Нова Швабија
| Нова Швабија Neuschwabenland | |||||
| Загубеното барање на Антарктикот на Нацистичка Германија | |||||
| |||||
|
Лого на експедицијата | |||||
 | |||||
| Историски период | Втора светска војна | ||||
| - | Пристигнување | 19 јануари 1939 | |||
| - | Германска окупација на Норвешка | 9 април 1940 | |||
| - | Предавање на Германија | 8 мај 1945 | |||
Нова Швабија (норвешки и германски: Neuschwabenland) — спорна територија на Антарктикот, која Нацистичка Германија ја барала во норвешката Земјата на Кралицата Мод, а сега е картографско име кое понекогаш се дава на област на Антарктикот помеѓу 20° ИГД и 10° ЗГД во Земјата на Кралицата Мод. Нова Швабија била истражена од Германија на почетокот на 1939 година и именувана по бродот на таа експедиција, Швабенланд, и самиот именуван по германскиот регион Швабија.[1][2]
Позадина[уреди | уреди извор]
Како и многу други земји, Германија испратила експедиции во регионот на Антарктикот кон крајот на 19 и почетокот на 20 век, од кои повеќето биле научни. Експедициите од крајот на 19 век на Јужниот Океан, Јужна Џорџија, Кергелен и Островите Крозе биле астрономски, метеоролошки и хидролошки, главно во тесна соработка со научни тимови од други земји. Како што заврши 19 век, Германија почнала да се фокусира на Антарктикот.
Првата германска експедиција на Антарктикот била експедицијата на Гаус од 1901 до 1903 година. Предводена од арктичкиот ветеран и професор по геологија Ерих Дагоберт фон Дригалски, ова била првата експедиција што користела балон со топол воздух на Антарктикот. Исто така, ја нашол и именувал Земја на Кајзер Вилхелм II. Втората германска експедиција на Антарктикот (1911–1912) ја предводел Вилхелм Филхнер со цел да го премине Антарктикот за да дознае дали е едно парче земја. Како што се случувало со други такви рани обиди, преминот не бил успешен уште пред да започне. Експедицијата го открила и го именувала брегот Луитполд и ледениот гребен Филхнер. Германската флота на китови била пуштена во употреба во 1937 година и по нејзиното успешно враќање на почетокот на 1938 година, биле изготвени планови за трета германска експедиција на Антарктикот.[3]
Германска експедиција на Антарктикот (1938–1939)[уреди | уреди извор]
Третата германска антарктичка експедиција (1938–1939) ја предводел Алфред Ричер (1879–1963), капетан на германската морнарица. Главната цел била да се најде област на Антарктикот за германска станица за китови, како начин да се зголеми производството на маснотии во Германија. Китовото масло тогаш било најважната суровина за производство на маргарин и сапун во Германија, а земјата била вториот најголем купувач на норвешко китско масло, увезувајќи околу 200.000 метрички тони годишно. Покрај недостатокот на зависност од увоз, се сметало дека Германија наскоро ќе биде во војна, што премногу би ги оптоварило девизните резерви на Германија. Друга цел била да се извидат можните локации за германска поморска база.[4][5]
На 17 декември 1938 година, експедицијата на Нова Швабија го напуштила Хамбург за Антарктикот со Швабенланд (товарен брод изграден во 1925 година и преименуван во 1934 година по регионот Швабија во јужна Германија) кој исто така можел да носи и катапултира авиони. Тајната[5] експедиција имала 33 членови плус екипажот на Швабенланд од 24. На 19 јануари 1939 година, бродот пристигнал на Брегот на Принцезата Марта, во област за која Норвешка во последно време се сметала за земја на Кралицата Мод, и почнал да го мапира регионот. Нацистичките германски знамиња биле поставени на морскиот мраз долж брегот. Именувајќи ја областа Ној-Швабенланд по бродот, експедицијата воспоставила привремена база и во следните недели тимови пешачеле по брегот, запишувајќи ридови и други значајни знаменитости. Седум летови со фотографско истражување биле направени од двата хидроавиони на бродот Дорние Вол наречени Пасат и Бореас.[1][6] Околу дузина алуминиумски стрели долги 1,2 метри, со челични конуси од 30 сантиметри и три горни стабилизаторски крила врежани со кукасти крстови, биле фрлени на мразот на точките на вртење на многуаголниците на летот.[1][6] Ниту еден од нив никогаш не бил обновен. Биле направени уште осум летови до областите од голем интерес и на овие патувања, некои од фотографиите биле направени со филм во боја. Авионите вкупно прелетале стотици илјади квадратни километри и направиле повеќе од 16.000 воздушни фотографии, од кои некои биле објавени по војната од Ричер. Оазата Ширмахер без мраз, која сега е домаќин на истражувачките станици Маитри и Новолазаревскаја, била забележана од воздух од Ричард Хајнрих Ширмахер (кој ја именувал по него) непосредно пред Швабенланд да го напушти брегот на Антарктикот на 6 февруари 1939 година.
При враќањето во Германија, експедицијата направила океанографски студии во близина на островот Буве и Фернандо де Нороња, пристигнувајќи назад во Хамбург на 11 април 1939 година. Иако некои, особено норвешкиот писател Бјарне Агард и германскиот географ Ернст Херман, тврдат дека Германија всушност никогаш не ја окупирала територијата, добро е документирано дека Германија издала декрет за основање на германски антарктички сектор наречен Нова Швабија по враќањето на експедицијата во август 1939 година.
Германија никогаш не покрена никакви територијални претензии кон регионот, кои беа напуштени во 1945 година.
Теории на заговор[уреди | уреди извор]
Нова Швабија со децении е предмет на неколку теории на заговор. Повеќето од нив претпоставуваат дека во пресрет на германската експедиција од 1938-1939 година, таму била изградена огромна воена база, во која неколку високи нацисти и силни трупи се повлекле во 1945 година. САД и Велика Британија наводно се обидувале да ја освојуваат областа тајно и залудно со децении, а се вели дека користеле јадрено оружје во овој контекст. Поддржувачите веруваат дека опстанокот на нацистичките трупи е можен поради топлите извори кои даваат енергија и топлина.[7]
Радио драмата на ВДР „Нојшвабенланд-Симфонија“ од 2012 година ги опфаќа теориите на заговор.[8]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 McGonigal, David (2009). Antarctica : secrets of the southern continent (1 Frances Lincoln ed. изд.). London: Frances Lincoln. ISBN 978-0-7112-2980-8. OCLC 432409753.CS1-одржување: излишен текст (link)
- ↑ Ochyra, Ryszard; Singh, Shiv; Mohan (2008-05-01). „Three remarkable moss records from Dronning Maud Land, continental Antarctica“. Nova Hedwigia. 86 (3–4): 497–506. doi:10.1127/0029-5035/2008/0086-0497. ISSN 0029-5035.
- ↑ Cape Kellett. MQUP. 2004-11-01. стр. 179–182.
- ↑ „Memorandum, Humphreys to Hunt, February 11, 1952, Top Secret“. Cold War Intelligence. Посетено на 2022-09-16.
- ↑ 5,0 5,1 Summerhayes, Colin; Beeching, Peter (2007-01). „Hitler's Antarctic base: the myth and the reality“. Polar Record. 43 (1): 1–21. doi:10.1017/s003224740600578x. ISSN 0032-2474. Проверете ги датумските вредности во:
|date=(help) - ↑ 6,0 6,1 Boudewijn Büch. Eenzaam, Eilanden 2 ('Lonely, Islands 2'), Holland 1994
- ↑ Holm Hümmler: Neuschwabenland – Verschwörung, Mythos oder Ammenmärchen? In: Skeptiker. Nr. 3, 2013, S. 100–106.
- ↑ Redal, Dra. María Ana; González, Dra. Ariana; Marsango, Dr. Gabriel; Trevisani, Dra. Maria Florencia; Moussalli, Dra. Maria Angélica (2021). „Implicancias Farmacogenómicas del Estudio de Exoma en Oftalmogenética. Reporte de Caso“. Highlights of Ophthalmology. 49 (1ESP): 4–9. doi:10.5005/hos-10101-49101. ISSN 1024-6983.
| ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
