Сузу

Кагура Сузу од 17 век од Мива, префектура Нара, Јапонија, во Музејот Метрополитен

Мико со сузу ѕвона во десната рака

Сузу кои висат под стреата на шинтовиот храм

Сузу (鈴code: ja is deprecated ) е округло, шупливо јапонско шинтово ѕвоно кое содржи пелети кои прават звук кога се удрени. Тие се донекаде како отворено ѕвоно во облик, иако материјалите прават груб, пролонгиран звук. Сузуто е во многу големини, опфаќајќи малечки на омамори (お守り), до големи на влезовите на светилиштата. Сепак, класифицирано е како мало ѕвоно бидејќи големите ѕвона се именувани како кане. Претходно споменатото е поврзано со шинтоизамот и светилиштата додека второто е поврзано со будистичките храмови и церемонии.

Во шинтовите светилишта, големи сузуа виси во влезовите, бидејќи се вели дека ѕвонењето на нив повикува ками, дозволувајќи му да стекне позитивна моќ и авторитет, истовремено одбивајќи го злото. Рачните споени сузуа, слични на ѕвончињата, се користат музички на шинтовите церемонии. Постојат церемонии, на пример, каде женските изведувачи танцуваат со ѕвона на сузу како што се оние со некакво кратко сечило во центарот. Ладните ѕвонења на ѕвончето исто така се сметаат за психолошки климатизација за летото, бидејќи нивното јасно ѕвонење се смета за ладно и освежувачко.

Во замокот Едо, поголемиот коридор до Ооку во кој бил дозволен влез само на шогунот како единствен маж, се викал Осузу Рока (御鈴廊下code: ja is deprecated , голем коридор на ѕвончињата), произлезен од ѕвонењето на сузу ѕвоната за да го објави неговиот влез.

Сузуата традиционално се правеле од занаетчии на метални занаети. Со почетокот на индустријализацијата, тие биле правени со машини. Оние произведени рачно, сепак се сметаат за поквалитетни заради побогатиот и повеќе мелодичен звук.

Други споменувања

Сузу е исто така женско име во Јапонија што значи „Ѕвонче“ или „Лим“. Канџито за сузу често се користи за да се обликува сложено име, како што е добро познатото презиме Сузуки, што значи „ѕвоно и дрво“.

Поврзано

• Кагура сузу
• Фурин