Прејди на содржината

Список на Големи мајстори на Витезите Болничари

Од Википедија — слободната енциклопедија
Грбот на Редот на Свети Јован.

Ова е список на Големи мајстори на витешкиот ред на Болничарите, вклучувајќи го и неговиот наследник Суверениот воен ред на Малта по 1798 година. Исто така ги вклучува и непризнаените „анти-големи мајстори“, како и поручниците или стјуарди за време на испразнетото место.

Во списоците на поглавари на Редот, титулата „Голем мајстор“ често се применува и ретроспективно на раните поглавари на Редот. Во средниот век тие ја користеле титулата custos (чувар) на болницата. Титулата magister (мајстор) се користи на монетите ковани на Родос, почнувајќи од Фулк де Виларе. Првата употреба на титулата grandis magister (голем мајстор) е од страна на Жан де Ластик (владеел од 1437–1454).[1] Подоцнежните Големи мајстори од Родос ја користеле титулата magnus magister (голем мајстор).

Во 1607 година Светиор Римски Император Рудолф II го прогласил Големиот мајстор за Принц во Светата Римска Империја (Reichsfürst).[2] Оваа привилегија била обновена од императорот Фердинанд II на 16 јули 1620.[2][3] На 20 март 1607, папата Павле V му доделил на Големиот мајстор титула Негова еминенција и предност на Римскиот двор веднаш по кардиналите.[2]

Во 1880 титулата Fürst (принц) била признаена во Австрија од страна на императорот Франц Јосиф I.[4]

На 2 февруари 1929, титулата principe (принц) и начинот на обраќање Altezza Eminentissima (Most Eminent Highness) биле признаено во Италија од кралот Виктор Емануел III.[5]

Моменталниот начин на обраќање на Големиот мајстор е:

англиски: Most Eminent Highness,[6]
италијански: Altezza Eminentissima,[7]
француски: Altesse Eminentissime,[8]
германски: Hoheit und Eminenz,[9]
шпански: Alteza Eminentísima.[10]

Нумерирани списоци на поглаварите на Редот започнале да се објавуваат почнувајќи од раниот 17 век, со ажурирани изданија што се појавувале во текот на 18 век.[11] Нумерацијата на Мајсторите и Големите мајстори објавена во статутите од 1719 го наведува Блажениот Жерар како основач без број, Рејмон ду Пуј како прв Мајстор, и Рамон Перељос (актуелниот поглавар во 1719) како 63-ти Голем мајстор.[12] Нумерацијата моментално користена од Суверениот воен ред на Малта го наведува Блажениот Жерар како прв Мајстор, Рејмон ду Пуј како втор Мајстор, Рамон Перељос како 64-ти Голем мајстор, и Џакомо Дала Торе дел Темпио ди Сангуинето како 80-ти Голем мајстор.[13]

Витези Болничари (1099–1310)

[уреди | уреди извор]
Бр. Титула Име Tenure Notes
1[14] Основач и Ректор на Болницата Блажениот Жерар 1099/1113–1118/20 Order established in 1099 and given papal recognition by Paschal II in his bull Pie postulatio voluntatis in 1113
2[14] Чувар Рејмон ду Пуј 1118/20–1158/60 Succeeded Gerard after Pierre de Barcelona and Boyant Roger served in ad interim capacity. Began the use of the Hospitallers as a military force in the Holy Land and codified rules of conduct for the Order. Introduced the Order's Great Seal.[15]
3[14] Чувар Оже де Балбен 1158/60–1162/63
4[14] Чувар Арно де Комп c. 1162–1163 Historicity uncertain. Arnaud de Comps is today considered by some as a master who never existed, his name having appeared in the chronological lists placed at the top of the statutes, but his rank is still maintained in the lists of the grand masters.
5[14] Чувар Жилбер де Асаи 1163–1169 Supported Amalric of Jerusalem in the Crusader invasions of Egypt
6[14] Чувар Гастон де Мурол c. 1170–1172
7[14] Чувар Жобер де Сири c. 1172–1177 Acted as regent for king Amalric of Jerusalem in 1172. In 1174, opposed Miles of Plancy in favour of Raymond III of Tripoli.
8[14] Чувар Роже де Мулон 1177–1187 Killed at the Battle of Cresson. Commander William Borrel was appointed grand master ad interim, and he was killed at the Battle of Hattin, 3 months later.
9[14] Provisor Арменгол де Аспа 1187–1190 Grand master ad interim during the loss of Jerusalem in 1187, headquarters moved to Acre. Included in the canonical list of grand masters compiled in the early modern period. After the capture of Acre and the consolidation of the order, Armengol abdicated, and Garnier de Nablus elected as grand master.
10[14] Чувар Гарние де Наблу 1190–1192 Supported Richard I of England in the Third Crusade.
11[14] Чувар Жофруа де Донжон 1193–1202 After his death, succeeded by Pierre de Mirmande as grand master ad interim.
12[14] Чувар Афонсо де Португал 1202–1206 Resigned in 1206
13[14] Чувар Жофруа ле Ра 1206–1207 First structured the Order by nationality, or Langues.
14[14] Чувар Геран де Монтеѓу 1207–1228 Петта крстоносна војна.
15[14] Чувар Бертран де Теси 1228–1231 Шеста крстоносна војна.
16[14] Чувар Геран Лебрун 1231–1236 Conflict with Bohemond IV of Antioch.
17[14] Чувар Бертран де Комп 1236–1240 Barons' Crusade, Headquarters moved to Jerusalem.
18[14] Чувар Пјер де Виљ-Бриуд 1240–1242 Battle of Gaza, conflict with the Templars.
19[14] Чувар Гијом де Шатонеф 1242–1258 Fall of Jerusalem in 1244, headquarters at Acre, Krak des Chevaliers and Margat. Captured at La Forbie in 1244. Jean de Ronay served as grand master ad interim, dying in 1250 at Mansurah. De Chateauneuf was released by the Ayyubids on 17 October 1250.
20[14] Чувар Иг де Ревел 1258–1277 Loss of Krak des Chevaliers in 1271
21[14] Чувар Никола Лорњ 1277–1285 Loss of Margat in 1285. Upon his death, Grand Commander Jacques de Taxi served as grand master ad interim until his successor Jean de Villiers arrived in the Holy Land.
22[14] Чувар Жан де Виље 1285–1294 Siege of Acre.
23[14] Чувар Оден де Пин 1294–1296 Седиштето било преместено во Лимисо, Кипар.
24[14] Чувар Гијом де Виљаре 1296–1305
25[14] Чувар Фулк де Виљаре 1305–1310 Внук на Гијом де Виларе. Седиштето било преместено во Родос во 1310.

Витези на Родос (1310–1530)

[уреди | уреди извор]
No. Титула Слика Име Tenure Белешки
25[14] Мајстор Фулк де Виларе 1310–1319 Седиштето било преместено од Кипар. Се повлекол по барање на папата Јован XXII во 1319. Починал во 1327.
Anti-Master Maurice de Pagnac 1317–1319
26[14] Мајстор Елион де Вилнев 1319–1346
27[14] Мајстор Дедоне де Гозон 1346–1353
28[14] Мајстор Пјер де Корнејан 1353–1355
29[14] Мајстор Роже де Пјан 1355–1365
30[14] Мајстор Рејмон Беренгар 1365–1374
31[14] Мајстор Робер де Жуји 1374–1376
32[14] Мајстор Хуан Фернандез де Ередија 1376–1396 Appointed by Pope Gregory XI. Later supported Antipope Clement VII. Deposed by Pope Urban VI in 1382. Continued as Anti-Master at Rhodes until his death.
33[14] Мајстор Рикардо Карачоло 1383–1395 Назначен од папата Урбан VI во 1382.
34[14] Мајстор Филиберт де Најак 1396–1421
35[14] Мајстор Антон Флавијан де Рипа 1421–1437
36[14] Голем мајстор Жан де Ластик 1437–1454 Опсада на Родос (1444); прва употреба на титулата „Голем мајстор“ (Grandis Magister).
37[14] Голем мајстор Жак де Мили 1454–1461
38[14] Голем мајстор Пјеро Рајмондо Ѕакоста 1461–1467
39[14] Голем мајстор Џовани Батиста Орсини 1467–1476
40[14] Голем мајстор Пјер д'Обусон 1476–1503 Опсада на Родос (1480)
41[14] Голем мајстор Емери д'Амбоаз 1503–1512
42[14] Голем мајстор Гиј де Бланшефор 1512–1513
43[14] Голем мајстор Фабрицио дел Карето 1513–1521
44[14] Голем мајстор Филип Виље де Л'ил-Адам 1521–1530 Опсада на Родос (1522); седиштето преместено на Малта во 1530.

Витези на Малта (1530–1799)

[уреди | уреди извор]
Бр. Титула Слика Име Tenure Белешки
44[14] Голем мајстор Филип Виље де Л'ил-Адам 1530–1534 Седиштето било преместено од Родос во 1530.
45[14] Голем мајстор Пјеро де Понте 1534–1535
46[14] Голем мајстор Дидие де Сен-Жај 1535–1536
47[14] Голем мајстор Хуан де Омедес 1536–1553 Малта била нападната од османлиска флота во 1551. Нападот бил одбиен, но Османлиите го освоиле островот Гозо, а подоцна и упориштето на Редот во Триполи. Де Омедес започнал програма за подобрување на утврдувањата на Малта.
48[14] Голем мајстор Клод де ла Сангл 1553–1557 Continued the improvement of fortifications, expanding Fort Saint Michael into a major bastion and completing Fort Saint Elmo.
49[14] Голем мајстор Жан Паризо де Валет 1557–1568 Валет станал најпознатиот водач на Редот, командувајќи со одбраната од Османлиите за време на Големата опсада на Малта во 1565.
50[14] Голем мајстор Пјер де Монт 1568–1572 Продолжил со изградбата на новата престолнина Валета. Ја зајакнал флотата на Редот и учествувал во битката кај Лепанто на 7 октомври 1571.
51[14] Голем мајстор Жан де ла Касиер 1572–1581 Crisis in the wake of the Protestant Reformation. Expulsion of the Order of Saint John (Bailiwick of Brandenburg) in 1581.
Lieutenant Mathurin Romegas 1577–1581
Anti-Grand Master Mathurin Romegas 1581
52[14] Голем мајстор Иг Лубенкс де Вердал 1581–1595
53[14] Голем мајстор Мартин Гарсес 1595–1601
54[14] Принц и Голем мајстор Алоф де Вињакур 1601–1622 Ги изградил кулите Вињакур и аквадуктот Вињакур. Го одбил последниот сериозен обид на Османлиите за освојување на Малта во 1614.
55[14] Принц и Голем мајстор Луиш Мендеш де Вашконшелош 1622–1623
56[14] Принц и Голем мајстор Антоан де Пол 1623–1636
57[14] Принц и Голем мајстор Џовани Паоло Ласкарис 1636–1657 Колонизација на Болничарите на Америка.
58[14] Принц и Голем мајстор Мартин де Редин 1657–1660
59[14] Принц и Голем мајстор Анет де Клермонт-Жесант 1660 Починал на 2 јуни 1660, помалку од четири месеци по неговиот избор.
60[14] Принц и Голем мајстор Рафаел Котонер 1660–1663 Commissioned the Italian Baroque artist Mattia Preti to start painting Saint John's Co-Cathedral in Valletta.
61[14] Принц и Голем мајстор Николас Котонер 1663–1680 Siege of Candia. Mattia Preti's work at St John's Co-Cathedral completed.
62[14] Принц и Голем мајстор Грегорио Карафа 1680–1690 Renovation of Auberge d'Italie in the Baroque style; improvement of Fort Saint Angelo and Fort Saint Elmo. Ottoman attacks were still expected, but there were no longer any notable engagements.
63[14] Принц и Голем мајстор Адриен де Вињакур 1690–1697 Воспоставил пензија за вдовиците на паднатите во војните со Османлиите.
64[14] Принц и Голем мајстор Рамон Перељос 1697–1720 Organised the Consulato del Mare (Consulate of the Sea). Established relations with imperial Russia. Fought corruption within the Order. Engagement against Ottoman pirates.
65[14] Принц и Голем мајстор Марч'Антонио Ѕондадари 1720–1722
66[14] Принц и Голем мајстор Антонио Маноел де Виљена 1722–1736 Restored the city Mdina, constructed Fort Manoel and significantly improved the fortifications of Malta in general. Built Casa Leoni and Palazzo Parisio, and renovated Verdala Palace. Manoel Theatre (1731). Conducted peace negotiations with the Ottomans, without result. Declared neutrality in the War of the Polish Succession.
67[14] Принц и Голем мајстор Рамон Деспуиг 1736–1741 Ги подобрил утврдувањата на Имдина, го модернизирал законодавството, ја обновил ко-катедралата на Св. Јован. Учествувал во поморски битки со Отомански Алжир.
68[14] Принц и Голем мајстор Мануел Пинто да Фонсека 1741–1773 Expelled the Jesuits from Malta. Proclaimed the sovereignty of the Order on Malta in 1753 and a dispute started with the Kingdom of Sicily under King Charles V. Normal relations were resumed the next year, with the Order retaining de facto control over Malta as a sovereign state.[16]
69[14] Принц и Голем мајстор Франциско Хименез де Техада 1773–1775 Rising of the Priests (1775); bankruptcy of the order.
70[14] Принц и Голем мајстор Емануел де Роан-Полдук 1775–1797 Instituted the Anglo-Bavarian langue and the Russian Grand Priory.
71[14] Принц и Голем мајстор Фердинанд фон Хомпеш
цу Болхајм		 1797–1799 First German elected to the office. Abdicated on 6 July 1799 following the French invasion of Malta.
Фердинанд фон Хомпеш цу БолхајмЕмануел де Роан-ПолдукФранциско Хименез де ТехадаМануел Пинто да ФонсекаРамон ДеспуигАнтонио Маноел де ВиљенаМарч'Антонио ЅондадариРамон ПерељосАдриен де ВињакурГрегорио КарафаНиколас КотонерРафаел КотонерАнет де Клермонт-ЖесантМартин де РединЏовани Паоло ЛаскарисАнтоан де ПолЛуиш Мендеш де ВашконшелошАлоф де ВињакурМартин ГарсесИг Лубенкс де ВердалЖан де ла КасиерПјер де МонтЖан Паризо де ВалетКлод де ла СанглХуан де ОмедесДидие де Сен-ЖајПјеро де ПонтеPhilippe Villiers de L'Isle-Adam


Суверен воен ред на Малта (од 1798)

[уреди | уреди извор]
Prince and Grand Master of Sovereign Military Order of Malta
[[{{{coatofarms_article}}}]]
  • Владетел
  • John T. Dunlap
    Prince and Grand Master
  • since 13 јуни 2022 (2022-06-13)
ЗвањеHis Most Eminent Highness
Прв владетелBlessed Gerard
Основање1099

Предлошка:Catholic Church hierarchy sidebar

No. Title Picture Name Tenure Notes
72[14] Grand Master de facto Paul I of Russia 1798–1801 Elected by the Priory of St. Petersburg in September 1798 (before the abdication of von Hompesch). Election not confirmed by Pope Pius VII.
Lieutenant de facto Nikolai Saltykov 1801–1803 De facto Lieutenant in Saint Petersburg.
73[14] Принц и Голем мајстор Giovanni Battista Tommasi 1803–1805 Appointed by Pope Pius VII. Residence in Messina and Catania.
Lieutenant Innico Maria Guevara-Suardo 1805–1814 Headquarters in Catania.
Lieutenant Andrea Di Giovanni y Centellés 1814–1821 Headquarters in Catania.
Lieutenant Antoine Busca 1821–1834 Headquarters in Ferrara.
Lieutenant Carlo Candida 1834–1845 Headquarters moved to Palazzo Malta, Rome.
Lieutenant Filippo di Colloredo-Mels 1845–1864
Lieutenant Alessandro Borgia 1865–1871
Lieutenant Giovanni Battista Ceschi a Santa Croce 1871–1879
74[14] Принц и Голем мајстор Giovanni Battista Ceschi a Santa Croce 1879–1905 Restoration of the office of Grand Master after a 75-year interregnum, confirmed by Pope Leo XIII.
75[14] Принц и Голем мајстор Galeas von Thun und Hohenstein 1905–1931
76[14] Принц и Голем мајстор Ludovico Chigi Albani della Rovere 1931–1951
Lieutenant Antonio Hercolani Fava Simonetti 1951–1955
Lieutenant Ernesto Paternò Castello di Carcaci 1955–1962 Constitutional Charter approved by Apostolic Letter of Pope John XXIII, June 24, 1961.
77[14] Принц и Голем мајстор Angelo de Mojana di Cologna 1962–1988
Lieutenant ad interim Jean Charles Pallavicini 1988
78[14] Принц и Голем мајстор Andrew Bertie 1988–2008 Constitutional Charter and Code revised by the Extraordinary Chapter General 28-30 April 1997.[17]
Lieutenant ad interim Џакомо дала Торе дел Темпио ди Сангуинето 2008
79[14] Принц и Голем мајстор Matthew Festing 2008–2017 First Grand Master elected under the new constitution of 1997. Resigned in 2017.[18]
Lieutenant ad interim Ludwig Hoffmann-Rumerstein 2017
Lieutenant of the Grand Master Џакомо дала Торе дел Темпио ди Сангуинето 2017–2018
80[14] Принц и Голем мајстор Џакомо дала Торе дел Темпио ди Сангуинето 2018–2020
Lieutenant ad interim Ruy Gonçalo do Valle Peixoto de Villas Boas 2020
Lieutenant of the Grand Master Marco Luzzago 2020–2022
Lieutenant ad interim Ruy Gonçalo do Valle Peixoto de Villas Boas 2022
Lieutenant of the Grand Master John T. Dunlap 2022–2023
81[14] Принц и Голем мајстор John T. Dunlap 2023–present First Grand Master following the 2022 revision of the Order's constitution.[19][20]

Поврзано

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ Morris (1884), 17–19.
  2. 1 2 3 Gothaisches Genealogisches Handbuch des Fürstlichen Häuser, Fürstliche Häuser Band 2 (Marburg: Verlag des Deutschen Adelsarchivs, 2018), 175.
  3. ↑ "Del titolo di 'Altezza' del Gran Maestro dell'Ordine Gerosolimitano", Rivista del Collegio araldico anno I (1903): 271.
  4. ↑ Genealogisches Handbuch des Adels, Fürstlicher Häuser Band I (Glücksburg: C. A. Starke, 1951), 178.
  5. ↑ "Regio Decreto 21 gennaio 1929, n. 61", articolo 51 Gazzetta Ufficiale del Regno d'Italia, Anno 70, Numero 28 (2 febbraio 1929), 526.
  6. ↑ Constitutional Charter and Code, Title III, Article 12, Sovereign Order of Malta.
  7. ↑ Carta Costituzionale e Codice, Titolo III, Articolo 12, Sovrano Ordine di Malta.
  8. ↑ Charte constitutionelle et Code, Titre III, Art. 12, Ordre Souverain de Malte.
  9. ↑ Verfassung und Codex, Kapitel III, Artikel 12, Souveräner Malteserorden.
  10. ↑ Carta Constitucional y Código, Títolo III, Art. 12, Soberano Orden de Malta.
  11. ↑ Bibliography: Friedrich von Hellwald, Bibliographie méthodique de l'Ordre souv de St. Jean de Jérusalem (1885), 137f. Examples: Abcontrafeiung aller Großmeister des ritterlichen Johanniter-Ordens, Frankfurt 1611. Chevillard, Jacques-Louis, Les noms, qualités, armes et blasons de leurs Eminences Messieurs les Grands-Maistres de l'Ordre de Saint Jean de Jérusalem, dits de Malte, depuis leur origine jusqu'à présent, — Paris (1697, updated 1741). François Clément, Chronologie historique des grands-maîtres de l'Ordre de St. Jean de Jérusalem in: L'art de vérifier les dates, Paris (1770). Cronologia de i Gran-Maestri dello Spedale del Santo Sepolcro, ec. detti di Malta, dedicated to the then-ruling grand master, Ramon Perellos y Roccaful, printed by Domenico de' Rossi in Rome (1709). An updated version of this work was re-published with English translation in 1962. Cronologia De I Gran Maestri Dello Spedale Della Sacra Religione Militare Di S Gio Gerosolimitano E Dell’Ordine Del Santo Sepolcro Oggi Detti Di Malta. (1099 -1962) — Chronology of the Grand Masters of the Hospital of the Sacred Military Religion of St John of Jerusalem and the Order of the Holy Sepulchre now known as the Order of Malta. (1099-1962), translated by Fra John Edward Critien, photography and design by Daniel Cilia, published in collaboration with Heritage Malta (1962), reprinted in 2005, ISBN 9789993270676. Horquet, Karl, Chronologie der Grossmeister des Hospitalordens während der Kreuzzüge, Berlin (1880) The etched portraits used in the list below fictional (with attributed coats of arms) are from a French Histoire des Chevaliers Hospitaliers published in 1726: Monsignor l'Abbe de Vertot, Histoire des Chevaliers Hospitaliers de S. Jean de Jerusalem - appellez depuis les Chevaliers de Rhodes, et aujourd'hui les Chevaliers de Malthe (1726).
  12. ↑ Volume che contiene gli statuti della Sacra Religione Gerosolimitana, Orden de Malta, per Antonio Scionico, 1719,1–9 (manual continuation of the chronology to Emmanuel de Rohan-Polduc as 69th).
  13. ↑ „The Grand Masters“. orderofmalta.int. Sovereign Military Order of Malta. Посетено на 14 June 2022.
  14. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 Numbering according to the SMOM (website orderofmalta.int as of 2017) implies the recognition of Riccardo Caracciolo as 33rd Grand Master, and of Paul I of Russia as 72nd Grand Master (r. 1798–1801).
  15. ↑ The Order's Great Seal, or leaden bulla, remained in use, with some modifications, from the 12th century until 1798. Until 1278, when Nicholas de Lorgne introduced a separate conventual bulla, there was no distinction between the seal of the Grand Master and that of the order. The general design of the seal featured, on the obverse, the Grand Master kneeling in prayer before the patriarchal cross. This image was usually accompanied with the sacred letters alpha and omega, which referenced the Second Coming of Christ. The central image was surrounded by a legend with the Master's name followed by the official designation CVSTOS. Barbara Packard, Seals of the Grand Masters, Museum of the Order of St John, 14 October 2015.
  16. ↑ Zammit, Vincent (1992). Il-Gran Mastri - Ġabra ta' Tagħrif dwar l-Istorja ta' Malta fi Żmienhom - It-Tieni Volum 1680-1798. Valletta, Malta: Valletta Publishing & Promotion Co. Ltd. стр. 405–406.
  17. ↑ Constitutional Charter and Code of the SMOM (1997).
  18. ↑ Pullella, Philip (23 June 2016). „Knights of Malta head resigns after dispute with Vatican“. Reuters. Посетено на 25 January 2017.
  19. ↑ Dunlap's election was made possible by the 2022 revisions to the Order's constitution ordered by Pope Francis, which removed the traditional requirement that the Grand Master be able to prove noble ancestry.
  20. ↑ „The Order of Malta's new Constitution“. orderofmalta.int. Sovereign Military Order of Malta. 2022-09-03. Посетено на 2023-05-03.

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]

Предлошка:Heads of state and government of Europe Предлошка:Sovereign Military Order of Malta

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Список_на_Големи_мајстори_на_Витезите_Болничари&oldid=5469157“