Тројани
Тројани — историско село на територијата на Општина Охрид (и делумно Општина Дебрца), југозападна Македонија.
Географија[уреди | уреди извор]
Селото било сместено во планинска местост на Вишовскиот Рид (Вишо), источно од с. Оровник, која и денес се нарекува Тројани. По раселувањето на селото, земјиштето му е поделено меѓу атарите на Оровник, Горно Лакочереј и Вапила. Како оставнина од селото, во атарот на Оровник денес се наоѓаат местата Тројнска Чука и Тројанско Поле и Тројанска Река, која се влева во р. Капеш. Во атарот на Горно Лакочереј има месност Тројански Извори.[2]
Историја[уреди | уреди извор]
Селото е посведочено во турски документи од крајот на XVI век. Во опширниот дефтер за Охридската нахија од 1536 до 1539 г. е забележано селото Тројани, со 7 христијански семејства и 1 неженет човек. Во дефтерот за периодот 1582-1583 г. во селото се водат 5 христијански семејства. Тројани е споменато и во Слепченскиот поменик од XVI и XVII век.[2]
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 г. Тројан чифлик имал 20 жители, сите Македонци.[3][4]
Авионска несреќа[уреди | уреди извор]
На 22 ноември 1993 г. на Тројани се срушил авион од типот Јак-42Д на „Авиоимпекс“, кој се враќал за Скопје од Женева, но бил пренасочен кон Охрид поради лошите временски услови на скопскиот аеродром. Сите осум членови на екипажот и 115 од 116-те патници загинале. Единствениот преживеан патник им подлегнал на повредите неколку дена подоцна во охридската болница.
Поврзано[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
![]() |
„Тројани“ на Ризницата ? |
- ↑ „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.
- ↑ 2,0 2,1 Станковска, Љубица (2009). „Етимологиjата на имињата на раселените села од Охридско“. Македонистика. 10: 181.
- ↑ Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Кънчов, Васил. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, стр. 253.
|