living in Germany had increased to four million.
  17. ↑ Lacey, James; Murray, Williamson (2013), Moment of Battle: The Twenty Clashes That Changed the World, Random House Publishing Group, стр. 79, ISBN 978-0345526991, The current German chancellor, Angela Merkel, recently made world news when she said Germany's Leitkultur (defining culture) needs to be accepted by Germany's seven million Turkish immigrants.
  18. ↑ Zestos, George K.; Cooke, Rachel N. (2020), Challenges for the EU as Germany Approaches Recession (PDF), Levy Economics Institute, стр. 22, Presently (2020) more than seven million Turks live in Germany.
  19. ↑ Fuller, Graham E. (2020), Is Turkey Out of Control?, Quincy Institute for Responsible Statecraft, Посетено на 5 December 2020, Europe has always been reluctant to accept Turkey into the EU–partly due to a cultural bias against Muslims–despite the some seven million Turks living in Germany today.
  20. ↑ Lacey, James G. (2020), The Battle of Teutoburg Wald: The Division of Europe, National Security Innovation Network, Архивирано од изворникот на 2021-02-18, Посетено на 4 December 2020
  21. ↑ Callaghan, Louise (2020), „German marines land in a war of words with Turkey over suspected arms smuggling“, The Times, Посетено на 3 December 2020, An extra dimension in the row is that the warship was from Germany, which, as home to seven million people of Turkish descent, has always paid considerable attention to its relations with Ankara.
  22. ↑ 22,0 22,1 Hentz, Jean-Gustave; Hasselmann, Michel (2010). Transculturalité, religion, traditions autour de la mort en réanimation. Springer-Verlag France. doi:10.1007/978-2-287-99072-4_33. ISBN 978-2-287-99072-4. La France d’aujourd’hui est une société multiculturelle et multiethnique riche de 4,9 millions de migrants représentant environ 8 % de la population du pays. L’immigration massive de populations du sud de l’Europe de culture catholique après la deuxième guerre mondiale a été suivie par l’arrivée de trois millions d’Africains du Nord, d’un million de Turcs et de contingents importants d’Afrique Noire et d’Asie qui ont implanté en France un islam majoritairement sunnite (Maghrébins et Africains de l’Ouest) mais aussi chiite (Pakistanais et Africains de l’Est). Грешка во наводот: Неважечка ознака <ref>; називот „Hentz&Hasselmann2010“ е зададен повеќепати со различна содржина.
  23. ↑ 23,0 23,1 Fransa Diyanet İşleri Türk İslam Birliği. „2011 YILI DİTİB KADIN KOLLARI GENEL TOPLANTISI PARİS DİTİB'DE YAPILDI“. Архивирано од изворникот на 7 January 2012. Посетено на 2012-02-15. İzzet ER Hocamız konuşmasında katılımcıları selamladıktan sonra, Fransa’da resmi verilere göre, 550 bin Türk nüfusunun bulunduğunu, bu sayının gayrı resmi olarak 1 milyon civarında tahmin edildiğini söyledi.
  24. ↑ 24,0 24,1 Nalci, Aris (2012), An Interview with Garo Yalic, Advisor to Valerie Boyer, Armenian Weekly, Посетено на 28 October 2020, there are also about a million French people of Turkish origin that will show their weight in the electoral balance.
  25. ↑ 25,0 25,1 Kerdat, Marianne (2019), Donner une autre image de la Turquie à travers le cinéma, Le Petit Journal, Посетено на 22 November 2020, En France, la population franco-turque a dépassé le million.
  26. ↑ 26,0 26,1 Gallard, Joseph; Nguyen, Julien (2020), Il est temps que la France appelle à de véritables sanctions contre le jeu d'Erdogan, Marianne, Посетено на 25 November 2020, ... et ce grâce à la nombreuse diaspora turque, en particulier en France et en Allemagne. Ils seraient environ un million dans l'Hexagone, si ce n’est plus...es raisons derrière ne sont pas difficiles à deviner : l’immense population turque en Allemagne, estimée par Merkel elle-même aux alentours de sept millions et qui ne manquerait pas de se faire entendre si l’Allemagne prenait des mesures allant à l’encontre de la Turquie.
  27. ↑ Vermeren, Pierre (2014). „Face à l'islam de France, du déni à la paralysie“. Посетено на 28 October 2020. Depuis dix ans, ce chiffre est régulièrement ben brèche: les estimations hautes décrivent une France qui compterait 4 à 5 millions d'Algériens et descendants, autour de 3 millions de Marocains, 1 million de Tunisiens, 2 millions d'Africains du Sahel, 800 000 Turcs, etc.
  28. ↑ 28,0 28,1 Sag, Armand (2016), „De destinteresse in Nederland“, Platform Dergisi (December 2016): 59, Officieel zijn ze met bijna 500.000 mensen aanwezig in Nederland, meer omdat Turken uit Bulgarije..., Griekenland..., Cyprus..., Macedonie... en bijvoorbeeld Turken die geen Turkse ntionaliteit meer habben of Turken uit Belgie en Duitsland die zich nu gevestigd hebben in Nederland. Hiermee zouden er bijna driekwart miljon tot een miljoen Turken in Nederland wonen.
  29. ↑ Aalberse, Suzanne; Backus, Ad; Muysken, Pieter (2019), Heritage Languages: A language Contact Approach, John Benjamins Publishing Company, стр. 90, ISBN 978-9027261762, the Dutch Turkish community... out of a population that over the years must have numbered half a million.
  30. ↑ Tocci, Nathalie (2003), EU Accession Dynamics and Conflict Resolution: The Case of Cyprus 1988-2002 (PDF), London School of Economics, стр. 232, The Dutch government was concerned about Turkey’s reaction to the European Council’s conclusions on Cyprus, keeping in mind the presence of two million Turks in Holland and the strong business links with Turkey.
  31. ↑ van Veen, Rita (2007), De koningin heeft oog voor andere culturen, Trouw, Посетено на 25 December 2020, Erol kan niet voor alle twee miljoen Turken in Nederland spreken, maar hij denkt dat Beatrix wel goed ligt bij veel van zijn landgenoten.
  32. ↑ L1mburg Centraal: Fortuna gaat samenwerking aan met Turkse Beşiktaş, L1mburg Centraal, 2020, Архивирано од изворникот на 2021-04-12, Посетено на 26 December 2020, in de regio rondom Limburg, waar dik twee miljoen Turken binnen een...
  33. ↑ Trots Fortuna Sittard gaat talenten scouten voor Besiktas, Voetbal International, 2020, Посетено на 27 December 2020
  34. ↑ 34,0 34,1 TheSophiaEcho. „Turkish Bulgarians fastest-growing group of immigrants in the Netherlands“. Архивирано од изворникот на 2016-08-10. Посетено на 2009-07-26.
  35. ↑ Warum die Türken? (PDF), 78, Initiative Minderheiten, 2011, Архивирано од изворникот (PDF) на 2021-01-18, Посетено на 2021-04-18, Was sind die Gründe für dieses massive Unbehagen angesichts von rund 360.000 Menschen türkischer Herkunft?
  36. ↑ Turkey angry after Erdogan is told he can't campaign in Austria, The Local, 2017, Austrian Foreign Minister Sebastian Kurz said Erdogan is "not welcome" to hold campaign events, adding that it would "increase friction" in Austria and prevent the integration of a 360,000-strong minority of Turkish origin.
  37. ↑ Mölzer, Andreas. „In Österreich leben geschätzte 500.000 Türken, aber kaum mehr als 10–12.000 Slowenen“. Архивирано од изворникот на 2012-07-22. Посетено на 30 October 2020.
  38. ↑ Taras, Raymond (2012), Xenophobia and Islamophobia in Europe, Edinburgh University Press, стр. 160, ISBN 978-0748654895, It follows that large Muslim minorities like the Turks – who total over 200,000 in Belgium
  39. ↑ Manço, Altay; Taş, Ertugrul (2019), „Migrations Matrimoniales: Facteurs de Risque en Sante´ Mentale“, The Canadian Journal of Psychiatry, SAGE Publishing, 64 (6): 444, doi:10.1177/0706743718802800, PMC 6591757, PMID 30380909
  40. ↑ 40,0 40,1 Home Affairs Committee (2011). „Implications for the Justice and Home Affairs area of the accession of Turkey to the European Union“ (PDF). The Stationery Office. стр. Ev 34.
  41. ↑ The Guardian (1 August 2011). „UK immigration analysis needed on Turkish legal migration, say MPs“. Посетено на 1 August 2011. The Home Office says that there are about 150,000 Turkish nationals living in Britain at present, with about 500,000 people of Turkish origin living in the country altogether. But Germany, Austria, the Netherlands and France all have larger Turkish communities which are more likely to attract a new wave of legal migration.
  42. ↑ „Ankara Historia“. Swedish Ministry for Foreign Affairs. 2009. Архивирано од изворникот на 1 November 2020.
  43. ↑ Sayıner, Arda (2018). „Ankara Historia“. Daily Sabah. Having said that, a few thousand Swedish citizens currently live in Turkey and the number went up 60 percent in 2017. According to Hyden, Turkish hospitality played an important part behind this increase. She said around 150,000 Turkish citizens live in Sweden, which has a total population of 10 million.
  44. ↑ Türken in der Schweiz – Zahlen und Fakten zur Diaspora vom Bosporus, Aargauer Zeitung, 2017, Архивирано од изворникот на 2020-11-07, Посетено на 1 November 2020
  45. ↑ Larsen, Nick Aagaard (2008), Tyrkisk afstand fra Islamisk Trossamfund, Danish Broadcasting Corporation, Посетено на 1 November 2020, Ud af cirka 200.000 muslimer i Danmark har 70.000 tyrkiske rødder, og de udgør dermed langt den største muslimske indvandrergruppe.
  46. ↑ Tyrkere langer ud efter trossamfund, Berlingske, 2008, Посетено на 1 November 2020, Der er omkring 200.000 muslimer i Danmark. Heraf har 70.000 tyrkiske rødder og udgør dermed den største muslimske indvandrergruppe.
  47. ↑ Seçkin, Barış (2020), İtalya'daki Türk vatandaşları Kovid-19 nedeniyle kayıp vermedi, Anadolu Agency, Посетено на 2 November 2020, İtalya’da yaşayan 50 bin kadar Türk vatandaşının
  48. ↑ Visintainer, Ermanno (2011), „La Presenza Turca Dimenticata In Italia: I Turchi Di Moena [The Forgotten Turks in Italy: Moena Turks]“ (PDF), ORSAM, 76 (14), ISBN 978-9944-5684-6-3, Архивирано од изворникот (PDF) на 2014-07-06, Посетено на 2021-04-18
  49. ↑ Norwegian-Turkish cooperation, The Royal House of Norway, 2013, Посетено на 5 November 2020
  50. ↑ Kütük, Zeki (2010), Finlandiya'da Yabancı Düşmanlığı, Sosyal Dışlanma ve Türk Diasporası, Türk Asya Stratejik Araştırmalar Merkezi, Посетено на 8 November 2020, Toplam sayılarının 10 000 civarında olduğu tahmin edilen Türklerin...
  51. ↑ Pawłowska-Salińska, Katarzyna (2013), Nie pytaj Turka o kebab i język arabski, Gazeta Wyborcza, Посетено на 3 November 2020, Turków jest w Polsce ok. 5 tys. – wynika z danych opracowanych przez Instytut Spraw Publicznych.
  52. ↑ Bir masal ülkesinde yaşam öğretisi., Milliyet, 2009, Посетено на 8 November 2020, Bu küçücük ülkede yaşayan 1000 Türk'ten...
  53. ↑ İspanya'dan 8 yiyen Liechtenstein'ın Türkleri, Hürriyet, 2016, Посетено на 8 November 2020, Bu sayı toplam nüfusun yüzde 3'üne denk geliyor.
  54. ↑ 54,0 54,1 54,2 Remarks at Center for American Progress & Confederation of Businessmen and Industrialists of Turkey (TUSKON) Luncheon, U.S. Department of Commerce, 2012, Посетено на 13 November 2020, Here in the U.S., you can see our person-to-person relationships growing stronger each day. You can see it in the 13,000 Turkish students that are studying here in the U.S. You can see it in corporate leaders like Muhtar Kent, the CEO of Coca-Cola, and you can see it in more than one million Turkish-Americans who add to the rich culture and fabric of our country.
  55. ↑ Grabowski, John J. (1996), „Turks in Cleveland“, Во Van Tassel (уред.), Encyclopedia of Cleveland History, John Wiley & Sons, ISBN 0253330564, Currently, the Turkish population of northeast Ohio is estimated at about 1,000 (an estimated 500,000 Turks live in the United States).
  56. ↑ 56,0 56,1 Erdal, Şafak (2009), ABD'de kaç Türk var?, Sabah, Посетено на 30 November 2020, Biraz bilmece gibi mi oldu; açalım. Resmi kurumlarımıza göre ABD'de "Tahmini" 850 ile 900 bin arası Türk yaşıyor. Bu sayı öğrenci trafiğine göre her yıl ya biriki bin kişi artıyor veya bir o kadar eksiliyor. Buna karşılık ABD'deki Türk sivil toplum örgütlerinin Yeni Dünya'daki varlığımız üstüne yaptıkları araştırmalardan elde ettikleri sonuçlar, resmi kurumların verilerinin çok ama çok üstünde. Onlara göre, ABD'de halen en az 3 milyon Türk var. Okuyan, çalışan veya yaşayan.
  57. ↑ „Remarks by Commerce Secretary Bryson, April 5, 2012“, Foreign Policy Bulletin, Cambridge University Press, 22 (3): 137, 2012
  58. ↑ Data tables, 2016 Census, Statistics Canada, Посетено на 13 November 2020
  59. ↑ Aytaç, Seyit Ahmet (2018), Shared issues, stronger ties: Canada's envoy to Turkey, Anadolu Agency, Посетено на 7 February 2021, Turkish diaspora of some 100,000 Turks largely in Toronto is growing, says Canadian Ambassador Chris Cooter ... We have a growing Turkish diaspora and they’re doing very well in Canada. We think it’s 100,000, largely in Toronto. We have several thousand Turkish students in Canada as well.
  60. ↑ „Welcome!“. The Federation of Canadian Turkish Associations. Посетено на 13 November 2020. The Federation of Canadian Turkish Associations is an umbrella organization representing 17 member associations from Victoria BC to Quebec, which include approximately 100,000 Canadians of Turkish origin.
  61. ↑ „Journey to the East: 16th Taste of Asia and Asian Heritage Month Reception May 1st, 2018“. Federation of Chinese Canadians in Markham. 2019. Посетено на 11 January 2021. With over 100,000 Turkish Canadians in Canada,...
  62. ↑ „Gallipoli Turkish Premiere to Aid Peninsula Restoration“. The Age. 1994. стр. 28. Посетено на 14 November 2020. There are now about 150,000 Turkish-Australians.
  63. ↑ „Avustralya'dan THY'ye çağrı var“. Milliyet. 2013. Посетено на 14 November 2020. Asher, Türkiye’ye geniş bir Avusturalyalı heyetle geldiklerini, İstanbul’u 60 Avusturalyalı şirketle ziyaret ettiklerini ve birçok açıdan Türkiye’nin dinamik ekonomisini çok etkileyici bulduklarını anlattı. Melbourne’de yaklaşık 300 bin Türk’ün yaşadığını...
  64. ↑ cite web|last=Lennie|first=Soraya|year=2017|title=Turkish diaspora in Australia vote in referendum|url=https://www.trtworld.com/turkey/turkish-diaspora-in-australia-vote-in-referendum-327290%7Cpublisher=[[TRT World[мртва врска]]]|quote=An estimated 200,000 Turks live in Australia with most of them based in Melbourne's northern suburbs.|page=28|accessdate=14 November 2020}}
  65. ↑ 65,0 65,1 65,2 Vahdettin, Levent; Aksoy, Seçil; Öz, Ulaş; Orhan, Kaan (2016), Three-dimensional cephalometric norms of Turkish Cypriots using CBCT images reconstructed from a volumetric rendering program in vivo, Scientific and Technological Research Council of Turkey, Recent estimates suggest that there are now 500,000 Turkish Cypriots living in Turkey, 300,000 in the United Kingdom, 120,000 in Australia, 5000 in the United States, 2000 in Germany, 1800 in Canada, and 1600 in New Zealand with a smaller community in South Africa.
  66. ↑ „How many Turks living in New Zealand?“. Pearl of the Islands Foundation. Архивирано од изворникот на 13 May 2010. Посетено на 29 October 2008.
  67. ↑ Kateb, Kamel (2001), Européens: "Indigènes" et juifs en Algérie (1830-1962) : Représentations et Réalités des Populations, INED, стр. 50–53, ISBN 273320145X
  68. ↑ Koroghli, Ammar (2010), EL DJAZAÎR : De la Régence à l'Istiqlal, Sétif Info.
  69. ↑ Communities and Local Government (2009), The Algerian Muslim Community in England: Understanding Muslim Ethnic Communities (PDF), стр. 34–53, ISBN 978-1-4098-1169-5, Архивирано од изворникот (PDF) на 2011-11-25, Посетено на 2012-04-05
  70. ↑ Communities and Local Government (2009), The Algerian Muslim Community in England: Understanding Muslim Ethnic Communities (PDF), стр. 22, ISBN 978-1-4098-1169-5, Архивирано од изворникот (PDF) на 2011-11-25, Посетено на 2012-04-05
  71. ↑ Eminov, Ali (1997), Turkish and other Muslim minorities in Bulgaria, C. Hurst & Co. Publishers, стр. 79, ISBN 1-85065-319-4
  72. ↑ Laczko, Frank; Stacher, Irene; Klekowski von Koppenfels, Amanda (2002). New challenges for Migration Policy in Central and Eastern Europe. Cambridge University Press. стр. 187. ISBN 90-6704-153-X.
  73. ↑ Balkan Türkleri Kültür ve Dayanışma Derneği. „Avusturya'daki Bulgaristan Türkleri hala Bulgar isimlerini neden taşıyor?“. Посетено на 2011-10-18.
  74. ↑ Rippin, Andrew (2008), World Islam: Critical Concepts in Islamic Studies, Routledge, стр. 77, ISBN 978-0415456531
  75. ↑ European Population Conference: Proceedings, Geneva, 2, Council of Europe, 1993, ISBN 9789287125514, The number of Turkish Cypriots now living in Turkey is about 300 000 while the number of those who have settled in England is 100 000. There are also approximately 30 000 Turkish Cypriots living in Australia and about 6 000 in Canada and the U.S.A.
  76. ↑ „Briefing Notes on the Cyprus Issue“. Ministry of Foreign Affairs and Defence, Turkish Republic of Northern Cyprus. May 2001. Архивирано од изворникот на 9 July 2010. Посетено на 5 October 2010. there are currently about 500,000 Turkish Cypriots living in Turkey; 200,000 in Great Britain; 40,000 in Australia and some 10,000 in North America and 5,000 in other countries.
  77. ↑ Salih, Halil Ibrahim (1968). Cyprus: An Analysis of Cypriot Political Discord. Brooklyn: T. Gaus' Sons. стр. 53. ASIN B0006BWHUO (UK).
  78. ↑ Kanlı, Yusuf (2018). „Bridging the population gap in Cyprus“. Hurriyet Daily News. Посетено на 8 April 2018. It is often said that if the descendants of those who migrated from Cyprus to Turkey back in 1931 are included, the number of Turkish Cypriots living in the “motherland” might exceed 600,000.
  79. ↑ BBC. „Network Radio BBC Week 39: Wednesday 28 September 2011: Turkish Delight?“. Архивирано од изворникот на 2011-09-23. Посетено на 2011-09-14.
  80. ↑ Laschet, Armin (17 September 2011). „İngiltere'deki Türkler“. Hurriyet. Посетено на 2011-09-27.
  81. ↑ Cemal, Akay (2 June 2011). „Dıştaki gençlerin askerlik sorunu çözülmedikçe…“. Kıbrıs Gazetesi. Архивирано од изворникот на 2011-08-01. Посетено на 17 June 2011.
  82. ↑ Star Kıbrıs (2012). „Sözünüzü Tutun“. Посетено на 10 September 2012. Tarihsel süreç içerisinde yaşanan bazı olaylar nedeniyle Kıbrıs’tan göç etmek zorunda kalan Türklerin, bugün dünyanın farklı bölgelerinde yaşam sürdüklerine dikkat çeken Kasapoğlu, “Kıbrıslı Türklerin 300 bin kadarı İngiltere’de, 500 bini Türkiye’de, 120 bini Avustralya’da, 5 bini ABD’de, bin 800’ü Kanada’da, çok az bir popülasyon Güney Afrika Cumhuriyeti’nde, bin 600’ü Yeni Zellanda’da, 2 bin kadarının da Almanya’da olduğu tahmin ediliyor” ifadelerini kullandı.
  83. ↑ Cahit 2014.
  84. ↑ Sabah. „Küçük adanın talihsiz kızları“. Посетено на 26 October 2015.
  85. ↑ Sirkeci, Ibrahim (2005), Turkmen in Iraq and International Migration of Turkmen (PDF), University of Bristol, стр. 20
  86. ↑ Wanche, Sophia I. (2004), An Assessment of the Iraqi Communityin Greece (PDF), United Nations High Commissioner for Refugees, стр. 3
  87. ↑ Iraklı Türkmenler Kerkük için yürüdü, Hürriyet, 2008
  88. ↑ International Organization for Migration (2007), Iraq Mapping Exercise (PDF), International Organization for Migration, стр. 5, Архивирано од изворникот (PDF) на 2011-07-16
  89. ↑ „Canadian Iraqi Turkmen Culture Association“. Посетено на 11 October 2020.
  90. ↑ „Turkish migrants grieve for Beirut from exile“. Today's Zaman. Архивирано од изворникот на 16 April 2009. Посетено на 2009-10-29.
  91. ↑ Aydıngün, Ayşegül; Harding, Çiğdem Balım; Hoover, Matthew; Kuznetsov, Igor; Swerdlow, Steve (2006). „Meskhetian Turks: An Introduction to their History, Culture, and Resettelment Experiences“ (PDF). Center for Applied Linguistics: 13-14. Архивирано од изворникот (PDF) на 2007-07-14. Посетено на 2011-10-18. Наводот journal бара |journal= (help)
  92. ↑ The Seattle Times (2006-03-07). „Refugees' road leads to Tukwila“. Посетено на 2010-11-16.
  93. ↑ Suwaed 2015.
  94. ↑ Suwaed, Muhammad (2015), „Turkmen, Israeli“, Historical Dictionary of the Bedouins, Rowman & Littlefield, стр. 237, ISBN 978-1442254510
  95. ↑ El-Hatip, Alyaa (2014), „Filistin Türkmenlerinin Genel Durumu“, Ortadoğu Türkmenlerİ Sempozyumu, ORSAM, стр. 96
  96. ↑ Ünal, Ali (2016). „Turkey stands united with Turkmens, says Foreign Ministry Undersecretary Yalçın“. Daily Sabah. Посетено на 18 December 2016.
  97. ↑ Ahmed, Yusra (2015), Syrian Turkmen refugees face double suffering in Lebanon, Zaman Al Wasl, Посетено на 11 October 2016
  98. ↑ Syrian Observer (2015). „Syria's Turkmen Refugees Face Cruel Reality in Lebanon“. Архивирано од изворникот на 2016-10-11. Посетено на 10 October 2016.
  99. ↑ https://www.amerikaninsesi.com/a/turkiyedeki-suriyeli-turkmenler-de-vatandaslik-istiyor/5536622.html
  100. ↑ https://www.rudaw.net/english/middleeast/100820201
  101. ↑ CBS. „Estimated Number of Turkish Jews Born in Israel“. Israel Central Bureau of Statistics. Архивирано од изворникот на August 14, 2012.
  102. ↑ Whitman, Lois (1990). Destroying ethnic identity: the Turks of Greece. Human Rights Watch. стр. 2. ISBN 0-929692-70-5.
  103. ↑ Hirschon, Renée (2003). Crossing the Aegean: An Appraisal of the 1923 Compulsory Population Exchange Between Greece and Turkey. Berghahn Books. стр. 107. ISBN 1-57181-562-7.
  104. ↑ Westerlund & Svanberg 1999.
  105. ↑ 105,0 105,1 105,2 Whitman, Lois (1990), Destroying Ethnic Identity: The muslims of Greece, Human Rights Watch, стр. 11–12, ISBN 978-0929692708
  106. ↑ Arif, Nazmi (2018), Yunanistan'da, Batı Trakya Türklerinin dış ülkelere göçü endişe ve kaygı verici boyutlara ulaştı., TRT, Посетено на 12 November 2020
  107. ↑ Şentürk, Cem (2008), „Batı Trakya Türklerin Avrupa'ya Göçleri“, Uluslararası Sosyal Aratırmalar Dergisi, Volume 1/2: 420
  108. ↑ Kultur. „BATI TRAKYA TÜRK EDEBİYATI“. Посетено на 2010-05-20.
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Турска_дијаспора&oldid=5194208“