Список на тренери на ФК Вердер Бремен
Досега Вердер Бремен низ својата историја во ерата на Бундеслигата (од 1963 наваму) имал 23 тренери.
Ото Рехагел е тренерот со најдолг стаж во клубот, а веднаш зад него е Томас Шаф како и двајцата му служеле на клубот преку една деценија; Рехагел 14 години и 3 месеци додека Шаф 14 години и 5 дена. Тие двајца се водено и најуспешните тренери во историјата на клубот со најмногу освоени трофеи.
Ханс Тилковски, Вили Мултхауп, Руди Асауер и Рехагел го воделе Вердер во два наврати, додека Фриц Лангнер во три.
Ера пред Бундеслигата[уреди | уреди извор]
Список на тренери и кратко резиме на нивниот престој во клубот[уреди | уреди извор]
 | Овој поднаслов има потреба од дополнување. |
Тренерска статистика[уреди | уреди извор]
| Овој поднаслов има потреба од дополнување. |
Освоени трофеи по тренер[уреди | уреди извор]
| Овој поднаслов има потреба од дополнување. |
Ера на Бундеслигата (1963-денес)[уреди | уреди извор]
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Список на тренери и кратко резиме на нивниот престој во клубот[уреди | уреди извор]
| Име | Период | Белешка | |
|---|---|---|---|
 |
Вили Мултхауп | 01.07.1963–30.06.1965 | Првата сезона под неговото раководство Вердер завршил на десетто место. Уште во следната година Вердер ги довел дефанзивецот Хорст-Дитер Хетгес и напаѓачот Клаус Матишак и сензационално станал шампион. Покрај успехот Вили Мултхауп го напуштил клубот доброволно по крајот на сезоната и станал тренер на Борусија Дортмунд. |
|
Гинтер Брокер | 01.07.1965–04.09.1967 | Гинтер Брокер ја добил тешката задача да ја брани титулата од претходната сезона. Под неговото раководство Вердер испаднал во вториот круг од Купот на европските шампиони. Откако бременците ја завршиле првата сезона под раководството на Брокер релативно успешно на четвртото место, во следната сезона испаѓањето било избегнато за влакно со освоеното 16. место, а во слабата година бил запишан антирекорд со најмалку публика во историјата на Вердер. По три катастрофални порази на почетокот на третата сезона на тренерот, Брокер бил отпуштен поради лошите резултати. |
|
Фриц Лангер | 05.09.1967–30.06.1969 | Откако бил отпуштен од Шалке 04, тренерот познат по своите сурови тренерски методи Фриц Лангер го преземал Вердер кога клубот се наоѓал на последното место на табелата и по серијата од 14 натпревари без пораз го направил вицешампион во истата сезона. По нешто помалку успешната сезона 1968-1969, завршена на 9. место, "Железниот Фриц" ја продолжил кариерата во Минхен 1860. |
|
Рихард Акершот | 10.11.1968 - 06.1969 | Во 10-тото, 12-тото и 13-тото коло од првенството во сезоната 1968-1969 поранешниот фудбалер и капитен на Вердер Рихард Акершот го заменувал болниот Фриц Лангер. Кога Лангер отсуствувал во 34-тото коло поради преговорите со Минхен 1860, Акершот одново седнал на клупата, а неговата екипа направила незаборавен пресврт во победата со 6-5. |
|
Фриц Ребел | 01.07.1969–16.03.1970 | Фриц Ребел дошол во Вердер од нисколигашот Готинген 05 и раководел со клубот само во 22 натпревари. На крајот и тој самиот признал дека работата во Вердер била преголем залак за него изјавувајќи: "За човек на мојата возраст Бундеслигата е малку превише".[1] Се зборувало, дека пред натпреварите самите играчи му ги објаснувале тактичките варијанти на Ребел место обратно. Ребел често на пресконфернциите ги фалел фудбалерите, кој дури не ни играле во конкретниот натпревар. На 14 март 1970 година, тренерот бил отпуштен и заменет од Ханс Тилковски. |
|
Ханс Тилковски | 17.03.1970–30.06.1970 | Тилковски го преземал клубот во сезоната 1969-1970 како наследник на Фриц Ребел. Тој е ангажиран како привремен тренер и на крајот на првенството треба да му го отстапи место на Роберт Гебхард, со кого веќе бил потпишан договор за следната сезона. На крајот на сезоната Тилковски со тешко срце се разделил со Вердер, изјавувајќи дека со задоволство би продолжил да го тренира овој клуб.[2] |
|
Роберт Гебхард | 01.07.1970–29.09.1971 | Роберт Гебхард дошол во Бремен од Дујсбург. По крајот на својата прва сезона тој со Вердер го освоил десеттото место во првенството со 33 бода и гол-разлика 41-40. За втората сезона на Гебхард биле доведени националните играчи Петер Дитрих и Херберт Лаумен од Борусија Мехенгладбах, Вили Нојбергер и Вернер Вајст од Борусија Дортмунд. Со овие фудбалери очекувањата кон Вердер се зголемиле, но тимот стартувал неубедливо по осум круга имал само 8 бода и гол-разлика 15-12, кои биле доволни само за седмото место во моменталниот поредок. На 29 септември 1970 година Гебхард бил отпуштен. |
|
Вили Мултхауп | 30.09.1971–24.10.1971 | Шампионскиот тренер на бременци од 1965 година се вратил во клубот, за да му помогне на долгорочно повредениот фудбалер Јозеф Пионтек да се изгради во добар иден тренер на Вердер. По завршувањето на обуката Мултхауп одново го напуштил клубот. |
|
Јозеф Пионтек | 25.10.1971–30.06.1975 | Јозеф "Зеп" Пионтек одиграл за Вердер 203 натпревари во првенството и постигнал 15 гола, а по завршувањето на кариерата веднаш бил назначен за тренер на клубот. |
|
Фриц Лангнер | 08.05.1972–10.06.1972 | Во вториот престој на Везерштадион Лангер го заменил Јозеф Пионтек за 31-вото и 32-рото коло од Првата Бундеслига, како и за двата полуфинални натпревари за Купот на Германија. Непосакуваниот тренер од повеќето фудбалери не успеал да се справи со задачата во милиони задолжениот бременски клуб, кој гледа кон освојувањето на Купот на Германија како шанса за "спасување" на сезоната, но губи двапати со по 1-2 од Кајзерслаутерн. |
|
Херберт Бурденски | 01.07.1975–28.02.1976 | Таткото на голманот на Вердер во тоа време, Дитер Бурденски, бил принуден да го напушти клубот по само една победа од десет натпревари и моментно 14. место на табелата. Тој јавно го нарекол Вердер "селски клуб"[3] и додал, дека на крајот на сезоната тимот "ќе си го добие заслуженото" за лошите настапи.[3] |
|
Ото Рехагел | 29.02.1976–12.06.1976 | Во првиот престој на Везер Ото Рехагел добил договор само до крајот на сезоната со цел да го избегне сè поочигледното испаѓање и тренерот се справил со задачата. |
|
Ханс Тилковски | 01.07.1976–19.12.1977 | Во првата сезона под негово водство клубот му завршил на средината на табелата. Во средината на вториот Тилковски го напуштил клубот на помалку од 24 часа пред четвртфиналето на Купот на Германија, откако анонимен играч му соопштил, дека на внатрешен состанок на играчите три четвртини од нив се изјасниле против тренерот. Тилковски се дефинирал себеси како жртва на интриги во соблекувалната и доброволно се откажува од своите плати. |
|
Руди Асауер и Фред Шулц | 20.12.1977–30.06.1978 | По напуштањето на Тилковски извршниот директор Руди Асауер ја преземал обврската да го тренира Вердер. Меѓутоа поради тоа што тој немал тренерска лиценца за тоа, од 1 јануари 1978 година формално тоа го вршел Фред Шулц, кој со својте 74 години бил највозрасниот тренер во Првата Бундеслига. Фудбалскиот сојуз на Германија остро се спротивставил на назначувањето на Асауер, сметајќи дека на тој начин биле заобиколени правилата на организацијата. Откако зелено-белите едно време се нашле под цртата за испаѓање, на крајот успеваат да се спасат завршувајќи на 15-тото место, последно кое носело опстанак. |
|
Волфганг Вебер | 01.07.1978–29.01.1980 | Вердер бил првиот клуб, кој бившиот репрезентативец на Геманија го тренирал во својата тренерска кариера. Откако бременскиот клуб паднал блиску до опасната зона за испаѓање, Вебер бил отпуштен. |
|
Руди Асауер и Фриц Лангнер | 29.01.1980–31.05.1980 | По отпуштањето на Волфганг Вебер одново Асауер ја презема тренерската функција, откако на 20 февруари 1980 година Фриц Лангнер се согласил да го обезбеди ова со својата диплома за тренери, иако тој веќе се пензионирал. На крајот од сезоната, перформансите на тимот на кои силно влијаела и казната на дефанзивецот Вотсон, станале многу слаби и Вердер испаднал во Втората Бундеслига како претпоследен тим на табелата со 91 примен гол. |
|
Куно Клетцер | 01.07.1980–30.03.1981 | Долгогодишниот тренер од Првата Бундеслига го преземал клубот по испаѓањето, но на почетокот на 1981 година го напуштил постот поради здравствени причини, и покрај тоа што во тој момент тимот му се наоѓал на првото место. |
|
Ото Рехагел | 01.04.1981–30.06.1995 | Под раководството на Ото Рехагел Вердер веднаш се вратил во германската Прва Бундеслига. За време на 14-годишниот престој во пристанишниот град "Кралот Ото" со клубот ги освоил Купот на победниците на куповите (1991-1992), пгерманското првенство (1987-1988, 1992-1993), Купот на Германија (1990-1991, 1993-1994), како и Суперкупот на Германија (1994). Ниту еден друг тренер во бундеслигата до тогаш не бил толку долго на функцијата во еден клуб. Во 1995 година тој го напуштил клубот и се преселил во големиот конкурент на "зелено-белите" Бајерн Минхен. |
 |
Ад де Мос | 01.07.1995–09.01.1996 | Ад де Мос имал изградено добра меѓународна репутација и е доведен во Бремен со надеж, дека ќе ги продолжи успесите на својот претходник Ото Рехагел. Меѓутоа нештата не тргнале како што треба и по серијата слаби резултати и несогласувања со фудбалерите тој бил отпуштен. Холанѓанецот бил првиот тренер, кој во клубот ја вовел играта со четири играчи во линија во одбраната, и продолжил да и верува на истата, и покрај лошите игри на својата екипа. |
|
Ханс-Јирген Дорнер | 14.01.1996–20.08.1997 | При "Дикси" Дорнер бременскиот тим го избегнал испаѓањето и завршил на осмо место, но по никаков начин не покажал, дека има потенцијал за нешто повеќе. По лошата серија во 1997 година тренерот бил отпуштен. |
|
Волфганг Зидка | 21.08.1997–21.10.1998 | Првично Зидка бил помошник на "Дикси" Дорнер и почетокот на чело на тимот му бил релативно успешен. "Зоната УЕФА" била испуштена за малку во сезоната 1997-1998, но Вердер учествувал во Интертото купот. Кога на почетокот на кампањата 1998-1999 јасно се видело, дека Вердер не се развивал кон подобрување, туку се закотвил на последното место по осмото коло, Зидка добил отказ на тренерската должност. |
|
Феликс Магат | 22.10.1998–09.05.1999 | Магат вовел дефанзивна тактика во клубот и така го извадил од зоната за испаѓање. Сепак, тренерските методи и тврдото однесување кон фудбалерите бил остро критикувани од приврзаниците и раководството на бременскиот клуб. Магат извадил од составот долгогодишни фудбалери на Вердер и го оставил на клупата љубимецот на публиката Аилтон. Резултатот од тие дејства е само една победа во 12 натпревари во пролетната полусезона и враќање на дното на табелата. Ослободувањето на тренерот било логично и тој бил заменет од Томас Шаф. |
|
Томас Шаф | 10.05.1999-15.05.2013 | Томас Шаф бил (по Ото Рехагел) вториот најуспешен тренер во историјата на Вердер. Во сезоната 1998-1999 тој спречил испаѓање, а на крајот на сезоната донел и големо славје во Бремен откако го освоил Купот на Германија. Последователно, поранешниот играч на Вердер и тренер на младинскиот тим формирал силен тим кој во сезоната 2003-2004 освојува двојна круна во Германија (првенството и купот). Под водството на Шаф, Вердер одново се претворил во респектабилен тим и во Европа каде во 2009 година тимот играл во финалето на Купот на УЕФА. Истата сезона тој го освоил и Купот на Германија кој до денес е последниот трофеј на клубот. Во основата на успесите на Шаф со зелено-белиот тим била неговата тесна врска и успешна соработка со спортскиот директор Клаус Алофс, кои во минатото биле соиграчи во Вердер. На 15 мај 2013 година, Томас Шаф и Вердер Бремен се разделиле со заедничка согласност. Тој исто така, станал тренер со втор најдолг стаж во клубот повторно после Ото Рехагел. |
|
Робин Дут | 1.06.2013–25.10.2014 | Во својата прва сезона, Робин Дут го освоил 12-тото место со тимот. Во сезоната 2014-2015 тој бил ослободен по девет натпревари без победа на 25 октомври 2014. |
 |
Виктор Скрипник | 25.10.2014–17.09.2016 | Поранешниот одбранбен играч на Вердер од шампионската генерација во 2004 Виктор Скрипник го презел тимот како последен на табелата и последователно го одвел до безбедното десетто место. Откако Вердер ги изгубил првите четири натпревари од сезоната 2016-2017, тој бил ослободен. |
|
Александер Нури | 18.09.2016–30.10.2017 | Александер Нури првично бил назначен за привремен тренер по неуспехот на Скрипник и бил промовиран во тренер по шестиот натпревар од сезоната. Осмото место освоено на крајот на сезоната, бил најдобриот финиш на клубот постигнат од многу години наваму. Сепак, откако немал ниту една победа во првите десет натпревари од сезоната 2017-2018, клубот се разделил со него. |
|
Флоријан Кофелт | 30.10.2017–денес | Кофелт бил назначен како привремен тренер по десеттото коло во сезоната 2017-2018, кога тимот бил на претпоследното место. По успехот со тимот, тој добил долгорочен договор. До крајот на сезоната, Кофелт го одвел тимот до единаесеттото место, а под негово водство ниту еден од дванаесетте домашни натпревари не бил загубен. |
Тренерска статистика[уреди | уреди извор]
| Држава | Тренер | Натпреварување | Натпревари тренер | Победи | Нерешени | Изгубени | Победи % | Години тренер | Белешка |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
Вили Мултхауп | Бундеслига | 60 | 25 | 19 | 16 | 41,67% | 1963–65 | |
| Куп на Германија | 2 | 0 | 0 | 2 | 0% | ||||
| Европа | — | — | — | — | — | ||||
| Вкупно | 62 | 25 | 19 | 16 | 40,32% | ||||
|
|
Гинтер Брокер | Бундеслига | 1965–67 | ||||||
| Куп на Германија | |||||||||
| Европа | |||||||||
| Вкупно | |||||||||
|
|
Фриц Лангнер | Бундеслига | 1967–69 | ||||||
| Куп на Германија | |||||||||
| Европа | |||||||||
| Вкупно | |||||||||
|
|
Рихард Акершот | Бундеслига | 4 | 1968–69 | Замена за Фриц Лангнер во натпреварите од 11, 12, 13, и 34-то коло | ||||
| Куп на Германија | |||||||||
| Европа | |||||||||
| Вкупно | |||||||||
|
|
Фриц Ребел | Бундеслига | 1969–70 | ||||||
| Куп на Германија | |||||||||
| Европа | |||||||||
| Вкупно | |||||||||
|
|
Ханс Тилковски | Бундеслига | 1970 | ||||||
| Куп на Германија | |||||||||
| Европа | |||||||||
| Вкупно | |||||||||
|
|
Роберт Гебхардт | Бундеслига | 1970–71 | ||||||
| Куп на Германија | |||||||||
| Европа | |||||||||
| Вкупно | |||||||||
|
|
Вили Мултхауп | Бундеслига | 1971 | ||||||
| Куп на Германија | |||||||||
| Европа | |||||||||
| Вкупно | |||||||||
|
|
Јозеф Пионтек | Бундеслига | 1971–75 | ||||||
| Куп на Германија | |||||||||
| Европа | |||||||||
| Вкупно | |||||||||
|
|
Фриц Лангнер | Бундеслига | 2 | 1972 | Замена за Јозеф Пионтек во натпреварите од 31-во и 32-ро коло | ||||
| Куп на Германија | |||||||||
| Европа | |||||||||
| Вкупно | |||||||||
|
|
Ото Рехагел | Бундеслига | 1976 | ||||||
| Куп на Германија | |||||||||
| Европа | |||||||||
| Вкупно | |||||||||
|
|
Херберт Бурденски | Бундеслига | 1975–76 | ||||||
| Куп на Германија | |||||||||
| Европа | |||||||||
| Вкупно | |||||||||
|
|
Ханс Тилковски | Бундеслига | 1976–77 | ||||||
| Куп на Германија | |||||||||
| Европа | |||||||||
| Вкупно | |||||||||
|
|
Руди Асауер | Бундеслига | 1977–78 | Во соработката со Фред Шулц | |||||
| Куп на Германија | |||||||||
| Европа | |||||||||
| Вкупно | |||||||||
|
|
Фред Шулц | Бундеслига | 1978 | Во соработка со Руди Асауер | |||||
| Куп на Германија | |||||||||
| Европа | |||||||||
| Вкупно | |||||||||
|
|
Волфганг Вебер | Бундеслига | 1978–80 | ||||||
| Куп на Германија | |||||||||
| Европа | |||||||||
| Вкупно | |||||||||
|
|
Руди Асауер | Бундеслига | 1980 | Во соработка со Фриц Лангнер | |||||
| Куп на Германија | |||||||||
| Европа | |||||||||
| Вкупно | |||||||||
|
|
Фриц Лангнер | Бундеслига | 1980 | во соработка со Руди Асауер | |||||
| Куп на Германија | |||||||||
| Европа | |||||||||
| Вкупно | |||||||||
|
|
Куно Клетцер | 2. Бундеслига | 26 | 19 | 4 | 3 | 73,08% | 1980–81 | Ото Рехагел ја преземал функцијата на 2 април. |
| Куп на Германија | 5 | 3 | 1 | 1 | 60% | ||||
| Европа | — | — | — | — | — | ||||
| Вкупно | 31 | 22 | 5 | 4 | 70,97% | ||||
|
|
Ото Рехагел | Бундеслига и 2. Бундеслига |
496 | 252 | 138 | 106 | 50,81% | 1981–95 | |
| Куп на Германија | 59 | 42 | 7 | 10 | 71,19% | ||||
| Европа | 68 | 32 | 19 | 17 | 47,06% | ||||
| Вкупно | 623 | 326 | 164 | 133 | 52,33% | ||||
|
Ад де Мос | Бундеслига | 1995–96 | ||||||
| Куп на Германија | |||||||||
| Европа | |||||||||
| Вкупно | |||||||||
|
|
Ханс-Јирген Дорнер | Бундеслига | 1996–97 | ||||||
| Куп на Германија | |||||||||
| Европа | |||||||||
| Вкупно | |||||||||
|
|
Волфганг Зидка | Бундеслига | 37 | 15 | 7 | 15 | 40,54% | 1997–98 | |
| Куп на Германија | 3 | 2 | 0 | 1 | 66,67% | ||||
| Европа | 11 | 8 | 2 | 1 | 72,73% | ||||
| Вкупно | 52 | 25 | 9 | 17 | 48,08% | ||||
|
|
Феликс Магат | Бундеслига | 24 | 6 | 7 | 11 | 25% | 1998–99 | |
| Куп на Германија | 3 | 3 | 0 | 0 | 100% | ||||
| Европа | 1 | 0 | 0 | 1 | 0% | ||||
| Вкупно | 28 | 9 | 7 | 12 | 32,14% | ||||
|
|
Томас Шаф | Бундеслига | 479 | 223 | 106 | 150 | 46,56% | 1999–2013 | |
| Куп на Германија | 53 | 38 | 7 | 8 | 71,7% | ||||
| Европа | 99 | 43 | 23 | 33 | 43,43% | ||||
| Вкупно | 631 | 304 | 136 | 191 | 48,18% | ||||
|
|
Робин Дут | Бундеслига | 43 | 10 | 13 | 20 | 23,26% | 2013–14 | |
| Куп на Германија | 2 | 1 | 0 | 1 | 50% | ||||
| Европа | — | — | — | — | — | ||||
| Вкупно | 45 | 11 | 13 | 21 | 24,44% | ||||
|
Виктор Скрипник | Бундеслига | 62 | 21 | 14 | 27 | 33,87% | 2014–16 | |
| Куп на Германија | 8 | 5 | 0 | 3 | 62,5% | ||||
| Европа | — | — | — | — | — | ||||
| Вкупно | 70 | 26 | 14 | 30 | 37,14% | ||||
|
|
Александер Нури | Бундеслига | 41 | 13 | 11 | 17 | 31,71% | 2016–17 | |
| Куп на Германија | 2 | 2 | 0 | 0 | 100% | ||||
| Европа | — | — | — | — | — | ||||
| Вкупно | 43 | 15 | 11 | 17 | 34,88% | ||||
|
|
Флоријан Кофелт | Бундеслига | 58 | 24 | 18 | 16 | 41,38% | 2017–денес | до 22 октомври 2018 |
| Куп на Германија | 7 | 4 | 1 | 2 | 57,14% | ||||
| Европа | — | — | — | — | — | ||||
| Вкупно | 65 | 28 | 19 | 18 | 43,08% |
Освоени трофеи по тренер[уреди | уреди извор]
| Држава | Тренер | Години тренер | Бундеслига | 2. Бундеслига | Куп на Германија | Куп на шампиони/ Лига на шампиони |
Куп на УЕФА/ Лига Европа |
Суперкуп на УЕФА | КПК | Вкупно |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
|
Вили Мултхауп | 1963–65 | 1 (1965) | 1 - 
| ||||||
|
|
Гинтер Брокер | 1965–67 | ||||||||
|
|
Фриц Лангнер | 1967–69 | ||||||||
|
|
Рихард Акершот | 1968–69 | ||||||||
|
|
Фриц Ребел | 1969–70 | ||||||||
|
|
Ханс Тилковски | 1970 | ||||||||
|
|
Роберт Гебхардт | 1970–71 | ||||||||
|
|
Вили Мултхауп | 1971 | ||||||||
|
|
Јозеф Пионтек | 1971–75 | ||||||||
|
|
Фриц Лангнер | 1972 | ||||||||
|
|
Ото Рехагел | 1976 | ||||||||
|
|
Херберт Бурденски | 1975–76 | ||||||||
|
|
Ханс Тилковски | 1976–77 | ||||||||
|
|
Руди Асауер | 1977–78 | ||||||||
|
|
Фред Шулц | 1978 | ||||||||
|
|
Волфганг Вебер | 1978–80 | ||||||||
|
|
Руди Асауер | 1980 | ||||||||
|
|
Фриц Лангнер | 1980 | ||||||||
|
|
Куно Клецер | 1980–81 | ||||||||
|
|
Ото Рехагел | 1981–95 | 2 (1988, 1993) | 1 (1980) | 2 (1991, 1994) | 1 (1992) | 6 -   
| |||
|
|
Ад де Мос | 1995–96 | ||||||||
|
|
Ханс-Јирген Дорнер | 1996–97 | ||||||||
|
|
Волфганг Зидка | 1997–98 | ||||||||
|
|
Феликс Магат | 1998–99 | ||||||||
|
|
Томас Шаф | 1999–2013 | 1 (2004) | 3 (1999, 2004, 2009) | 4 -
| |||||
|
|
Робин Дут | 2013–14 | ||||||||
|
|
Виктор Скрипник | 2014–16 | ||||||||
|
|
Александер Нури | 2016–17 | ||||||||
|
|
Флоријан Кофелт | 2017–денес |