Катарина Бранковиќ: Разлика помеѓу преработките

Од Википедија — слободната енциклопедија
[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
с →‎Животопис: Стандардизација, replaced: == Биографија == → == Животопис ==
Ред 28: Ред 28:
[[Податотека:ЕкспедицијаЛакавичко 90.jpg|мини|лево|Манастирот „Свети Стефан“ во Конче]]
[[Податотека:ЕкспедицијаЛакавичко 90.jpg|мини|лево|Манастирот „Свети Стефан“ во Конче]]
По смртта на нејзиниот маж во [[Опсада на Белград (1456)|Опсадата на Белград во 1456]], Катарина се одрекла од сите свои поседи во денешна Словенија и Хрватска, освен [[Кршко]], во замена за одредена годишна надокнада од 2000 дукати, а во 1460 година ги продала сите свои поседи во Славонија на [[Фридрих III (Свето Римско Царство)|Фридрих III]] за 29000 златни гулдени. Ја пропатувала Италија, Крф, Дубровник и на крајот се вратила на теритооријата на Македонија кај својата сестра Мара, вдовица на султанот Мурат II. Заедно со својата сестра помогнале во склучување на [[Договор од Цариград (1479)|Цариградскиот мир]] после [[Отоманско-венецијанска војна (1463–1479)|Отоманско-венециската војна]]. За таа цел праќала делегати во Венеција помеѓу 1470 и 1472 година, и заедно со сестра ѝ ги водела венециските пратеници во Цариград. По смртта на сестра ѝ во 1487 година, ја презела грижата за светогорските манастири. Пред смртта се одрекла од своите поседи во Кршко во замена за годишна надокнада. Умрела во 1491 во селото [[Конче]], каде и била погребана во локалната црква посветена на [[Конечки манастир|Свети Стефан]].
По смртта на нејзиниот маж во [[Опсада на Белград (1456)|Опсадата на Белград во 1456]], Катарина се одрекла од сите свои поседи во денешна Словенија и Хрватска, освен [[Кршко]], во замена за одредена годишна надокнада од 2000 дукати, а во 1460 година ги продала сите свои поседи во Славонија на [[Фридрих III (Свето Римско Царство)|Фридрих III]] за 29000 златни гулдени. Ја пропатувала Италија, Крф, Дубровник и на крајот се вратила на теритооријата на Македонија кај својата сестра Мара, вдовица на султанот Мурат II. Заедно со својата сестра помогнале во склучување на [[Договор од Цариград (1479)|Цариградскиот мир]] после [[Отоманско-венецијанска војна (1463–1479)|Отоманско-венециската војна]]. За таа цел праќала делегати во Венеција помеѓу 1470 и 1472 година, и заедно со сестра ѝ ги водела венециските пратеници во Цариград. По смртта на сестра ѝ во 1487 година, ја презела грижата за светогорските манастири. Пред смртта се одрекла од своите поседи во Кршко во замена за годишна надокнада. Умрела во 1491 во селото [[Конче]], каде и била погребана во локалната црква посветена на [[Конечки манастир|Свети Стефан]].

== Предци ==


== Наводи ==
== Наводи ==

Преработка од 19:45, 2 мај 2021

Катарина Бранковиќ
Грофица на Цеље
Портрет од манастирот Есфигмен (1429)[1]
Грб
Роден(а)1418/19
Вучитрн
Починал(а)1491
Конче
Благородно семејствоБранковиќ
Сопружник(ци)Улрих II, гроф на Цеље
ТаткоЃураѓ Бранковиќ
МајкаЈерина Кантакузина
ВераПравославна

Катарина Бранковиќ била цељска грофица, жена на Улрих II и ќерка на српскиот деспот Ѓураѓ Бранковиќ и Јерина.

Животопис

Катарина се омажила на 20 април 1434 за цељскиот гроф Улрих II. Тоа било политички брак со намера да се осигура поддршката од запад на Српското Деспотство. Нејзината сестра Мара Бранковиќ била омажена за султанот Мурат II за да се осигура поддршката од исток. Катарина родила три деца Херман (†1451), Георг (†1441) и Елизабета (1441—1455). Папата Пиј II еднаш рекол дека Катарина е убава и поштена (лат. alioquin facie et moribus honestam). Го нарачала Вараждинскиот апостол, православна литургиска книга и најстар зачуван кириличен ракопис на територијата на денешна Хрватска.

Манастирот „Свети Стефан“ во Конче

По смртта на нејзиниот маж во Опсадата на Белград во 1456, Катарина се одрекла од сите свои поседи во денешна Словенија и Хрватска, освен Кршко, во замена за одредена годишна надокнада од 2000 дукати, а во 1460 година ги продала сите свои поседи во Славонија на Фридрих III за 29000 златни гулдени. Ја пропатувала Италија, Крф, Дубровник и на крајот се вратила на теритооријата на Македонија кај својата сестра Мара, вдовица на султанот Мурат II. Заедно со својата сестра помогнале во склучување на Цариградскиот мир после Отоманско-венециската војна. За таа цел праќала делегати во Венеција помеѓу 1470 и 1472 година, и заедно со сестра ѝ ги водела венециските пратеници во Цариград. По смртта на сестра ѝ во 1487 година, ја презела грижата за светогорските манастири. Пред смртта се одрекла од своите поседи во Кршко во замена за годишна надокнада. Умрела во 1491 во селото Конче, каде и била погребана во локалната црква посветена на Свети Стефан.

Предци

Наводи

  1. „Катарина Бранковић Кантакузин- лепа и несрећна грофица Цељска“. Посетено на 17 април 2016.