Прејди на содржината

Томи Ли Џонс

Од Википедија — слободната енциклопедија
Томи Ли Џонс
Џонс во 2017 г.
Роден(а)15 септември 1946(1946-09-15)(79 г.)
Сан Саба, Тексас, САД
ОбразованиеХарвард
Занимање
  • глумец
  • режисер
Активен период1969–сега
Сопружник
  • Кетрин Ларднер (в. 1971; разведен 1978)
  • Кимберли Клохли (в. 1981; разведен 1996)
  • Доун Лорел (в. 2001)
Деца2

Томи Ли Џонс (роден на 15 септември 1946 година) е американски актер.Тој е добитник на разни признанија; Оскар, Златен глобус, награда Прајмтајм Еми и две награди од Здружението на филмски глумци.

Откако се појавил во неколку проекти од 1960-тите до 1980-тите, Џонс се етаблирал како главна ѕвезда во 1990-тите, познат по своите груби и авторитетни филмски улоги. Тој ја освоил наградата Оскар за најдобар глумец во споредна улога за неговата изведба како Семјуел Џерард во трилерот Бегалецот (1993).[1] Други номинирани за Оскар улоги кои тој ги играл се во ЏФК (1991), Во долината на Ела (2007) и во Линколн (2012). Тој го играше агентот К во франшизата Луѓе во црно. Други негови значајни улоги биле во Ќерката на рударот (1980), Вулкан (1997) Под опсада (1992), Родени убијци (1994), Клиентот (1994), Бетмен засекогаш (1995), Двојна опасност (1999), Нема земја за старци (2007), Капетан Америка: Првиот одмаздник (2011), Џејсон Борн (2016) и Ад Астра. (2019).

Џонс ја освоил наградата Прајмтајм Еми за најдобар главен глумец во ограничена серија или филм за неговата улога како погубениот убиец Гари Гилмор во Песната на џелатот (1982). Тој бил дополнително номиниран за улогата на тексашкиот ренџер Вудроу Ф. Кол во телевизиската мини-серија Осамен гулаб (1989). Тој го играл Хауард Хјуз во филмот Неверојатниот Хауард Хјуз (1977).

Поврзано

[уреди | уреди извор]
  • Список на актери со повеќе од една номинација за Оскар во актерските категории
  1. „Jones Wins Supporting Oscar for 'Fugitive' Role“. Los Angeles Times. March 22, 1994. Посетено на January 9, 2023.

Литература

[уреди | уреди извор]
  • Грунерт, Андреа, „Les bons et les méchants selon Tommy Lee Jones“, во: Francis Bordat et Serge Chauvin (eds.) Les bons et les méchants Université Paris X, 2005, стр. 339–352,

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]