3 век: Разлика помеѓу преработките

Уреди врски
Од Википедија — слободната енциклопедија
Интерактивен преглед на историјата
[проверена преработка][проверена преработка]
← Постаро уредувањеПоново уредување →
Избришана содржина Додадена содржина
НагледноВикитекст
с →‎top: Јазична исправка, replaced: предколумбиск → преткокумбовск
с →‎Римското Царство во 3 век: Јазична исправка, replaced: суперсил → велесил
Ред 10: Ред 10:


== Римското Царство во 3 век ==
== Римското Царство во 3 век ==
По смртта на царот [[Комод]] кон крајот на [[II век]], [[Римско Царство|Римското Царство]] била втурната во граѓанска војна.<ref name=":0" /> По завршетокот на војувањата, на тронот на империјата седнал императорот [[Септимиј Север]] (193 – 211&nbsp;г.), кој бил основоположник на династијата [[Севери (династија)|Севери]].<ref name=":0" /> За разлика од претходните римски цареви, тој отворено ја користел армијата за да го зајакне својот авторитет, а за таа цел ги наградувал со високи плати. Како резултат на тоа, режимот што тој го создал е познат како [[Воена монархија]]. Системот се распаднал во [[230-ти]]те години, по што следел турбулентен педесетгодишен период познат како Воена анархија или [[Криза од трет век|Кризата од третиот век]]. Овој период започнал со атентатот на 28-годишниот император [[Александар Север]] (222 – 235&nbsp;г.) (последниот император на династијата Севери), а по него на власт се смениле дваесет цареви, од кои секој траел само неколку месеци. На мнозинството од овие цареви или им бил извршен атентат или биле убиени во тек на воени походи, а империјата речиси пропаднала под тежината на политичките нереди и зголемената персиска опасност на исток. Под новите [[Сасанидско Царство|Сасанидски]] владетели, Персија прераснала во ривалска суперсила, па Рим морал да направи драстични реформи со цел подобро да се подготви за конфронтација со овој ривал. Овие реформи конечно биле реализирани кон крајот на 3 век, во текот на владеењето на императорот [[Диоклецијан]] (284 – 305&nbsp;г.).<ref name=":0" /> Една од реформите била да се подели империјата на источна и западна половина, а секоја од нив да има посебен владетел.
По смртта на царот [[Комод]] кон крајот на [[II век]], [[Римско Царство|Римското Царство]] била втурната во граѓанска војна.<ref name=":0" /> По завршетокот на војувањата, на тронот на империјата седнал императорот [[Септимиј Север]] (193 – 211&nbsp;г.), кој бил основоположник на династијата [[Севери (династија)|Севери]].<ref name=":0" /> За разлика од претходните римски цареви, тој отворено ја користел армијата за да го зајакне својот авторитет, а за таа цел ги наградувал со високи плати. Како резултат на тоа, режимот што тој го создал е познат како [[Воена монархија]]. Системот се распаднал во [[230-ти]]те години, по што следел турбулентен педесетгодишен период познат како Воена анархија или [[Криза од трет век|Кризата од третиот век]]. Овој период започнал со атентатот на 28-годишниот император [[Александар Север]] (222 – 235&nbsp;г.) (последниот император на династијата Севери), а по него на власт се смениле дваесет цареви, од кои секој траел само неколку месеци. На мнозинството од овие цареви или им бил извршен атентат или биле убиени во тек на воени походи, а империјата речиси пропаднала под тежината на политичките нереди и зголемената персиска опасност на исток. Под новите [[Сасанидско Царство|Сасанидски]] владетели, Персија прераснала во ривалска велесила, па Рим морал да направи драстични реформи со цел подобро да се подготви за конфронтација со овој ривал. Овие реформи конечно биле реализирани кон крајот на 3 век, во текот на владеењето на императорот [[Диоклецијан]] (284 – 305&nbsp;г.).<ref name=":0" /> Една од реформите била да се подели империјата на источна и западна половина, а секоја од нив да има посебен владетел.


== Настани ==
== Настани ==

Преработка од 04:38, 7 октомври 2020

< II век III век IV век >
01 02 03 04 05 06 07 08 09 10
11 12 13 14 15 16 17 18 19 20
21 22 23 24 25 26 27 28 29 30
31 32 33 34 35 36 37 38 39 40
41 42 43 44 45 46 47 48 49 50
51 52 53 54 55 56 57 58 59 60
61 62 63 64 65 66 67 68 69 70
71 72 73 74 75 76 77 78 79 80
81 82 83 84 85 86 87 88 89 90
91 92 93 94 95 96 97 98 99 00

3 век започнал на 1 јануари 201 год., а завршил на 31 декември 300 год.

Во текот на овој век Римското Царство се наоѓала во криза, што го означило почетокот на доцната антика.[1] Во Персија, Партијската империја била наследена од Сасанидското Царство.[2] Во Индија, Кушанската империја била заменета со империјата Гупта.[3] Кина се наоѓала во периодот на Трите кралства.[4] Хунну ја формирале државата Сја под водство на Лиу Кубеи. Во Кореја владееле Трите кралства на Кореја. Јапонија била во периодот Кофун. Во југоисточна Азија постоеле група на слабо поврзани држави, наречени со заедничко име Фунан.

Во ова време во субсахарска Африка, експанзијата на Банту племињата дошла до јужна Африка.

Во преткокумбовска Америка, културата Адена од долината на реката Охајо пропаднала, за на нејзино место да се развие Хоупвелската култура. Цивилизацијата на Маите во Средна Америка навлегла во својата класична ера.

Мапа на светот во 250 година.

Римското Царство во 3 век

По смртта на царот Комод кон крајот на II век, Римското Царство била втурната во граѓанска војна.[1] По завршетокот на војувањата, на тронот на империјата седнал императорот Септимиј Север (193 – 211 г.), кој бил основоположник на династијата Севери.[1] За разлика од претходните римски цареви, тој отворено ја користел армијата за да го зајакне својот авторитет, а за таа цел ги наградувал со високи плати. Како резултат на тоа, режимот што тој го создал е познат како Воена монархија. Системот се распаднал во 230-тите години, по што следел турбулентен педесетгодишен период познат како Воена анархија или Кризата од третиот век. Овој период започнал со атентатот на 28-годишниот император Александар Север (222 – 235 г.) (последниот император на династијата Севери), а по него на власт се смениле дваесет цареви, од кои секој траел само неколку месеци. На мнозинството од овие цареви или им бил извршен атентат или биле убиени во тек на воени походи, а империјата речиси пропаднала под тежината на политичките нереди и зголемената персиска опасност на исток. Под новите Сасанидски владетели, Персија прераснала во ривалска велесила, па Рим морал да направи драстични реформи со цел подобро да се подготви за конфронтација со овој ривал. Овие реформи конечно биле реализирани кон крајот на 3 век, во текот на владеењето на императорот Диоклецијан (284 – 305 г.).[1] Една од реформите била да се подели империјата на источна и западна половина, а секоја од нив да има посебен владетел.

Настани

Бањите на Каракала во Рим

Личности

Императорот Каракала
Јулија Домна
Императорот Александар Север
Императорот Клавдиј II
Марко Аврелиј Проб, римски император
Императорот Диоклецијан
Плотин, римски филозоф

Литература

Наука и филозофија

Откритија

Наводи

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Dušanić, Slobodan (1983). Stari svet. Beograd: Narodna knjiga, Vuk Karadzic, Rad. стр. 252–258.
  2. ↑ Dušanić, Slobodan (1983). Stari svet. Beograd: Narodna knjiga, Vuk Karadzic, Rad. стр. 295–298.
  3. ↑ Dušanić, Slobodan (1983). Stari svet. Beograd: Narodna knjiga, Vuk Karadzic, Rad. стр. 304–306.
  4. ↑ Dušanić, Slobodan (1983). Stari svet. Beograd: Narodna knjiga, Vuk Karadzic, Rad. стр. 308–315.
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=3_век&oldid=4328106“