Сурлово
| Сурлово Αμάραντα | |
|---|---|
  Сурлово | |
|
Местоположба во областа   Сурлово | |
| Координати: 41°11′N 22°48′E / 41.183° СГШ; 22.800° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Централна Македонија |
| Округ | Кукушки округ |
| Општина | Кукуш |
| Општ. единица | Кукуш |
| Надм. вис. | 276 м |
| Население (2001)[1] | |
| • Вкупно | 408 |
| Часовен појас | EET (UTC+2) |
| • Лете (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Сурлово или Сурлево (грчки: Αμάραντα, Амаранда, до 1927 Σούρλοβο, Сурлово)[2] — село во Општина Кукуш во Кукушкиот округ, Егејска Македонија, денес во областа Централна Македонија, Грција.
Географија и местоположба[уреди | уреди извор]
Селото се наоѓа на 21 километри југозападно од градот Кукуш, на 4 километри од грчко-македонската граница, во близина на североисточниот брег на Дојранското Езеро. Селото се наоѓа на надморска височина од 276 метри.
Саламаново опфаќа површина од 30 квадратни километри[3].
Историја[уреди | уреди извор]
Во „Етнографија на Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Саламаново се состоело од 86 семејства и 104 жители муслимани и 127 Македонци[4][5] Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 година Саламаново имало 260 жители Македонци и 200 Турци[6].
Селото било под влијание на Бугарската егзархија. Според податоците на секретарот на егзархијата Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во селото живееле 255 Македонци и работело егзархиско училиште.[7].
Во текот на Втората балканска војна, селото било опожарено од страна на грчките војски а самото македонско население било принудено да побегне од своите домови. Затоа, во пописот од 1913 година, селото било регистрирано 346 жители додека на пописот од 1920 година биле регистрирани 528 жители. Голем дел од македонското население заминало од селото кон Македонија или Бугарија, и на негово место било населено грчко население од Мала Азија, Источна Тракија и Понд. Според Тодор Симовски околу 110 македонски семејства заминале во Струмица и Струмичко, додека 40 заминале во Петрич, Бугарија.
По крајот на Балканските војни, селото било вклучено во составот на Грција. Во 1927 година, селото било преименувано во Амаранда.[8]
Демографија[уреди | уреди извор]
Во 1928 година селото било чисто бегалско со 747 жители бегалци.[9], додека во 1940 година селото броело 847 жители. Селото во пописот од 1951 година броело 527 жители, на пописот од 1961 година, во селото живееле 676 жители, во 1971 година имало 551 жител, во 1981 година имало 468 жители, додека во 1991 година имало 471 жител. Денеска, населението на селото е 408 жители.
Еве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:
| Година | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 847 | 527 | 676 | 551 | 468 | 471 | — | 408 |
- Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија
Личности[уреди | уреди извор]
- Родени во Сурлово
- Мито Аризанов[10]
- Никола Стојанов[11]
- Стојан Стојков (1879 - ?)
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Фактичка состојба на населението и домовите во Грција според пописот од 18 март 2001 г. (PDF 39 Мб). Државен завод за статистика на Грција. 2003.
- ↑ Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας. Σαλαμανλή - Σούρλοβο
- ↑ Симовски, Тодор Христов; Здружение на децата бегалци од Егејскиот дел на Македонија (1998). Населените места во Егејска Македонија Д. 1. Скопје: Печатница „Гоце Делчев”.
- ↑ Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г., Македонски научен институт, София, 1995, стр. 190-191.
- ↑ Кънчов, Васил. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, стр. 164.
- ↑ Brancoff, D.M. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, pp. 98-99.
- ↑ „Λιθοξόου, Δημήτρης. Μετονομασίες των οικισμών της Μακεδονίας 1919 - 1971“. Архивирано од изворникот 20 јуни 2012. Посетено на 20 јуни 2012.
- ↑ „Κατάλογος των προσφυγικών συνοικισμών της Μακεδονίας σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) έτος 1928“. Архивирано од изворникот 20 јуни 2012. Посетено на 20 јуни 2012.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав, Главно управление на архивите, 2006, стр. 52.
- ↑ Македонците в културно-политическия живот на България. Анкета от Изпълнителния комитет на Македонските братства, Книгоиздателство Ал. Паскалев и с-ие, София, 1918, стр. 99.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||