Туран Дурсун

Од Википедија — слободната енциклопедија
Туран Дурсун
Роден(а)1934
Шаркишла, Провинција Сивас, Турција
Починал(а)4 септември 1990(1990-09-04) (возр. 55–56)
Истанбул, Турција
Националносттурски
ДржавјанствоТурција
ЗанимањеПоранешен муфтија, автор

Туран Дурсун (1934 – 4 септември 1990) бил турски автор и атеист кој бил критичар на исламот .[1] Поранешен муслимански свештеник и научник на шиитскиот ислам, тој станал атеист за време на неговото проучување на историјата на монотеистичките религии .[2] Под влијание на иранскиот скептик филозоф од 9 век, Ибн ал-Раванди, Дурсун напишал голем број книги за религијата кои вклучуваат толкувања на исламските текстови, силно критикувајќи го исламот и основачите на неговите главни гранки.[1][3]

На Дурсун често му се заканувале исламските фундаменталисти, а на 4 септември 1990 година бил убиен пред неговиот дом во Истанбул, по што неговите книги биле продадени во десетици илјади примероци во Турција.[2][4]

Биографија[уреди | уреди извор]

 Предлошка:Shia IslamТаткото на Дурсун бил етнички Турчин, а неговата мајка била етничка Курдка .[5] Неговите родители биле од сектата Џафари дванаесеттемина . Од детството, неговите родители го поттикнувале да биде исламски научник. Со таа цел, тој работел напорно и ги совладал главните исламски текстови.

Туран Дурсун во контекст на религиозното негирање

Себе

Во оваа студија се дискутира за прашањето на религиозното негирање во човечкиот живот. Сепак, дискусијата не е општа оценка, таа се заснова на животната приказна на Туран Дурсун. Во овој контекст, најнапред накратко е дадена животната приказна на Дурсун, а потоа врз основа на неговите искуства се истражуваат причините за неговото религиозно негирање. Детството на Дурсун, искуствата од зрелоста и социјалната средина играат водечка улога во неговото негирање.

Години како муфтија[уреди | уреди извор]

Откако ги положил потребните испити за да стане муфтија, Дурсун не можел официјално да стане муфтија бидејќи немал диплома за основно училиште. Тој мораше да ги заврши испитите во основно училиште без да оди на училиште и тоа го правел со разбирлива брзина. Статусот на муфтија го добил во 1958 година

Додека бил муфтија на Сивас, Дурсун почна да се етаблира како муфтија од различен вид. Користејќи ја својата позиција, тој иницирал голем број проекти за развој на областа и нејзините имами:

  • Организирани 50 насади со дрвја во различните села на Сивас.
  • Изнудени плановите за сместување на муфтијата да се сменат за да се изгради болница, со успех.
  • Собрана пченица од селата како помош за болничкиот проект.
  • Даде значење на неверското образование на имамите, преку кино и присуство на конференции.
  • Олеснето издавање на дипломи за имами преку Министерството за образование.
  • Да се изврши притисок врз градоначалникот на Сивас за исцрпувачките резерви на вода да се реши.

Дурсун стекнал многу следбеници и непријатели во Сивас и бил загрозен во многу наврати. Тој бил протеран во градот Синоп и остана во, како што рече, „разурната барака“. Тој добил помош од Али Шарапчи, учител кој бил мачен и лажно етикетиран како комунист, како што бил Дурсун. Неговата муфтија кариера завршила во 1966 година

Првите атеистички мисли[уреди | уреди извор]

  Во интервјуто со Шуле Перинчек, Дурсун раскажал за еден од првите случаи кога почнал да се сомнева во постоењето на Бог. Во времето кога бил заљубен на 11-годишна возраст, Сабо, постарата сестра на девојката што ја сакал, наречена Сафи, била инвалид. На Дурсун му беше жал за Сабо и една ноќ за време на спиењето го виде Бога во својот сон. Откако го натера да се заколне дека нема да се налути, Дурсун го праша Бог зошто ја создал оваа Земја ако го создал и рајот и го прашал зошто Сабо бил инвалид, а Сафи е убава. Во истото интервју, Дурсун наведува дека:

Бев „секогаш испрашувачки и бунтовнички кон концептот Бог“, но транзицијата кон атеизам беше „еволуирачки“.[6]


Дурсун го откри она што тој го нарекол „Поминувањето на Мухамед “ кога почна да учи за светите книги што постоеле пред Куранот . Тој наведува:

Претходно знаев за јудаизмот и христијанството, но преку исламски толкувања.[6] Не ги знаев од нивните сопствени извори. Сопствените извори ги запознав во 1960-тите.


Дурсун започнал да истражува за христијанството кога било планирано гордо да му биде претставен на папата како интелектуален муфтија . За да се подготви за оваа средба и „да може да разговара со него ( папата ) со поголема сила“, Дурсун го проучувал христијанството, но „веднаш“ ја сфатил „ неправдата “ додека го споредувал своето веќе огромно знаење за исламот со христијанските информации.

Откако дошол до негативни заклучоци за религијата, Дурсун се „лути“ што Мухамед одзел вредни години од детството и младоста. Тој рече:

Толку многу луѓе не можат да го живеат своето детство како што треба поради него. Толку многу луѓе страдаат од неговите катастрофи. Толку многу луѓе знаат што е правилно како погрешно и што е погрешно како правилно затоа што мислат дека темнината што тој ја избрал постои. Човечките емоции и човечките креации не напредуваа на многу начини, поради него.[6]


Дарсун бил независен теист за краток временски период пред да стане атеист. Прво си го кажа тоа

Ако постои Бог, тој не е на Мохамед.


Тој презел експерименти за да види дали Бог постои или не за време на неговата ментална битка со него. Тој почнал да верува дека луѓето еволуирале во текот на милиони години и продолжил да учи за антропологијата . Тој изјави дека неговиот независен теистички период траел „две или три години“.

Животот како продуцент и автор[уреди | уреди извор]

По неговата оставка како муфтија, Дурсун се борел да заработи за живот во Истанбул, па дури и станал бинмен. Одлуката да се откаже од функцијата муфтија била тешка, но Дурсун изјавил дека неговиот принцип секогаш бил „никогаш да нема контрадикторност помеѓу она што го мислев и она што го правев“.

Поради голем број пријатели што ги стекнал како муфтија со размислување, тој можел да се впушти во Турската радио и телевизиска корпорација, (ТРТ), работејќи прво на основни административни позиции пред да полага и да положи испит за да се вклучи во програма производство.

Меѓу неговите продукции се: „Турците во историјата“, „Човештвото од почетокот“ и „Кон вечерта“ (неофицијално преведени наслови). Има и продукција која никогаш не била дозволена да се емитува, насловена како „Пред и по првото Големо национално собрание“. Дурсун поднел оставка од ТРТ во 1982 година, по 16 години служба.

Во 1987 година, Дурсун бил запознаен со Догу Перинчек, самопрогласен социјалистички политичар со тешки националистички призвук, кој беше уредник на списанието 2000'e Doğru (кон 2000 година). Дурсун придонесе за списанието со колумна насловена „Дин Билгиси“ (Знаење за религијата). Пишувал и за други публикации како Сачак, Теори и Јузиил . Тој напишал безброј книги во 1980-тите, вклучително и турски превод на Мукадима на Ибн Калдун, споредувајќи го неговото огромно знаење за исламот и јазиците на Блискиот Исток, отворајќи ја религијата за внатрешна критика преку масовните медиуми, можеби за прв пат во историјата на религијата.

Атентат[уреди | уреди извор]

На 4 септември 1990 година,[1][7] кратко откако го напуштил својот дом [1] во азискиот дел на Истанбул на пат на работа,[7] Дурсун бил убиен од двајца вооружени лица. Го погодиле седум куршуми.[7]

Како резултат на истрагата беа уапсени 15 осомничени, но тие веднаш беа ослободени по првото појавување на суд.[8] Во 1996 година, Ирфан Чагириџи беше уапсен, осомничен за вмешаност во атентатот на Дурсун, како и убиството на новинарот Четин Емеч во март 1990 година и киднапирањето на Акбар Горбани (претставникот на Народните муџахедини на Иран во Анкара). На судењето на Чагириџи било објавено дека тој имал врски со иранската влада и дека бил обучен во ирански кампови.[1] Чагириџи (со кодно име „Месут“) бил член на İslami Hareket Örgütü (англиски: „Организација на исламското движење“ или „Исламска акциона група“) и дал наредба за убиство на Дурсун поради „понижување на Куранот“. Тој бил осуден на смрт, а четворица сообвинети биле осудени на доживотен затвор во јули 2000 година;[8] по жалба, смртната казна на Чагириџи исто така била претворена во доживотен затвор во март 2002 година [9] Сепак, напаѓачот кој ја извршил наредбата, Музафер Далмаз, се уште е на слобода во странство.[7]

Книги[уреди | уреди извор]

  • Алах ( турски : Алах)
  • Ова е религија 1: Бог и Куранот ( турски : Din Bu 1: Tanrı ve Kur'an)
  • Ова е религија 2: Мухамед ( турски : Дин Бу 2: Хз. Мухамед)
  • Ова е Религија 3: Општество и секуларизам во исламот ( турски : Din Bu 3: İslamda Toplum ve Laiklik)
  • Ова е религија 4: Табу се задржува ( турски : Din Bu 4: Tabu Can Çekişiyor)
  • Религија и сексуалност ( турски : Din ve Cinsellik)
  • Молитва ( турски : Dua)
  • Дали универзумот е шега? ( турски : Evren Bir Şaka mı? )
  • Qullatayn ( турски : Kulleteyn)
  • Куран ( турски : Куран)
  • Енциклопедија на Куранот 1: Аба-ум ( турски : Kur'an Ansiklopedisi 1: Aba-Akıl)
  • Енциклопедија на Куранот 2: Акра-Арап ( турски : Kur'an Ansiklopedisi 2: Akra-Arab)
  • Енциклопедија на Куранот 3: Арабу-Долг ( турски : Kur'an Ansiklopedisi 3: Arabu-Borç)
  • Енциклопедија на Куранот 4: Залудна молитва ( турски : Kur'an Ansiklopedisi 4: Boşa-Dua)
  • Енциклопедија на Куранот 5: Молете се-хиџра ( турски : Kur'an Ansiklopedisi 5: Dua-Hicret)
  • Енциклопедија на Куранот 6: Хиџра-Неверник ( турски : Куран Ансиклопедиси 6: Хикрет-Кафир)
  • Енциклопедија на Куранот 7: Калб-Сомнеж ( турски : Kur'an Ansiklopedisi 7: Kalb-Kuşku)
  • Енциклопедија на Куранот 8: моќ-чудо ( турски : Kur'an Ansiklopedisi 8: Kuvvet-Mucize)
  • Извори на светите книги 1 ( турски : Kutsal Kitapların Kaynakları 1)
  • Извори на светите книги 2 ( турски : Kutsal Kitapların Kaynakları 2)
  • Извори на светите книги 3 ( турски : Kutsal Kitapların Kaynakları 3)
  • Исламот и Нурчулук (1971) ( турски : Müslümanlık ve Nurculuk (1971))
  • Таков е шеријатот ( турски : Şeriat Böyle)
  • Писма до познатите ( турски : Ünlülere Mektuplar)

Преводи[уреди | уреди извор]

Поврзано[уреди | уреди извор]

  • Список на убиени од Турција
  • Список на поранешни муслимани

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Yonah Alexander; Milton M. Hoenig (2008). The new Iranian leadership: Ahmadinejad, terrorism, nuclear ambition, and the Middle East. Greenwood Publishing Group. стр. 57. ISBN 978-0-275-99639-0.
  2. ↑ 2,0 2,1 Hakan, John L.; Esposito, M. Yavuz (2003). Turkish Islam and the Secular State: the Gülen movement. Syracuse, New York: Syracuse University Press. стр. 280. ISBN 9780815630401.
  3. ↑ Evrım Kaya (4 September 2005). „Dursun, ışık tutmayı sürdürüyor“. Cumhuriyet. Посетено на 20 July 2012.
  4. ↑ Gazeteci Dursun Öldürüldü, Milliyet, September 5th, 1990
  5. ↑ Dursun, Turan (1992). Turan Dursun hayatını anlatıyor (турски). Kaynak Yayınları.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Perinçek, Şule; Dursun, Turan (1992). Turan Dursun Hayatini Anlatiyor (Turan Dursun Talks About His Life). Kaynak Yayinlari. стр. 77. (posthumously published autobiography, compiled and edited by Şule Perinçek)
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 „Turan Dursun'un katili nerede? (Where is Turan Dursun's killer?)“. İstanbul Gerçeği (турски). 4 September 2012. Посетено на 3 September 2018.
  8. ↑ 8,0 8,1 „İslami Hareket'e bir idam, 4 müebbet“. NTV/MSNBC (турски). 24 July 2000. Посетено на 3 September 2018.
  9. ↑ „İrfan Çağrıcı'nın idamı onandı“. Hürriyet (турски). 6 March 2002. Посетено на 3 September 2018.

Понатамошно читање[уреди | уреди извор]

  • Абит Дурсун, татко ми, Туран Дурсун ( турски : Бабам Туран Дурсун)
  • Абит Дурсун, Туран Дурсун и просветителството ( турски : Turan Dursun ve Aydınlanma)
  • Шуле Перинчек, Туран Дурсун раскажува за својот живот ( турски : Turan Dursun Hayatını Anlatıyor)

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Туран_Дурсун&oldid=5025444“