Прејди на содржината

Тиволи (езерце)

Од Википедија — слободната енциклопедија
Тиволи езерцето во доцна пролет (пред реновирањето во 2011 година). Поглед кон север, со ридот Рожник во позадина. До северозападното ќоше работи кафуле.

Езерцето Тиволи (словенечки: Tivolski ribnik[1]) е вештачко езерце сместено на југоисточниот крај на Градскиот парк Тиволи во Љубљана, главниот град на Словенија. Езерцето било создадено во 1880 година. Тоа е дел од пејсажниот парк Тиволи-Рожник-рид Шишка и е користен за рекреација, риболов и како резервоар за контрола на поплави.[2][3][4] Со езерцето управува Риболовниот клуб Барје.[1] Дом е на различни домашни и не домашни видови на животни и служи како тема и пејсаж за визуелните уметници и музичари.

Локација и уредување

[уреди | уреди извор]

Езерцеото Тиволи е сместено во кружното плато на CR 3/1 (дел) аранжманот на Тиволи.[5] Регионот се наоѓа во југоисточниот дел на паркот Тиволи во непосредна близина на замокот Чекин,[6] покрај улицата која била создадена во 1860-тите.[7][8] На западниот брег на езерцето има два дрвени полуострови, кои се често окупирани од млади луѓе.[9] Постои кафуле кое работи во северозападниот крај на езерцето,[10] во полудрвена полубетонска зграда на поранешна пресоблекувална.[11][12] Тоа е единствениот ресторан во тој дел од паркот.[13] На тревникот покрај езерцето, кога е топло времето работи библиотека на отворено и работилница за рециклирање книги и други печатени материјали, наречена „Читаните“.[12][14] До средината на западниот брег на езерцето има мала бронзена статуа, по име „Риба“. Таа е приказ на две вертикално стоечки риби, создадени од експресионистичкиот скулптор Франце Краљ во 1935 година и ставени во езерцето во 1994 година. На северниот крај на езерцето стои фонтана за пиење.[15] Пристапот до вода го спречуваат дрвјата од различни видови како што се евла, врба, габер и грмушки.[16] Во близина,[17] сместени се скали кои водат кон замокот Тиволи. На стрмниот источен брег веднаш до водата расте габерот, спречувајќи ја ерозијата.[16] На нејзиниот горен раб стои дрвена ограда и засадена е жива ограда од берберис.[16] Покрај него исто така има и патека за пешаци.[16] До него е уредено и детско игралиште.[4] Јужниот брег, се состои од бетонски брег, два дрвени полуострови, барски растенија и планинари, дрвена ограда и поплочено видиковско плато зад него.[18] Постојат и разновидни видови на грмушки.[16]

Технички карактеристики

[уреди | уреди извор]

Езерцето има форма на правоаголник и е плитко со мал волумен. Има глинено дно. Во 2007 година, тоа било околу 140 метри долго, околу 50 метри широко, имало длабочина од 0.5 до 1.3 метри, површина од 6,600 метри квадратни, и волумен од 5,000-7700 метри кубни.[16] Во 2011 година било темелно реновирано и продлабочено за половина метар.[9]

Циркулација на вода

[уреди | уреди извор]

Езерцето се состои од три приливи. Најголемиот и најконстантен е вливот кој се наоѓа во северозападното ќоше на езерцето. Тој влив го снабдува езерцето со вода од југозападниот дел на ридот Шишка и од предниот дел на ридот Рожник. За прв пат се појавил за време на Втората светска војна. Вториот прилив е шумски поток што тече во езерцето кое се наоѓа во близина на неговото североисточно ќоше. Двата приливи се инсталирани со канализација. Третиот прилив е шумски поток што се наоѓа на северната страна на езерцето. Регулиран и уреден е како парк. Исто така, езерцето добива површинско истекување од игралиштето, патеките и вдлабнатините околу него.[16] За да се постигне делумна циркулација на водата, дотекот до центарот на езерцето бил сместено на неговата северна страна во 2011 година.[1] Водата на езерцето потекнува од источните падини на ридот Шишка, кои се покриени со мешана шума, и од парковите на западната страна од езерцето, со трева и песочни патеки. Вкупната сливна површина на езерцето изнесува 13.51 метри квадратни и целосно се наоѓа во пејсаж парк Тиволи-Рожник-рид Шишка. Шумата зафаќа 10.11 хектари од сливното подрачје. Просечниот годишен прилив во езерцето е 68,000 метри кубни и зависи од годишните врнежи. За време на бури, приливот значително се зголемува.[16]

До 2011 година, најголемиот одлив од езерцето било прелив кој се наоѓал во крајното јужно ќоше на езерцето. Бил покриен со решетка и бил поставен во релативно ниска положба. Дополнително, одливот го регулирало љубљанското претпријатие за водовод и канализација (ВО-КА) со врата за спречување на поплави, која била управувана од куќиште во близина на статуата на Кочбек во близина на нејзината јужна страна.[16] Во 2011 година бил направен излив на јужната страна.[18]

Историја

[уреди | уреди извор]

Пред Втората светска војна

[уреди | уреди извор]

Езерце веќе постоело во Тиволи од 1703 година. Било направено на приватна иницијатива и се наоѓало во непосредна близина на замокот Тиволи.[19] Кон крајот на 19 или почетокот на 20 век било наполнето.[20] Сепак, тоа било модел за слични езерца кои се наоѓале во градините на другите жители на Љубљана и неговата околина.[19]

Разгледница на езерцето Тиволи од 1912 година

Сегашното езерце било ископано во 1880 година по налог на Градскиот совет на Љубљана како резервоар за вода која би била користена за против пожари и за противпожарна бригада од населбата Рожна Долина.[3] Три години подоцна, таа била проширена на нејзината јужна страна и зафаќала површина од околу 8,500 километри квадратни. Било населено со златни рипки и други украсни риби, а европските жаби се слушале доста далеку дури до центарот на Љубљана, барем до улицата Жупанчич.[19][21] Се користело за пловење и лизгање на мраз.[16] Отпрвин,[19] со езерцето управувал уметничкиот клуб Клуб за лизгање на мраз во Љубљана, кој изградил павилјони за лизгачи и гледачи на одредено растојание и покриен[19] простор за пресоблекување,[22] сите конструирани во стил на виенска сецесија.[7] Тој исто така, ја уредувал околината, освен други работи, засадил седум дрвја на горниот дел од езерцето, како што се гледа од разгледниците и фотографиите од околу 1900 година.[19]

Во 1906 година, во ерата на интензивни германско-словенечки културни борби, советот ги укинал менаџерските права на клубот поради неговото непочитување на словенечкиот јазик во јавната комуникација. Декретот бил донесен на 17 јануари 1906 година и станал валиден на 4 февруари 1906 година. Таа го понудила раководството на словенечкото друштво Сокол, кое ја одбило понудата. Советот продолжил да управува со самиот објект, со образложение дека бил во општ интерес на градот да се зачува лизгањето на мраз во Љубљана како популарен и здрав спорт, присутен во речиси секој поголем град од тоа време, и дека на граѓаните на Љубљана би им недостигало. Општината ги реновирала павилјоните и ја изградила бродската куќа. До Првата светска војна се работело со табла за лизгање, а потоа неколку години се работело без неа.[22]

Уметничкото лизгање на езерцето во 19 век и 20 век до Првата светска војна и во средината на војната било организирано и се плаќало. Сезонскиот билет, кој најчесто им се подарувал на децата за Свети Никола, чинел 6 круни, што било прилично скапо во тоа време. Посетителите се лизгале во истата облека што ја носеле на улиците: жените носеле капи и долги фустани, додека мажите најчесто носеле панталони. Исто така имало и ограда и дрвени столчиња кои биле поставени на езерцето, за да бидат користени од страна на почетниците како помош за да научат да лизгаат, а мажите за да ги возеле своите дами преку езерцето. Мразот морал да се подготви со полирање и бришење. Бидејќи приходите не ги покривале трошоците, советот го укинал лизгањето.[19]

Структурата на просторот за менување, наречена Чолнарна („чамец“),[23] била околу 20 метри долга, 5 метри широка и покриена со покрив.[19][24] Првично била сопственост на Франц Јосиф I од Австрија и стоела во Опатија (денешна Хрватска). Откако била префрлена во Љубљана, стоела на западната страна на горниот крај на езерцето и била користена од страна на лизгачите.[19][24] Од кога завршила златната ера на лизгање, требало да се изгради музеј, но тоа никогаш не било реализирано.[24] Отпрвин, лекарот и научник Алфред Шерко (1879–1938) си основал своја лабораторија таму, која ја користел за да експериментира на змии и други гуштери.[19] Потоа, скулпторот Иван Зајец (1869–1952) имал привремено студио таму, со купишта книги и глина.[19][24] Конечно, таа била искористена како привремена стаклена градина за помалку чувствителни растенија во градскиот градинарски центар.[19] Тоа исто така служело како збирно место на пензионерите.[24] Кон крајот на 1920-тите и почетокот на 1930-тите, таму се отворила гостилница, каде што станарите се менувале секоја година, бидејќи била неисплатлива. Потоа била затворена, со кратки периоди на активност дури и по Втората светска војна.[19] Чолнарна била урната во почетокот на 1990-тите [19] и на негово место била изградена нова зграда.[25]

Пловењето на езерцето било од помало значење. Во 1926 година на располагање имало шест чамци, но подоцна тој број се намалил. Отпрвин, чамците биле добро одржувани и елегантни, но поради недостаток на финансиски средства, со текот на времето се оштетувале. Чамците биле надгледувани од чувар кој ги отклучувал наутро, а ги заклучувал навечер. Но сепак, честопати вандали дупчеле дупки во чамеците за време на ноќта, што довело до нивно потонување.[19]

Сепак, иако на почетокот се сметало за многу романтично и високо ценето место од страна на жителите кои живееле во Љубљана, езерцето со текот на времето станало напуштено.[24] Во 1932 година, два лебеда, машко и женско, фатени во Блед, биле дадени на Љубљана од страна на кралицата Марија Караѓорѓевиќ и внесени во езерцето.[26] Во 1934 година, езерцето било продлабочено и реновирано.[27]

Од Втората светска војна до 1991 година

[уреди | уреди извор]

До 1941 година, езерцето се наоѓало во подножјето на голема падина, бидејќи земјата постојано се издигнувала од железницата кон замокот Тиволи. Улицата, која започнувала од улицата Музејска, во тоа време наречена улица Нунска, се протегала таму.[19]

По Втората светска војна, езерцето се користело за пловење со брод. Во езерцето имало риби, патки и лебеди.[11][21] На 28 јули 1963 година, во Тиволи се одржало 10-то републичко првенство во спортски риболов. Учествувале 43 рибари. Победниците биле рибари од Ново Место. Во тоа време, езерцето било добро порибено со ситни риби и крупен крап.[28] За време на зимата во 1980/81 година било исчистено и реновирано.[29] Во 1984 година, тоа било заштитено како дел од паркот Тиволи, хортикултурен споменик во новоформираниот пејзажен парк Тиволи-Рожник-рид Шишка.[2] Ја администрирал Љубљанскиот рибарски клуб.

1991 година и потоа

[уреди | уреди извор]
Езерцето Тиволи по реновирањето во 2011 година. На западната страна биле додадени две дрвени скали. Стаклена градина Тиволи и градината со рози Тиволи е видлива во задниот дел.

Во 1991 година,[30] откако Словенија станала независна држава, градоначалникот на Љубљана и специјалист за уредување на градини и паркови Јоже Стргар објавиле конкурс за уредување на езерцето и неговата околина.[31] Условите што требале да се почитуваат биле зачувување на езерцето, зачувување на првичниот план од 1940-тите, кога областа била уредена од страна на Борис Кобе и реконструкција на Чолнарна. На конкурсот победиле пејзажните архитекти Душан Огрин и Давор Газвода и архитектот Алеш Водопивец.[23] Темелно реновирање на областа на стариот градинарски центар, вклучувајќи го и езерцето, било извршено во 1994 година,[10][32] кога Љубљана ја прославила 850-годишнината од своето прво спомнување во пишани извори.[33] Било редизајнирано и игралиштето и била додадена нова опрема.[34]

Во 2011 година, езерцето било повторно реновирано како компензација за отстранување на заштитената виолетова бука (Fagus sylvatica Purpurea Group) до Операта во Љубљана.[18] Планот за реновирање бил критикуван од страна на уметничкиот критичар Александар Басин и од Газвода, бидејќи тие биле загрижени дека поради засадување на трска при што површината би се намалила за една третина, дека протокот би се намалил, дека реновирањето би ги загрозило водните животни и дека тоа не би било во согласност со првичната намена на езерцето.[3][23] По завршување на реновирањето, надзорникот Тадеј Јершиќ кажал дека езерцето било продлабочено за половина метар. 1,500 метри кубни тиња била отстранета од дното и таму биле засадени водени божури. За да можело да се спречи измивање на западниот брег, тој бил заштитен со дрвени пилоти и геотекстил во должина од 86 метри.[9] Покрај тоа, изградени биле две дрвени скали кои овозможувале пристап до водата.[1] На источната страна од ископаниот материјал бил формиран гребен и таму била засадена трска за филтрирање на водата.[9] На јужната страна биле создадени два дрвени полуострови, исто така биле засадени барски растенија и алпинисти и се создало излив.[18] Била воспоставена делумна циркулација на вода.[1] Реновирањето било реализирано во согласност со Рамковната директива за води.[18]

Фауна

[уреди | уреди извор]

Во минатото, езерцето Тиволи било место за живеење на бројни домашни риби, како што се дунавски роуч, лињак, Платиче, смуѓ, костреш, до речни ракови, жаби како гаталинка и птиците како што се ноќната чапја, црвеноклуна блатна кокошка и мал воден бик. Екосистемот бил сериозно повреден од неколкуте реновирања и воведувањето на неавтохтони видови риби од страна на риболовните клубови, како и од поединечните посетители. Дополнително, била воведена црвеноушеста желка и други желки како домашни миленици, со што се истиснувала домашната блатна желка.

По последното реновирање кое се одржало во 2011 година, езерцето повторно станало дом на не домашни, но и на домашни видови. Не домашните видови и аквариумските риби биле најчести и не сакани натпреварувачи на домашните. Меѓу домашните видови, езерцето било дом на лилјаци, патки и жаби.[9][32]

Културно значење

[уреди | уреди извор]

Езерцето било прикажано на разгледници уште од почетокот на 20 век.[35] Во 1991 година, сликарот Жига Окорн и скулпторот Јиржи Кочица ги поставиле своите уметнички дела на бреговите на езерцето Тиволи, нагласувајќи го испреплетувањето на природата и цивилизацијата во сеопфатна културна рамка, па дури и ги одвеле посетителите на возење со брод.[36] Во средината на 1990-тите, езерцето било прикажано на картата тарок XV на словенечкиот Тарок.[11] Приказот бил заснован на студија предводена од етнологот Јанез Богатај, а картата била нацртана од страна на сликарот и илустратор Матјаж Шмит, кој бил обучен во академија.[37]

Во музиката, езерцето Тиволи било основа за баркаролот Тиволи Понд,[38] дел од свитата за гудачки оркестар „Акварела на Љубљана“ која била весело инспирирана, и напишана од Емил Адамич во 1925 година.[39] Во ноември 1998 година била уредена како балет од кореографката Ксенија Хрибар и изведена во Салата на Љубљанската филхармонија.[40] Во 1997 година, експерименталната музичка група САЕТА имала концерт покрај езерцето Тиволи. Свиреле музика на композиторот Винко Глобокар.[41]

Поврзано

[уреди | уреди извор]

Наводи

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 „Sanacija in revitalizacija ribnika Tivoli“ [Renovation and Revitalisation of Tivoli Pond]. Ljubljana, pametno mesto [Ljubljana, a Smart City] (словенечки). Department of Environmental Protection, City Municipality of Ljubljana. Siemens, d. o. o. Renderspace, d. o. o. 24 August 2011. Архивирано од изворникот на 2013-12-03. Посетено на 9 February 2012.
  2. ↑ 2,0 2,1 Smrekar, Aleš. Bojan Erhartič. Mateja Šmid Hribar (2011). Krajinski park Tivoli, Rožnik in Šišenski hrib [Tivoli–Rožnik–Šiška Hill Landscape Park]. ZRC Publishing House. стр. 32. ISBN 978-961-254-291-7.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Gazvoda, Davorin (21 June 2011). „Med varstvom in kaosom: Odnos Slovencev do prostora“ [Between Protection and Chaos: The Attitude of Slovenians to Space] (словенечки). Mladina.
  4. ↑ 4,0 4,1 Habič, Marko (1997). „Tivolski ribnik“ [Tivoli Pond]. Prestolnica Ljubljana nekoč in danes [A Pictorial Chronicle of a Capital City]. National Publishing House of Slovenia. ISBN 86-341-2007-4. Архивирано од изворникот на 2020-10-04. Посетено на 2025-02-15.
  5. ↑ „Odlok o prostorskih ureditvenih pogojih za območji urejanja CR 3/1 (del) Tivoli in CR 3/2 Tivolski grad“ [A Decree on the Spatial Arrangement Conditions for the Arrangement Areas CR 3/1 (part) Tivoli and CR 3/2 Tivoli Castle]. Official Gazette of the Republic of Slovenia (словенечки). Ljubljana Center Municipality. 30 September 1992.
  6. ↑ Smrekar, Aleš. Bojan Erhartič. Mateja Šmid Hribar (2011). Krajinski park Tivoli, Rožnik in Šišenski hrib [Tivoli–Rožnik Hill–Šiška Hill Landscape Park]. ZRC Publishing House. стр. 32. ISBN 978-961-254-291-7.
  7. ↑ 7,0 7,1 „Tivoli“ (словенечки). Ljubljana Tivoli Rotary Club. Посетено на 9 February 2012.
  8. ↑ Suhadolnik, Jože (1994). „Stavbni razvoj v Ljubljani (1144–1895) in arhivsko gradivo Zgodovinskega arhiva Ljubljana“ [Building Development in Ljubljana (1144–1895) and the Archive Material of the Historical Archive of Ljubljana]. Kronika: časopis Za Slovensko Krajevno Zgodovino (словенечки). Section for the History of Places, Union of Historical Societies of Slovenia. 42 (2): 19. ISSN 0023-4923.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 „Čolnarna v poletje z novo podobo“ [The Boathouse to the Summer with a New Image]. Dnevnik.si (словенечки). 1 June 2011.
  10. ↑ 10,0 10,1 „Mestni park Tivoli, Urbanistična/zunanja ureditev, Ljubljana, Jean Blanchard, 1813“ [Tivoli City Park, Urban/Exterior Arrangement, Ljubljana, Jean Blanchard, 1813]. Arhitekturni vodnik (словенечки). Zavod Trajekt. Архивирано од изворникот на 4 March 2016.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 „Predstavitev“ [Presentation]. Slovenski tarok [Slovene Tarock] (словенечки). Eurotrade Commerce, d. o. o. Посетено на 9 February 2012.
  12. ↑ 12,0 12,1 „Wellness pod hrastom“ [Wellness under an Oak] (словенечки). Krtina Publishing House. Посетено на 9 February 2012.[мртва врска]
  13. ↑ Petkovšek, Jana (11 June 2005). „Milijon za sladoled ob ribniku“ [A Million for an Ice-Cream at the Pond]. Dnevnik.si (словенечки).
  14. ↑ „The Mobile Molehill – a library on wheels“. Ljubljana – World Book Capital City. Department of Culture, City Municipality of Ljubljana. 11 June 2010.
  15. ↑ „Kako v poletni vročini?“ [How in the Summer Heat?]. Ljubljana.si (словенечки). Municipality of Ljubljana. 29 June 2010.
  16. ↑ 16,00 16,01 16,02 16,03 16,04 16,05 16,06 16,07 16,08 16,09 Krelj, Živa (2007). Ekološki status ribnika Tivoli [The Ecological Status of Tivoli Pond] (PDF) (словенечки и англиски). Department of Biology, Faculty of Natural Sciences and Engineering, University of Ljubljana.
  17. ↑ Burger, Betka (May 2003). „Park Tivoli: Kipi“ [Tivoli Park: Sculptures] (словенечки). Архивирано од изворникот на 2021-09-25. Посетено на 2025-02-15.
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 18,3 18,4 Juran, Vesna (2011). „Renaturacija ribnika Tivoli“ [Renaturation of the Tivoli Pond]. Nadomestni habitati na zavarovanih območjih: Izravnalni ukrepi zaradi poseka zaščitene rdečelistne bukve pri operi [Substitutive Habitats in Protected Areas: The Balancing Measures due to Fell of the Purple Birch near Opera] (PDF) (словенечки). Institute of the Republic of Slovenia for Nature Conservation. стр. 9.
  19. ↑ 19,00 19,01 19,02 19,03 19,04 19,05 19,06 19,07 19,08 19,09 19,10 19,11 19,12 19,13 19,14 19,15 Strgar, Jože (1994). „Tivolski ribnik“ [Tivoli Pond]. Tivoli: ljubljanski mestni park [Tivoli: The Ljubljana City Park] (словенечки). Ljubljana: Kmečki glas [Farmers' Voice]. стр. 78–81. ISBN 961-203-045-6.
  20. ↑ Potočnik, Alojz (1938). „Tivolski grad in park v Ljubljani“ [Tivoli Castle and Park in Ljubljana]. Kronika slovenskih mest [Chronicle of the Slovene Towns] (словенечки). Ljubljana: Mestna občina [City Municipality]: 235.
  21. ↑ 21,0 21,1 Strgar, Jože (1994). „Živali v Tivolskem parku“ [Animals in Tivoli Park]. Tivoli: ljubljanski mestni park [Tivoli: The Ljubljana City Park] (словенечки). Ljubljana: Kmečki glas [Farmers' Voice]. стр. 88. ISBN 961-203-045-6.
  22. ↑ 22,0 22,1 „Dnevne vesti“ [Daily News]. Slovenski narod [Slovene Nation] (словенечки). LXX (10). Narodna tiskarna. 14 January 1937. стр. 3. ISSN 1408-2373.
  23. ↑ 23,0 23,1 23,2 Bassin, Aleksander (9 April 2011). „Ohranimo vrednote“ [Let's Preserve the Values]. Slovenski Narod (словенечки). ISSN 1408-2373.
  24. ↑ 24,0 24,1 24,2 24,3 24,4 24,5 „V hišici Pod turnom št. 2“ [In the Little House Pod turnom No. 2]. Slovenski narod [Slovene Nation] (словенечки). Narodna tiskarna. 12 November 1941. стр. 2.
  25. ↑ „Tivolski ribnik“ [Tivoli Pond]. Kamnaizlet.si (словенечки). PVA, d. o. o. 4 October 2008.
  26. ↑ „Kraljevska labuda v Tivolskem ribniku“ [Royal Swans in Tivoli Pond]. Tedenske slike: priloga Domovini [Weekly Images: A Supplement to Domovina] (словенечки). VIII (26). Konzorcij. 30 June 1932. стр. 1. ISSN 1854-6730.
  27. ↑ „Dnevne vesti“ [Daily News]. Slovenski narod [Slovene Nation] (словенечки). LXVII (260). Narodna tiskarna [National Publishing Office]. 15 November 1934. стр. 3.
  28. ↑ „Novomeški ribiči: prvaki Slovenije“ [The Fishermen of Novo Mesto: The Champions of Slovenia]. Dolenjski list (словенечки). 14 (30). 1 August 1963. стр. 11.
  29. ↑ Tome, Davorin (1982). „V spomin na mrtev rokav Malega Grabna“ [To the Memory of the Dead Tributary of Mali Graben]. Acrocephalus (словенечки). Društvo za opazovanje in proučevanje ptic Slovenije [The Bird Watching and Bird Study Society of Slovenia]. 3 (11–12): 18. ISSN 0351-2851.
  30. ↑ „Prof.dr.Aleš Vodopivec, univ.dipl.inž.arh“. University of Ljubljana (словенечки). 2011. Архивирано од изворникот на 2012-09-03. Посетено на 15 February 2012.
  31. ↑ „Predlog za obravnavo na seji Mestnega sveta Mestne občine Ljubljana“ [A Proposal for Discussion at the Session of the City Council of the City Municipality of Ljubljana] (PDF) (словенечки). Commission for Awards, City Municipality of Ljubljana. 16 April 2008.
  32. ↑ 32,0 32,1 „Ribnik Tivoli“ [Tivoli Pond]. AKVAzin (словенечки). ISSN 1581-1514.
  33. ↑ Veber, Alenka (4 October 2008). „Krajinski park Tivoli, Rožnik in Šišenski hrib“ [Tivoli–Rožnik Hill–Šiška Hill Landscape Park]. Kam.si (словенечки). TomyCo, d. o. o. ISSN 1854-973X.
  34. ↑ „Znamenitost Ljubljane: Park Tivoli“ [Ljubljana Landmarks: Tivoli Park]. Geopedia.si (словенечки). City Municipality of Ljubljana, Sinergise d. o. o. Архивирано од изворникот на 2021-09-17. Посетено на 10 February 2012.
  35. ↑ „Razglednice“ [Postcards] (словенечки). Museum of Modern History. Посетено на 9 February 2012.
  36. ↑ „KUD Sestava“. Facebook. KUD Sestava. Посетено на 10 February 2012.
  37. ↑ „Zgodovina“ [History]. Slovenski tarok [Slovene Tarock] (словенечки). Eurotrade Commerce, d. o. o. Посетено на 9 February 2012.
  38. ↑ „Muzikološki simpozij: Življenje in delo Emila Adamiča (1877–1936)“ [Musicological Symposium: Life and Work of Emil Adamič (1877–1936)] (словенечки). 2003. Архивирано од изворникот на 2012-07-07. Посетено на 11 February 2012.
  39. ↑ „Koncertna poročila“ [Concert Reports]. Cerkveni glasbenik [Church Musician] (словенечки). XLIX (3–4). Cecilia's Society. 1926. стр. 44.
  40. ↑ „Druga slovenska baletna simfonija v ljubljanski Operi“ [The Second Slovenian Ballet Symphony in the Ljubljana Opera House] (словенечки). Slovenian Press Agency. 24 November 1998.[мртва врска]
  41. ↑ „Saeta v Bežigrajki 2 s koncertom slavi 30-letnico“ [Saeta Celebrates Its 30th Anniversary in the Bežigrad Gallery 2] (словенечки). Slovenian Press Agency. 22 May 2007.[мртва врска]

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Тиволи_(езерце)&oldid=5359690“