Прејди на содржината

Тројна врска

Од Википедија — слободната енциклопедија
Структура на АСМ-слика на дехидробензо[12]анулен, каде бензенските прстени се прицврстени со тројни врски

Тројна врскахемиска врска меѓу два атома образувана со шест сврзани електрони наместо вообичаените два во ковалентната единечна врска. Тројните врски се посилни од еквивалетните единечни или двојни врски, бидејќи имаат три сврзувања. Најчестата тројна врска, меѓу јаглеродни атоми, се среќава кај алкините. Други функционални групи со тројни врски се цијанидите и изоцијанидите. Некои двоатомски молекули како диазотот и јаглерод моноксидот исто така се тројно сврзани. На скелетните формули оваа врска се претставува со три напоредни црти (≡) помеѓу сврзаните атоми.[1][2][3]

ацетилен, H−C≡C−H цијан, N≡C−C≡N јаглерод моноксид, C≡O
Хемиски состави на тројната врска

Сврзување

[уреди | уреди извор]

Видот на сврзување го одредува орбиталната хибридизација. Во случај на ацетиленот, секој јаглероден атом има две sp-орбитали и две p-орбитали. Двете sp-орбитали се линеарни со рамни агли (180°) и ја заземаат x-оската (Декартов координатен систем). p-орбиталите се нормални на y-оската и z-оската. Кога јаглеродните атоми ќе се доближат, sp-орбиталите се преклопуваат образувајќи сигма-врска sp-sp. Истовремено pz-орбиталите се приближуваат и заедно образуваат pz-pz пи-врска. Така, другиот пар на py-орбитали образува py-py пи-врска. Следствено на тоа, се образуваат една сигма-врска и две пи-врски.

Во свитканите врски, тројната врска може да се образува и со преклоп на три sp3 резни без потреба од создавање на пи-врска.[4]

Кај елементите потешки од јаглерод

[уреди | уреди извор]
Структура на хекса(терт-бутокси)диволфрам(III), пример за метално-метална тројна врска.

Тројните врски се застапени во многу елементи потешки од јаглеродот, особено кај преодните метали. Добро познати примери се хекса(терт-бутокси)диволфрам(III) и хекса(терт-бутокси)димолибден(III). Меѓумолекулското растојание изнесува околу 233 пм.[5] Соединението W2 е од особен интерес заради неговите реакции со аклините, што води до тројно сврзани метално-јаглеродни соединенија со формулата RC≡W(OBut)3[6]

  1. March, Jerry (1985), Advanced Organic Chemistry: Reactions, Mechanisms, and Structure (3. изд.), New York: Wiley, ISBN 0-471-85472-7
  2. Organic Chemistry 2nd Ed. John McMurry
  3. Pyykkö, Pekka; Riedel, Sebastian; Patzschke, Michael (2005). „Triple-Bond Covalent Radii“. Chemistry: A European Journal. 11 (12): 3511–20. doi:10.1002/chem.200401299. PMID 15832398.
  4. Advanced Organic Chemistry Carey, Francis A., Sundberg, Richard J. 5th ed. 2007
  5. Chisholm, Malcolm H.; Gallucci, Judith C.; Hollandsworth, Carl B. (2006). „Crystal and molecular structure of W2(OBut)6 and electronic structure calculations on various conformers of W2(OMe)6“. Polyhedron. 25 (4): 827–833. doi:10.1016/j.poly.2005.07.010.
  6. .Listemann, Mark L.; Schrock, Richard R. (1985). „Multiple metal carbon Bonds. 35. A General Route to tri-tert-Butoxytungsten Alkylidyne complexes. Scission of Acetylenes by Ditungsten Hexa-tert-butoxide“. Organometallics. 4: 74–83. doi:10.1021/om00120a014.

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]