Прејди на содржината

Сулфур диоксид

Од Википедија — слободната енциклопедија
Сулфур диоксид
Назнаки
7446-09-5 Н
ChemSpider 1087
EC-број 231-195-2
RTECS-бр. WS4550000
Својства
Хемиска формула
Моларна маса 0 g mol−1
Изглед безбоен гас
Густина 2.551 g/L (гас)
1.46 g/cm3 (течност, −10 °C)
Точка на топење
Точка на вриење
22,97 g/100 mL (0 °C)
11,58 g/100 mL (20 °C)
9,4 g/100 mL (25 °C) [1]
Растворливост многу растворлив во ацетон, метил изобутил кетон, оцетна киселина, алкохол
растворлив во сулфурна киселина
Киселост (pKa) 1,81
Вискозност 0,403 cP (0 °C)
Структура
Геометрија на молекулата Bent, C2v
O–S–O = 119º
Диполен момент 1.62 D
Опасност
NFPA 704
3
0
0
Температура на запалување незапаллив
Смртоносна доза или концентрација:
3000 ppm (30 min инкалација кај глувци)
Слични супстанци
Други катјони Селен диоксид
Телур диоксид
Слични сулфур оксиди Сулфур моноксид
Сулфур триоксид
Слични супстанци сулфурна киселина
Дополнителни податоци
Освен ако не е поинаку укажано, податоците се однесуваат на материјалите во нивната стандардна состојба (25 °C, 100 kPa)
Наводи

Сулфур диоксид (SO2) — оксид на сулфурот со оксидационен број +4. Тој спаѓа во групата на неметални оксиди. Се добива со оксидација (горење) на сулфурот.

S + O2 → SO2

Исто така, сулфур диоксидот се добива и при загревањето (пржењето) на сулфидните минерали и руди, како и при горењето на фосилните горива (на пример, јагленот).[2] Тој е безбоен гас со остар мирис и е доста отровен. Се раствора во вода при што добиените раствори се викаат сулфуреста киселина.

SO2 + H2O → H2SO3

Се користи како дезинфекционо средство, за добивање на сулфур, за белеење на ткаенини и др. Од друга страна, растворањето ан сулфур диоксидот во водата е едне од најважните причинители за настанувањето на киселите дождови.[3]

  1. Pradyot Patnaik. Handbook of Inorganic Chemicals. McGraw-Hill, 2002, ISBN 0-07-049439-8
  2. Бојан Шоптрајанов, Хемија за втора година на реформираното гимназиско образование (петто изменето и дополнето издание). Скопје: Просветно дело, 2009, стр. 129.
  3. Бојан Шоптрајанов, Хемија за втора година на реформираното гимназиско образование (петто изменето и дополнето издание). Скопје: Просветно дело, 2009, стр. 129.