Прејди на содржината

Тито Пуенте

Од Википедија — слободната енциклопедија
Тито Пуенте
Пуенте во 1996 г.
Пуенте во 1996 г.
Основни податоци

Ернест Ентони Пуенте Јуниор (20 април 1923 - 31 мај 2000 година),[1] попознат како Тито Пуенте, бил музичар од Порторико, текстописец, водач на бенд, тимбалеро и музички продуцент. Тој компонирал мамбо и латино џез музика ориентирана кон танцот. Тој бил познат и како „Ел Реј де лос Тимбалес“ или „Кралот на Тимбалес“.

Пуенте и неговата музика се појавиле во филмови меѓу кои „Мамбо Кингс“. Тој гостувал во телевизиски емисии, вклучувајќи ја и дводелната епизода на Симпсонови „Кој го застрела г-дин Брнс?“.

Биографија

[уреди | уреди извор]

Пуенте бил роден на 20 април 1923 година во болничкиот центар Харлем во њујоршката населба Менхетен, син на Ернест и Фелисија Пуенте, Порториканци кои живееле во шпанскиот Харлем во Њујорк.[2][3] Неговото семејство често се селело, но поголемиот дел од своето детство го поминал во шпански Харлем.[2] Таткото на Пуенте бил надзорник во фабрика за жилети.[4] Во семејството го викале Ернестито, шпански за Малиот Ернест, и оттука скратено било „Тито“.[5]

Првото воведување на Пуенте во музиката било преку радиото. Како дете го опишувале како хиперактивен, а откако соседите се пожалиле дека го слушале седумгодишниот Пуенте како удира по саксии и рамки на прозорците, мајка му го пратила на часови по пијано.[4] Тој се префрлил на перкусии на 10-годишна возраст, и стекнал влијание од џез-тапанарот Џин Крупа.[4] Пуенте, исто така, слушал многу мамбо музика тогаш (сега салса) и бил под влијание на нејзините афро-кубански корени. До 13 годишна возраст, Пуенте се сметал за чудо. Кога имал 16 години, свирел со бендот на Рамон Оливер.[6] Кога тапанарот во бендот на Мачито бил повикан во војска, Пуенте последователно го зазел неговото место.[4]

Пуенте во 1980-тите години

Пуенте бил под различни азиски влијанија во неговиот стил на аранжмани, а сето тоа дошло по неговата служба за време на Втората светска војна. По завршувањето на своето време во морнарицата, Пуенте учел во Музичкото училиште Џулијард диригирање и оркестрација. Неговиот учител по диригент бил Јапонец, што дополнително влијаело врз азиските елементи во неговите композиции. Во текот на остатокот од својата кариера, Пуенте патувал во Јапонија многу пати на турнеја.

Пуенте учел и акробатско танцување и танцување во сала, а вовел и нови техники на некои ударни инструменти кои ќе помогнат да се редефинира како тие се користат во музиката. На пример, додека учел вибрафон и маримба, тој вовел пијано техники.[7]

Во текот на 1950-тите години, Пуенте бил на врвот на својата популарност и помогнал да се донесат кубанските и карипските звуци како мамбо, син и ча-ча-ча до мејнстрим публиката. Неговиот албум Dance Mania бил објавен во 1958 година.

Меѓу неговите композиции е песната ча-ча-ча „Oye Cómo Va“ (1963),[8] популаризирана од латино рок музичарот Карлос Сантана и подоцна интерпретирана, меѓу другите, од Хулио Иглесијас, Иракере и Селија Круз. Во 1969 година, тој го добил клучот за градот Њујорк од поранешниот градоначалник Џон Линдзи. Во 1992 година, тој бил примен во Националниот конгресен запис и во 1993 година, тој го добил медалот Џејмс Смитсон на институтот Смитсонијан.

Личен живот и смрт

[уреди | уреди извор]

Најстариот син на Пуенте, Рон Пуенте, е од првиот брак со Мирта Санчез. Ричард „Ричи“ Пуенте бил перкусионист во фанк бендот Фокси во 1970-тите и 1980 години. Најмладиот син на Пуенте, Тито Пуенте Јуниор, има изведено и снимено многу од песните на Пуенте. Неговата ќерка Одри Пуенте е телевизиски метеоролог за две телевизии во Њујорк.

По шоуто во Порторико на 31 мај 2000 година, Пуенте доживеал срцев удар и бил однесен во Њујорк на операција за поправка на срцевиот залисток, но се појавиле компликации, и тој починал подоцна истата ноќ.[9] Постхумно му била доделена наградата Греми за животно дело во 2003 година.

Тимбалите изложени во Смитсонијан
  1. Tito Puente biography. BookRags.com. Посетено на October 31, 2012.
  2. 2,0 2,1 Siegal, Nina (June 6, 2000). „The New York Legacy of Tito Puente“. The New York Times. Посетено на March 26, 2012.
  3. Ginell, Richard S. „Tito Puente – Biography“. AllMusic. Посетено на March 26, 2012.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 Obejas, Achy (June 2, 2000). „He Beat The Drum For Latin Music“. Chicago Tribune. Посетено на March 23, 2012.
  5. John A. Garraty; Mark C. Carnes, уред. (2005). American National Biography. Oxford University Press. стр. 448–449. ISBN 9780199771493.
  6. . 
  7. „Take Five: Listening For the Asian Influence on Latin Jazz Trailblazer Tito Puente“. WBGO (англиски). 2021-05-24. Посетено на 2024-12-13.
  8. „Oye Como Va History“. Phish.net. Посетено на October 27, 2019.
  9. „Latin musician Tito Puente dies after heart surgery“. CNN. June 1, 2000. Посетено на June 1, 2010.[мртва врска]

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]