Хамидски масакри: Разлика помеѓу преработките

Од Википедија — слободната енциклопедија
[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
с →‎top: Правописна исправка, replaced: Австро-Унгарија → Австроунгарија
с →‎top: Правописна исправка, replaced: неколку пати → неколкупати
Ред 35: Ред 35:
'''Ерменските колежи''' од [[1894]]-[[1896]] година<ref name="Adalian">Adalian, Rouben Paul (2010). ''Historical Dictionary of Armenia, 2nd ed''. Lanham, MD: Scarecrow Press, p. 154.</ref> или '''Големиот масакар''',<ref name="Adalian"/> се масовни убиства на [[Ерменци]]те преземени во обид за задушување на ерменското национално движење во [[Отоманското Царство]].
'''Ерменските колежи''' од [[1894]]-[[1896]] година<ref name="Adalian">Adalian, Rouben Paul (2010). ''Historical Dictionary of Armenia, 2nd ed''. Lanham, MD: Scarecrow Press, p. 154.</ref> или '''Големиот масакар''',<ref name="Adalian"/> се масовни убиства на [[Ерменци]]те преземени во обид за задушување на ерменското национално движење во [[Отоманското Царство]].


Според [[Берлински конгрес|Берлинскиот договор]] (член 61) од јули [[1878]] година Високата порта била обврзана да воведе "''без одложување поголеми подобрувања и реформи што се бараат од локалните услови во областите населени со Ерменци, и да обезбеди нивната безбедност од черкезите и Курдите''". Во [[1880]] година Големите сили, задолжени за надзор за спроведувањето на договорот (Русија, Австроунгарија, Германија, Велика Британија, Франција и Италија), на неколку пати повикале режимот на [[Абдул Хамид II]] да ја примени оваа клаузула, но ова не довело до резултат. Административно-територијалната поделба на [[Западна Ерменија]] била направена така што Ерменците останале малцинство во сите четири вилаети аде живееле, односно во Ван, Ерзурум, Битлис и Дијарбакир, а насилството од страна на курдските феудалци продолжило со поддршка на локалните власти.
Според [[Берлински конгрес|Берлинскиот договор]] (член 61) од јули [[1878]] година Високата порта била обврзана да воведе "''без одложување поголеми подобрувања и реформи што се бараат од локалните услови во областите населени со Ерменци, и да обезбеди нивната безбедност од черкезите и Курдите''". Во [[1880]] година Големите сили, задолжени за надзор за спроведувањето на договорот (Русија, Австроунгарија, Германија, Велика Британија, Франција и Италија), на неколкупати повикале режимот на [[Абдул Хамид II]] да ја примени оваа клаузула, но ова не довело до резултат. Административно-територијалната поделба на [[Западна Ерменија]] била направена така што Ерменците останале малцинство во сите четири вилаети аде живееле, односно во Ван, Ерзурум, Битлис и Дијарбакир, а насилството од страна на курдските феудалци продолжило со поддршка на локалните власти.


Во почетокот на 90-тите години била создадена Ерменска револуционерна организација. Репресиите ескалирале во август [[1894]] година, по неуспешното востание на Ерменците во реонот на [[Сасун]]. Во август 1896 година група ерменски револуционери ја зазеле зградата на Отоманската банка во Константинопол со барање за спроведување на неисполнетите реформи. Како одговор на ова било извршено прогонување на ерменската заедница во градот, а репресијата се пренесочила и во другите делови на империјата. Бројот на жртвите достигнал до 300.000<ref>[[Taner Akcam|Akçam, Taner]] (2006). ''A Shameful Act: The Armenian Genocide and the Question of Turkish Responsibility''. New York: Metropolitan Books, p. 42. ISBN 0-8050-7932-7.</ref>.
Во почетокот на 90-тите години била создадена Ерменска револуционерна организација. Репресиите ескалирале во август [[1894]] година, по неуспешното востание на Ерменците во реонот на [[Сасун]]. Во август 1896 година група ерменски револуционери ја зазеле зградата на Отоманската банка во Константинопол со барање за спроведување на неисполнетите реформи. Како одговор на ова било извршено прогонување на ерменската заедница во градот, а репресијата се пренесочила и во другите делови на империјата. Бројот на жртвите достигнал до 300.000<ref>[[Taner Akcam|Akçam, Taner]] (2006). ''A Shameful Act: The Armenian Genocide and the Question of Turkish Responsibility''. New York: Metropolitan Books, p. 42. ISBN 0-8050-7932-7.</ref>.

Преработка од 07:06, 17 септември 2020

Ерменски масакар
Дел од Ерменски геноцид
Место Османлиско Царство
Датум1895-96
Целерменски цивили
Вид нападдепортација, масовно убиство
Мртви100,000-300,000
СторителиОтоманска влада

Ерменските колежи од 1894-1896 година[1] или Големиот масакар,[1] се масовни убиства на Ерменците преземени во обид за задушување на ерменското национално движење во Отоманското Царство.

Според Берлинскиот договор (член 61) од јули 1878 година Високата порта била обврзана да воведе "без одложување поголеми подобрувања и реформи што се бараат од локалните услови во областите населени со Ерменци, и да обезбеди нивната безбедност од черкезите и Курдите". Во 1880 година Големите сили, задолжени за надзор за спроведувањето на договорот (Русија, Австроунгарија, Германија, Велика Британија, Франција и Италија), на неколкупати повикале режимот на Абдул Хамид II да ја примени оваа клаузула, но ова не довело до резултат. Административно-територијалната поделба на Западна Ерменија била направена така што Ерменците останале малцинство во сите четири вилаети аде живееле, односно во Ван, Ерзурум, Битлис и Дијарбакир, а насилството од страна на курдските феудалци продолжило со поддршка на локалните власти.

Во почетокот на 90-тите години била создадена Ерменска револуционерна организација. Репресиите ескалирале во август 1894 година, по неуспешното востание на Ерменците во реонот на Сасун. Во август 1896 година група ерменски револуционери ја зазеле зградата на Отоманската банка во Константинопол со барање за спроведување на неисполнетите реформи. Како одговор на ова било извршено прогонување на ерменската заедница во градот, а репресијата се пренесочила и во другите делови на империјата. Бројот на жртвите достигнал до 300.000[2].

Наводи

  1. 1,0 1,1 Adalian, Rouben Paul (2010). Historical Dictionary of Armenia, 2nd ed. Lanham, MD: Scarecrow Press, p. 154.
  2. Akçam, Taner (2006). A Shameful Act: The Armenian Genocide and the Question of Turkish Responsibility. New York: Metropolitan Books, p. 42. ISBN 0-8050-7932-7.