Прејди на содржината

Список на победници на Тур де Франс

Од Википедија — слободната енциклопедија
Мигел Индураин, кој освоил пет последователни титули на трката од 1991 до 1995 година.

Тур де Франсе годишна друмска велосипедска трка, која се одржува 23 дена во јули. Била основана во 1903 година од весникот L'Auto; таа е најпозната и најпрестижна од трите велосипедски големи трки; другите се Џиро д’Италија и Вуелта а Еспања.[1] Трката вообичаено изминува околу 3.500 километри, поминувајќи низ Франција и соседните земји.[2] Трката е поделена на етапи, вообичаено има 21 етапа. Поединечните завршни времиња на секоја етапа се собираат за да се одреди крајниот победник на крајот на етапата. Патеката се менува секоја година, но секогаш завршува во Париз; од 1975 година завршѕва на Шанзелизе.

Возачот со најниско вкупно време на крајот на секој ден ја носи жолтата маичка, која го претставува предводникот на генералниот пласман. Постојат и други маички: зелена маичка, носена од предводникот на бодовниот пласман; точкеста маичка, носена од предводникот на планинскиот пласман и бела маичка, носена од предводникот на пласманот за млад возач.

Ленс Армстронг бил освојувач на седум последователни трки помеѓу 1999 и 2005,[3] но му биле одземени овие титули во октомври 2012 година од Меѓународен велосипедистички сојуз (UCI) откако се утврдило дека користел средства за зголемување на резултатите.[4] Жак Анкетил, Еди Меркс, Бернар Ино и Мигел Индураин, биле новите најуспешни натпреварувачи на трката, секој со по пет победи. Индураин е единствениот велосипедист кој освоил пет последователни трки. Анри Корне е најмладиот победник; победил во 1904 година, малку пред неговиот 20. роденден. Фирмин Ламбо е најстариот победник, имајќи 36 години и 4 месеци кога победил во 1922 година.[5] Француските велосипедисти се најчести победници на трката; 21 велосипедист со 36 победи помеѓу нив. Белгиските велосипедисти се втор со 18 победи, а шпанските возачи се трети со 12 победи.[6] Најнеодамнешен победник е Винченцо Нибали од Астана, кој победил на Тур де Франс 2014.

Историја

[уреди | уреди извор]

Тур де Франс бил основан во 1903 година од весникот L'Auto како обид да се зголеми неговата продажба. Првата трка ја освоил Французинот Морис Гарен. Повторно победил наредната година, но бил дисквалификуван по обвиненија дека бил се возел со автомобил или воз. Анри Корне станал победник откако бил разрешен проблемот; тој е најмладиот победник на трката. По скандалите во 1904 година, временскиот систем бил заменет со бодовен систем, во кој велосипедистот со најмалку бодови на крајот на трката бил прогласуван за победник. Овој систем траел до 1912 година, кога повторно бил вратен временскиот систем. Француските велосипедисти биле успешни на првите изданија на трката; првиот нефранцуски победник на трката бил Франсоа Фабер од Луксембург, кој победил во 1909 година.[7]

Белгиските возачи биле поуспешни пред и по Првата светска војна (поради која била прекината трката од 1915 до 1918 година). Во 1920-тите преовладале спонзорираните екипи; велосипедистите како Никола Франц ја освоил трката со екипата Алсион. Меѓутоа, кога велосипедистот на Алсион Морис де Веле ја освоил трката во 1929 година, иако бил болен, организаторите одлучиле да ги воведат националните екипи наредната година, со цел да ги спречат екипите со нивните тактики да ја поткопуваат трката. Поради Втората светска војна, Тур де Франс бил прекинат од 1940 до 1946 година.[8]

Жолтата маичка (француски: Maillot jaune), носена од предводникот во генералниот пласман

По Втората светска војна, никој не преовладувал на Тур до Лујон Бобе, кој победил на три последователни трки од 1953 до 1955 година — бил првиот кој успеал во овој подвиг.[9] Ова било надминато од францускиот велосипедист Жак Анкетил, кој освоил четири последователни трки од 1961 до 1964 година. Анкетил, кој исто така победил во 1957 година, станал првиот кој победил на пет трки.[10] Петте победи на Анкетил биле израмнети кога белгискиот велосипедист Еди Меркс остварил четири последователни победи од 1969 до 1972 година и повторно победил во 1974 година. Меркс е единствениот велосипедист кој ги освоил генералниот, бодовниот и планинскиот пласман на иста трка. Тоа го постигнал во 1969 година, кога ја остварил првата победа на Тур.[11]

Меркс се насочил кон рекордна шеста победа во 1975 година, но Бернар Тевене го поразил, станувајќи прв француски победник во седум години. Тевене повторно победил во 1977 година; меѓутоа, бил засенет во следните години од сонародникот Бернар Ино, кој освоил две последователни трки во 1978 и 1979 година. Ино ја освоил трката при неговиот прв обид во 1978 година; станувајќи еден од 11. велосипедисти (вклучувајќи ги Анкетил, Меркс, Иго Кобле и Фаусто Копи) кои успеале во тоа.[12] Во 1980 година, Ино тргнал по третата последователна победа, но морал да се повлече од трката поради тендинит и на трката победил Јоп Зутемелк.[13] Ино се вратил во 1981 година и ја освоил трката, како и наредната потоа. Ино не настапил на трката во 1983 година, додека друг Французин, Лорен Фињон, остварил победа. Фињон повторно победил следната година, поразувајќи го Ино; Ино се опоравил во 1985 година, кога ја остварил својата петта победа на трката.

Американецот Грег Лемонд станал првиот неевропеец кој победил на трката во 1986 година. Лемонд не настапил во 1987 и 1988 година, но се вратил во 1989 година и победил на трката со осум секунди пред Лорен Фињон, најмала победничка разлика во историјата на трката. Лемонд исто така победил во 1990 година.[14] Во 1991 година, Шпанецот Мигел Индураин ја освоил својата прва трка. Индураин започнал да преовладува, откако освоил уште четири последователни трки — со што станал првиот велосипедист кој победил на пет последователни трки.[15] Се обидел да победи за рекордна шеста победа во 1996 година, но бил поразен од Бјарне Рис, кој подоцна признал дека користел еритропоетин.[16] Јан Улрих и Марко Пантани победиле во 1997 и 1998 година, соодветно; меѓутоа, победата на Пантани била засенета од допинг-скандалите.[17]

Во 1999 година Ленс Армстронг ја остварил првата победа,[18] по која следеле уште шест, односно вкупно седум последователни победи.[19] Му биле одземени сите титули во октомври 2012 година, кога било откриено дека користел средства за зголемување на резултатите во текот на неговата кариера, вклучувајќи ги и победите на Тур де Франс.[4] Флојд Лендис ја освоил трката во 2006 година, но подоцна му била одземена титулата, откако тестот за допинг покажал присуство на тестостерон/епитестостерон.[20] Алберто Контадор победил во 2007 година. Трката во 2007 година исто така била потресена од допинг-скандали, поради што Контадор не можел да ја брани неговата титула во 2008 година, бидејќи на неговата екипа Астана ѝ бил забранет настап на трката. Сонародникот Карлос Састре ја освоил трката.[21] Контадор и Астана се вратиле во 2009 година и повторно ја освоил трката. Повторно ја освоил трката во 2010 година, но подоцна му била одземена оваа победа поради тоа што бил пронајден за виновен за допинг. На второпласираниот Анди Шлек му била доделена победата.

Кедел Еванс станал првиот Австралиец кој победил на Тур во 2011 година.[22] Следната година, Бредли Вигинс станал првиот британски велосипедист кој победил на трката.[23]

Победници

[уреди | уреди извор]
Легенда
† Победникот го освоил бодовниот пласман истата година
* Победникот го освоил планинскиот пласман истата година
# Победникот го освоил пласманот за млад возач истата година
‡ Победникот ги освоил бодовниот и планинскиот пласман истата година
  • Колоната „година“ се однесува на годината кога се одржала трката, соодветните внатрешни врски водат до статиите за тоа издание на трката.
  • Колоната „растојание“ се однесува на поминатото растојание таа година.
  • Колоната „разлика“ се однесува на разликата на време или бодови со која победникот го поразил второпласираниот.
  • Колоната „етапни победи“ се однесува на бројот на победи кој победникот ги остварил во трката.
  • Колоната „жолти маички“ се однесува на бројот на носители на жолтата маичка во текот на тоа издание на трката.
Победници на генералниот пласман на Тур де Франс
Година Држава Велосипедист Спонзор/Екипа Растојание Време/Бодови Разлика Етапни победи Жолти маички
1903  Франција Морис Гарен Ла Франсеас 2.428 км 94ч 33' 14" + 2ч 59' 21" 3 6
1904  Франција Анри Корне Конте 2.428 км 96ч 05' 55" + 2ч 16' 14" 1 3
1905  Франција Луј Труселје Пежо-Волбер 2.994 км 35 26 5 10
1906  Франција Рене Потје Пежо 4.637 км 31 8 5 12
1907  Франција Лисјен Пети-Бретон Пежо 4.488 км 47 19 2 5
1908  Франција Лисјен Пети-Бретон Пежо 4.497 км 36 32 5 13
1909  Луксембург Франсоа Фабер Алсион 4.498 км 37 20 6 13
1910  Франција Октав Лапиз Алсион 4.734 км 63 4 4 3
1911  Франција Гистав Гарижу Алсион 5.343 км 43 18 2 13
1912  Белгија Одил Дефраје Алсион 5.289 км 49 59 3 13
1913  Белгија Филип Тис Пежо 5.287 км 197ч 54' 00" + 8' 37" 1 8
1914  Белгија Филип Тис Пежо 5.380 км 200ч 28' 48" + 1' 50" 1 15
1915 — — — — — — — —
1916 — — — — — — — —
1917 — — — — — — — —
1918 — — — — — — — —
1919  Белгија Фирмин Ламбо Ла Спортив 5.560 км 231ч 07' 15" + 1ч 42' 54" 1 2
1920  Белгија Филип Тис Ла Спортив 5.503 км 228ч 36' 13" + 57' 21" 4 14
1921  Белгија Леон Сјер Ла Спортив 5.485 км 221ч 50' 26" + 18' 36" 2 14
1922  Белгија Фирмин Ламбо Пежо 5.375 км 222ч 08' 06" + 41' 15" 0 3
1923  Франција Анри Пелисје Аутомото 5.386 км 222ч 15' 30" + 30 '41" 3 6
1924  Италија Отавио Ботекија Аутомото 5.425 км 226ч 18' 21" + 35' 36" 4 15
1925  Италија Отавио Ботекија Аутомото 5.440 км 219ч 10' 18" + 54' 20" 4 13
1926  Белгија Лисјен Бујсе Аутомото 5.745 км 238ч 44' 25" + 1ч 22' 25" 2 8
1927  Луксембург Никола Франц Алсион 5.398 км 198ч 16' 42" + 1ч 48' 41" 3 14
1928  Луксембург Никола Франц Алсион 5.476 км 192ч 48' 58" + 50' 07" 5 22
1929  Белгија Морис де Веле Алсион 5.286 км 186ч 39' 15" +44' 23" 1 16
1930  Франција Андре Ледук Алсион 4.822 км 172ч 12' 16" + 14' 13" 2 13
1931  Франција Антонин Мање Франција 5.091 км 177ч 10' 03" + 12' 56" 1 16
1932  Франција Андре Ледук Франција 4.479 км 154ч 11' 49" + 24' 03" 6 19
1933  Франција Жорж Спеше Франција 4.395 км 147ч 51' 37" + 4' 01" 3 12
1934  Франција Антонин Мање Франција 4.470 км 147ч 13' 58" + 27' 31" 3 22
1935  Белгија Ромен Мес Белгија 4.338 км 141ч 23' 00" + 17' 52" 3 21
1936  Белгија Силвер Мес Белгија 4.442 км 142ч 47' 32" + 26' 55" 4 14
1937  Франција Роже Лапебје Франција 4.415 км 138ч 58' 31" + 7' 17" 3 4
1938  Италија Џино Бартали* Италија 4.694 км 148ч 29' 12" + 18' 27" 2 8
1939  Белгија Силвер Мес* Белгија 4.224 км 132ч 03' 17" + 30' 38" 2 4
1940 — — — — — — — —
1941 — — — — — — — —
1942 — — — — — — — —
1943 — — — — — — — —
1944 — — — — — — — —
1945 — — — — — — — —
1946 — — — — — — — —
1947  Франција Жан Робик Франција 4.642 км 148ч 11' 25" + 3' 58" 3 1
1948  Италија Џино Бартали* Италија 4.922 км 147ч 10' 36" + 26' 16" 7 9
1949  Италија Фаусто Копи* Италија 4.808 км 149ч 40' 49" + 10' 55" 3 5
1950  Швајцарија Фердинанд Киблер Швајцарија 4.773 км 145ч 36' 56" + 9' 30" 3 11
1951  Швајцарија Иго Кобле Швајцарија 4.690 км 142ч 20' 14" + 22' 00" 5 11
1952  Италија Фаусто Копи* Италија 4.898 км 151ч 57' 20" + 28' 17" 5 14
1953  Франција Лујон Бобе Франција 4.476 км 129ч 23' 25" + 14' 18" 2 5
1954  Франција Лујон Бобе Франција 4.656 км 140ч 06' 05" + 15' 49" 3 14
1955  Франција Лујон Бобе Франција 4.495 км 130ч 29' 26" + 4' 53" 2 6
1956  Франција Роже Валковјак Франција 4.498 км 124ч 01' 16" + 1' 25" 0 8
1957  Франција Жак Анкетил Франција 4.669 км 135ч 44' 42" + 14' 56" 4 15
1958  Луксембург Шарли Гол Луксембург 4.319 км 116ч 59' 05" + 3' 10" 4 2
1959  Шпанија Федерико Баамонтес* Шпанија 4.358 км 123ч 46' 45" + 4' 01" 1 6
1960  Италија Гастоне Ненчини Италија 4.173 км 112ч 08' 42" + 5' 02" 0 14
1961  Франција Жак Анкетил Франција 4.397 км 122ч 01' 33" + 12' 14" 2 21
1962  Франција Жак Анкетил Сен Рафаел 4.274 км 114ч 31' 54" + 4' 59" 2 3
1963  Франција Жак Анкетил Сен Рафаел 4.138 км 113ч 30' 05" + 3' 35" 4 5
1964  Франција Жак Анкетил Сен Рафаел 4.504 км 127ч 09' 44" + 55" 4 6
1965  Италија Феличе Џимонди Салварани 4.188 км 116ч 42' 06" + 2' 40" 3 18
1966  Франција Лисјен Емар Форд-Житан 4.329 км 117ч 34' 21" + 1' 07" 0 6
1967  Франција Роже Пенжо Пежо-БП-Мишелин 4.779 км 136ч 53' 50" + 3' 40" 1 17
1968  Холандија Јан Јансен Соваж-Лежан 4.492 км 133ч 49' 42" + 38" 2 1
1969  Белгија Еди Меркс‡ Фаема 4.117 км 116ч 16' 02" + 17' 54" 6 18
1970  Белгија Еди Меркс* Фаемино 4.254 км 119ч 31' 49" + 12' 41" 8 20
1971  Белгија Еди Меркс† Молтени 3.608 км 96ч 45' 14" + 9' 51" 4 17
1972  Белгија Еди Меркс† Молтени 3.846 км 108ч 17' 18" + 10' 41" 6 15
1973  Шпанија Луис Окања Бик 4.090 км 122ч 25' 34" + 15' 51" 6 14
1974  Белгија Еди Меркс Молтени 4.098 км 116ч 16' 58" + 8' 04" 8 18
1975  Франција Бернар Тевене Пежо 4.000 км 114ч 35' 31" + 2' 47" 2 8
1976  Белгија Лисјен ван Импе Житан-Кампањоло 4.017 км 116ч 22' 23" + 4' 14" 1 12
1977  Франција Бернар Тевене Пежо 4.096 км 115ч 38' 30" + 48" 1 8
1978  Франција Бернар Ино Рено-Елф-Житан 3.908 км 108ч 18' 00" + 3' 56" 3 3
1979  Франција Бернар Ино† Рено-Елф-Житан 3.765 км 103ч 06' 50" + 13' 07" 7 17
1980  Холандија Јоп Зутемелк ТИ-Рали 3.842 км 109ч 19' 14" + 6' 55" 2 10
1981  Франција Бернар Ино Рено-Елф-Житан 3.753 км 96ч 19' 38" + 14' 34" 5 18
1982  Франција Бернар Ино Рено-Елф-Житан 3.507 км 92ч 08' 46" + 6' 21" 4 12
1983  Франција Лорен Фињон# Рено-Елф-Житан 3.809 км 105ч 07' 52" + 4' 04" 1 6
1984  Франција Лорен Фињон Рено-Елф-Житан 4.021 км 112ч 03' 40" + 10' 32" 5 7
1985  Франција Бернар Ино Ла Вје Клер 4.109 км 113ч 24' 23" + 1' 42" 2 16
1986  САД Грег Лемонд Ла Вје Клер 4.094 км 110ч 35' 19" + 3' 10" 1 7
1987  Ирска Стивен Роуш Карера Џинс-Вагабонд 4.231 км 115ч 27' 42" + 40" 1 3
1988  Шпанија Педро Делгаго Рејнолдс 3.286 км 84ч 27' 53" + 7' 13" 1 11
1989  САД Грег Лемонд АДР Агригел 3.285 км 87ч 38' 35" + 8" 3 8
1990  САД Грег Лемонд З Ветемент 3.504 км 90ч 43' 20" + 2' 16" 0 2
1991  Шпанија Мигел Индураин Банесто 3.914 км 101ч 01' 20" + 3' 36" 2 10
1992  Шпанија Мигел Индураин Банесто 3.983 км 100ч 49' 30" + 4' 35" 3 10
1993  Шпанија Мигел Индураин Банесто 3.714 км 95ч 57' 09" + 4' 59" 2 14
1994  Шпанија Мигел Индураин Банесто 3.978 км 103ч 38' 38" + 5' 39" 1 13
1995  Шпанија Мигел Индураин Банесто 3.635 км 92ч 44' 59" + 4' 35" 2 13
1996  Данска Бјарне Рис[А] Тим Телеком 3.765 км 95ч 57' 16" + 1' 41" 2 13
1997  Германија Јан Улрих# Тим Телеком 3.950 км 100ч 30' 35" + 9' 09" 2 12
1998  Италија Марко Пантани Меркатоне Уно-Бјанки 3.875 км 92ч 49' 46" + 3' 21" 2 7
1999[Б]  САД Ленс Армстронг Дискавери Канал 3.687 км 91ч 32' 16" + 7' 37" 4 15
2000[Б]  САД Ленс Армстронг Дискавери Канал 3.662 км 92ч 33' 08" + 6' 02" 1 12
2001[Б]  САД Ленс Армстронг Дискавери Канал 3.458 км 86ч 17' 28" + 6' 44" 4 8
2002[Б]  САД Ленс Армстронг Дискавери Канал 3.272 км 82ч 05' 12" + 7' 17" 4 11
2003[Б]  САД Ленс Армстронг Дискавери Канал 3.427 км 83ч 41' 12" + 1' 01" 1 13
2004[Б]  САД Ленс Армстронг Дискавери Канал 3.391 км 83ч 36' 02" + 6' 19" 5 7
2005[Б]  САД Ленс Армстронг Дискавери Канал 3.593 км 86ч 15' 02" + 4' 40" 1 17
2006  Шпанија Оскар Переиро[В] Кес д’Епарњ-Илес Балеарс 3.657 км 89ч 40' 27" + 32" 0 8
2007  Шпанија Алберто Контадор# Дискавери Канал 3.570 км 91ч 00' 26" + 23" 1 4
2008  Шпанија Карлос Састре Тим ЦСЦ 3.559 км 87ч 52' 52" + 58" 1 5
2009  Шпанија Алберто Контадор Астана 3.459 км 85ч 48' 35" + 4' 11" 2 7
2010  Луксембург Анди Шлек#[Г] Тим Саксо Банк 3.642 км 91ч 59' 27" + 1' 22" 2 12
2011 Австралија Австралија Кедел Еванс Верандас Вилемс-Аксент 3.430 км 86ч 12' 22" + 1' 34" 1 2
2012  Обединето Кралство Бредли Вигинс Тим Скај 3.496 км 87ч 34' 47" + 3' 21" 2 14
2013  Обединето Кралство Крис Фрум Тим Скај 3.404 км 83ч 56' 20" + 4' 20" 3 14
2014  Италија Винченцо Нибали Астана 3.660,5 км 89ч 59' 06" + 7' 37" 4 19
2015  Обединето Кралство Крис Фрум Тим Скај 3.360,3 км 84ч 46' 14" + 1' 12" 1 16
2016  Обединето Кралство Крис Фрум Тим Скај 3.529 км 89ч 04' 48" + 4' 05" 2 14
2017  Обединето Кралство Крис Фрум Тим Скај 3.540 км 86ч 20' 55" + 54" 0 15
2018  Обединето Кралство Герајнт Томас Тим Скај 3.349 км 83ч 17' 13" + 1' 51" 2 11
2019  Колумбија Еган Бернал# Тим Скај 3.349 км 82ч 57' 00" + 1' 11" 0 2

Повеќекратни победници

[уреди | уреди извор]
Повеќекратни победници на генералниот пласман на Тур де Франс
Велосипедист Вкупно Години
 Анкетил, ЖакЖак Анкетил (ФРА) 5 1957, 1961, 1962, 1963, 1964
 Меркс, ЕдиЕди Меркс (БЕЛ) 5 1969, 1970, 1971, 1972, 1974
 Ино, БернарБернар Ино (ФРА) 5 1978, 1979, 1981, 1982, 1985
 Индураин, МигелМигел Индураин (ШПА) 5 1991, 1992, 1993, 1994, 1995
 Фрум, КрисКрис Фрум (ВБР) 4 2013, 2015, 2016, 2017
 Тис, ФилипФилип Тис (БЕЛ) 3 1913, 1914, 1920
 Бобе, ЛујонЛујон Бобе (ФРА) 3 1953, 1954, 1955
 Лемонд, ГрегГрег Лемонд (САД) 3 1986, 1989, 1990
 Пети-Бретон, ЛисјенЛисјен Пети-Бретон (ФРА) 2 1907, 1908
 Ламбо, ФирминФирмин Ламбо (БЕЛ) 2 1919, 1922
 Ботекија, ОтавиоОтавио Ботекија (ИТА) 2 1924, 1925
 Франц, НиколаНикола Франц (ЛУК) 2 1927, 1928
 Ледук, АндреАндре Ледук (ФРА) 2 1930, 1932
 Мање, АнтонинАнтонин Мање (ФРА) 2 1931, 1934
 Мес, СилверСилвер Мес (БЕЛ) 2 1936, 1939
 Бартали, ЏиноЏино Бартали (ИТА) 2 1938, 1948
 Копи, ФаустоФаусто Копи (ИТА) 2 1949, 1952
 Тевене, БернарБернар Тевене (ФРА) 2 1975, 1977
 Фињон, ЛоренЛорен Фињон (ФРА) 2 1983, 1984
 Контадор, АлбертоАлберто Контадор (ШПА)[Г] 2 2007, 2009

По националност

[уреди | уреди извор]
Победници на генералниот пласман на Тур де Франс по националност
Држава Бр. на победници Бр. на победи
 Франција 21 36
 Белгија 10 18
 Шпанија[Г] 7 12
 Италија 7 10
 Обединето Кралство 3 6
 Луксембург 4 5
 САД[Б][В] 1 3
 Холандија 2 2
 Швајцарија 2 2
 Данска 1 1
 Германија 1 1
 Ирска 1 1
Австралија Австралија 1 1
 Колумбија 1 1

A. ^ Бјарне Рис признал дека користел допинг во текот на Тур де Франс 1996. Организаторите на Тур изјавиле дека повеќе не го сметаат за победник, иако Меѓународниот велосипедистички сојуз (UCI) досега одбивал да го промени официјалниот статус бидејќи поминало доста време од неговата победа. Јан Улрих бил второпласиран на подиумот во Париз.[24]

B. а б в г д ѓ е ж Ленс Армстронг бил прогласен за победник на седум последователни трки од 1999 до 2005 година. Меѓутоа, во октомври 2012 година му биле одземени сите титули од UCI поради употреба на средства за подобрување на резултатите. Директорот на трката Кристијан Прудом претходно изјавил дека ако ова се случи, нема да постојат други победници за овие години, но ова сè уште не е официјална одлука.[25]

C. а б Флојд Лендис бил победник на церемонијата во Париз на последниот ден на трката во 2006 година, но подоцна имал позитивен резултат на тестот за средства за подобрување на резултатите во текот на етапата 17 на трката. Американската анти-допинг агенција (УСАДА) го пронашла виновен за користење синтетички тестостерон во текот на трката и му ги одзела сите титули на 20 септември 2007.[26]

D. а б в Алберто Контадор бил победник на церемонијата во Париз на последниот ден на трката во 2010 година, но подоцна бил прогласен за виновен по позитивниот тест за забранетата супстанца кленбутерол, извршен на денот за одмор. Арбитражниот суд за спорт го прогласил за виновен за користење кленбутерол во текот на трката и му ја одзела титулата на 6 февруари 2012.[27]

  1. ↑ FAQ. Меѓународен велосипедистички сојуз. Посетено на 17 август 2009.
  2. ↑ Dauncey, Hugh; Hare, Geoff (2003). Тур де Франс: 1903-2003. Routledge. стр. 149. ISBN 978-0-7146-5362-4.
  3. ↑ „Армстронг ја запечати победата на седмиот Тур“. BBC Sport. 24 јули 2005. Посетено на 17 август 2009.
  4. 1 2 „На Армсторнг му се одземени сите седум победи на Тур де Франс од UCI“. BBC Sport. 22 октомври 2012. Посетено на 22 октомври 2012.
  5. ↑ Шолијански, Кристофер (6 јули 2009). „Ќе победи? Или не? Може ли Армстронг да победи на Тур де Франс?“. American Broadcasting Company. Посетено на 14 август 2009.
  6. ↑ „Статистики“. Тур де Франс. Посетено на 15 август 2009.
  7. ↑ „1903-1914: Pioneers and 'assassins'“. BBC Sport. 5 јуни 2001. Посетено на 20 август 2009.
  8. ↑ „1930–1939: Adapt to survive“. BBC Sport. 5 јуни 2001. Посетено на 20 август 2009.
  9. ↑ „1947–1956: Post-war rivalries“. BBC Sport. 5 јуни 2001. Посетено на 20 август 2009.
  10. ↑ „1957–1966: Anquetil 5–0 Poulidor“. BBC Sport. 5 јуни 2001. Посетено на 20 август 2009.
  11. ↑ „1967–1977: Tragedy before a Cannibal's feast“. BBC Sport. 5 јуни 2001. Посетено на 18 август 2009.
  12. ↑ „1978–1984: The Badger's golden era“. BBC Sport. 5 јуни 2001. Посетено на 19 август 2009.
  13. ↑ Armijo, Vic (1999). The complete idiot's guide to cycling. Alpha Books. стр. 28. ISBN 0-02-862929-9.
  14. ↑ „1985–1990: American, Irishman and Spaniard“. BBC Sport. 5 јуни 2001. Посетено на 22 август 2009.
  15. ↑ „1991–1995: Big Mig's masterclass“. BBC Sport. 5 јуни 2001. Посетено на 22 август 2009.
  16. ↑ Даф, Алекс (25 мај 2007). „Рис, првак на Тур де Франс, вели дека земал забранети средства“. Bloomberg L.P. Посетено на 31 август 2009.
  17. ↑ „1996–2000: Doping and the great recovery“. BBC Sport. 5 јуни 2001. Посетено на 22 август 2009.
  18. ↑ „Генерален пласман 2002“. BBC Sport. 28 јули 2002. Архивирано од изворникот на 2008-07-24. Посетено на 20 август 2009.
  19. ↑ „Армстронг ја запечати седмата победа на Тур“. BBC Sport. 24 јули 2005. Посетено на 20 август 2009.
  20. ↑ Макур, Џулиет (5 август 2006). „Примерокот на Лендис е позитивен“. The New York Times. Посетено на 20 август 2009.
  21. ↑ „Састре победи на Тур де Франс“. BBC Sport. 27 јули 2008. Посетено на 8 септември 2009.
  22. ↑ „Тур де Франс: Кевендиш ја освои историската зелена маичка“. BBC Sport. 24 јули 2011. Посетено на 24 јули 2011.
  23. ↑ „Бредли Вигинс победил на Тур де Франс за Тим Скај“. BBC Sport. 22 јули 2012. Посетено на 22 јули 2012.
  24. ↑ „Тур го брише Рис од списокот на победници“. BBC Sport. 7 јуни 2007. Посетено на 12 април 2008.
  25. ↑ „UCI ја призна одлуката на УСАДА во случајот на Армстронг“. Меѓународен велосипедистички сојуз (UCI). 22 октомври 2012. Посетено на 22 октомври 2012.
  26. ↑ „Оскар Переиро победник на Тур де Франс 2006“. Меѓународен велосипедистички сојуз (UCI). 21 септември 2007. Посетено на 12 април 2008.
  27. ↑ „CAS го казни Контадор со двегодишна забрана во случајот на кленбутерол“. Cyclingnews. Future Publishing Limited. 6 февруари 2012. Посетено на 6 февруари 2012.

Библиографија

[уреди | уреди извор]
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Список_на_победници_на_Тур_де_Франс&oldid=5435337“