Разлика помеѓу преработките на „Мерилин Монро“

'''Мерилин Монро''', родена како '''Норма Џин Мортенсон'''<ref name="name">Откако добива дозвола од Градскиот Суд и Државата Њујорк, Норма Џин Мортенсон го менува своето име во Мерилин Монро на 23 февруари 1956 година.</ref><ref>{{citeНаведена webмрежна страница|author=Tricia Strayer |url=http://www.marilynmonroe.com/about/facts.html |title=Marilyn Monroe's Official Web site, Fast Facts |publisher=Marilynmonroe.com |date= |accessdate=2010-03-02}}{{dead link|date=March 2011}}</ref> (на 1 јуни 1926 - 5 август, 1962<ref>[http://www.biography.com/articles/Marilyn-Monroe-9412123?part=1 Marilyn Monroe Biography]</ref>) но крстена и одрасната како '''Норма Џин Бејкер''' е американска [[глумица]], [[пејачка]] и [[модел]]<ref>Некролог на ''Variety'', 8 август 1962, страница 63.</ref>. Откако минува голем дел од своето детство во згрижувачки семејства, Монро ја започнува својата кариера како модел, по што, во 1946 година, го склучува својот прв филмски договор. Нејзините рани појавувања на филмското платно се помали, но нејзините изведби во ''[[Џунгла на асфалтот]]'' и ''[[Сè за Ева]]'' (двата во 1950) беа добро примени. До 1953 година, напредокот во кариерата на Монро ќе ја доведе до главните улоги. Нејзината „глупава русокоса“ персона беше искористена за комичен ефект во филмови како ''[[Мажите повеќе сакаат русокоси]]'' (1953), ''[[Како да се омажиш за милионер]]'' (1953) и ''[[Седум години верност]]'' (1955). Ограничена од изборот на улоги, Монро студира во Актерското студио со цел да го прошири својот актерски опсег, па нејзината драматична изведба во ''[[Автобуска станица]]'' (1956) е поздравена од критичарите и таа добива номинација за [[Златен глобус]]. Нејзината продуцентска куќа, Мерилин Монро Продукција, го снима ''[[Принцот и танчерката]]'' (1957), за кој таа добива номинација за [[БАФТА]] наградата и ја освојува Наградата Давид ди Донатело. Со [[Златен глобус]], Монро се закитува за својата изведба во ''[[Некои го сакаат тоа жешко]]'' (1959).

Последните години од животот на Монро се обележани со болести, лични проблеми и репутација на несигурна личност, тешка за соработка. Околностите за нејзината смрт, од предозираност од [[барбитурати]], се предмет на истрага. Иако официјално се смета за „веројатно самоубиство", можностите дека се работи за случајно предозирање, а, исто така, и убиство – не се исклучени. Во [[1999]] година, [[Американскиот Филмски Институт]] ја прогласува Мерилин Монро за [[АФИ 100 години... 100 ѕвезди|шеста најголема филмска ѕвезда во историјата]]. Во годините и децениите по нејзината смрт, Монро често е наведувана како поп и културна икона, а исто така и и како знаменит американски [[секс симбол]]. Во [[2013]] година, Монро била постхумно избрана за новото заштитно лице на познатиот парфем "[[Шанел 5]]".<ref>{{citeНаведена bookкнига |author=Hall, Susan G.|year=2006 |title=American Icons: An Encyclopedia of the People, Places, and Things that Have Shaped Our Culture|publisher= Greenwood Publishing Group |page= 468 |isbn= 9780275984298}}</ref><ref>{{citeНаведена bookкнига |author=Rollyson, Carl|year=2005 |title=Female Icons: Marilyn Monroe to Susan Sontag |publisher= iUniverse |page= 2 |isbn= 9780595357260}}</ref><ref>{{citeНаведена bookкнига |author=Churchwell, Sarah |year=2005 |title=The Many Lives of Marilyn Monroe |publisher= Metropolitan Books |isbn= 9780805078183}}</ref><ref>"Мoнро постхумно стана заштитно лице за Шанел 5", ''Дневник'', број 5293, година XVII, петок, 18 октомври 2013, стр. 21.</ref>

Грејс Мек Ки се венча за Ервин Силимен (Док) Годард во 1935 година, а деветгодишната Норма Џин е пратена во Домот за деца без родители во Лос Анџелес (подоцна преименуван во Холигров [''Hollygrove''], а потоа е препратена кај цела низа на згрижувачки семејства.<ref>{{citeНаведена webмрежна страница |title=Milestones|publisher=EMQ/Families First |url=http://www.emqff.org/about/agency/milestones.shtml |accessdate=2009-09-28}}</ref> За време на престојот во Холигров, неколку семејства се заинтересирани за нејзино посвојување; сепак, Гледисовото колебање да ги потпише документите за посвојување ги осуетува тие обиди. Во 1937 година, Грејс одново ја зема Норма Џин назад за да живее со неа, со Годард и со една од ќерките на Годард од претходниот брак. Ваквата спогодба не трае долго, бидејќи Док Годард се обидува во неколку наврати сексуално да ја злоупотреби Норма. Вознемирена, Грејс ја испраќа Норма да живее со нејзината пра-тетка, Оливија Бранингс, во Комптон, Калифорнија. Оваа спогодба, исто така, е со краток рок, зашто 12-годишната Норма Џин е нападната (некои извештаи велат сексуално) од страна на еден од синовите на Оливија. Биографите и психолозите се сомневаат дали барем дел од подоцнежното однесување на Норма Џин (т.е. нејзината хиперсексуалност, нарушувањата на спиењето, злоупотребата на супстанци, нарушените меѓучовечки односи) е манифестација на последиците од сексуалната злоупотреба во нејзиното детство во контекст на нејзините веќе проблематични односи со нејзината ментално болна мајка и последователните негуватели.<ref>Taraborrelli JR (2009). The Secret Life of Marilyn Monroe. New York: Grand Central Publishing, pp. 81–83.</ref><ref>[[Daniel Schechter]], Erica Willheim (2009). Evaluation of possible child sexual abuse and its sequelae in the case of an adult female patient. In JW Barnhill (Ed.) Approach to the Psychiatric Patient. American Psychiatric Association Press. pp. 328–332.</ref> Во почетокот на 1938 година, Грејс ја испраќа Норма да живее одново со друга од нејзините тетки, Ана Лоуер, која живее во Ван Нијс реонот од Лос Анџелес. Времето минато со Лоуер е еден од ретките стабилни период во животот на младата Норма Џин. Години подоцна, таа со насмевка ќе се сеќава на времето што го поминала со Лоуер, која таа со приврзаност ја вика „тетка Ана“. До 1942 година, остарената Лоуер се соочува со сериозни здравствени проблеми, па поради тоа и Норма Џин се враќа да живее со Годардови. Додека оди во средното училиште Ван Нијс, таа се запознава со синот на едни од соседите, Џејмс Доерти (подобро познат едноставно како „Џим") и започнува врска со него.<ref name="name"/><ref>{{citeНаведена мрежна webстраница |title=James Dougherty, 84; Was Married to Marilyn Monroe Before She Became a Star |url=http://articles.latimes.com/2005/aug/18/local/me-dougherty18 |publisher= LA Times |accessdate=May 13, 2011}}</ref><ref>[http://www.artdaily.org/index.asp?int_sec=11&int_new=46770 "Personal Letter from a 16-Year Old Marilyn Monroe Sells for $52,460 at Bonhams & Butterfields"]. ''artdaily.org''. April 20, 2011. Retrieved May 7, 2011.</ref>

Првата филмска улога на Мерилин Монро е незаведената улога како телефонски оператор во ''[[Скандалозната госпоѓица Пилгрим]]'' во 1947 година.<ref>[http://www.imdb.com/title/tt0039819/fullcredits Full cast and crew for The Shocking Miss Pilgrim], [http://www.imdb.com/ Internet Movie Database].</ref> Добива кратка улога истата година во ''[[Опасните години]]'' и дополнителен настап во ''[[Зелената трева на Вајоминг]]'' и ''[[Беше суден за мене]]'', а исто така и улога со појава во три сцени како Бети во ''[[Скуда Ху! Скуда Хеј!]]''. Всушност, делот на Монро во ''[[Скуда Ху! Скуда Хеј!]]'' требаше да биде долг три сцени, но пред појавувањето на филмот нејзиниот дел е пресечен на само една кратка сцена од една реплика. ''[[Зелената трева на Вајоминг]]'', ''[[Беше суден за мене]]'' и ''[[Скуда Ху! Скуда Хеј!]]'' нема да бидат проектирани до 1948 година, месеци по завршувањето на договорот на Монро кон крајот на 1947. Таа се обидува да најде работа на филм, но додека невработена – позира за голи фотографии. Ѝ плаќаат 50 долари, а на отписницата таа се потпишува како „Мона Монро". Тоа е единствениот пат таа да биде платена за голите фотографии. Истата година, исто така, е крунисана и како ''Кралица на артичоките Мис Калифорнија'' (''Miss California Artichoke Queen'') на годишниот фестивал на [[артичока|артичоките]] во Кастровил.<ref>{{citeНаведена webмрежна страница |author=beachcalifornia.com |url=http://www.beachcalifornia.com/castrov.html |title=Castroville, California, Photos of the artichoke capital on the central coast |publisher=Beachcalifornia.com |date= |accessdate=2010-03-02}}</ref>

Монро се запишува на УКЛА во 1951 година каде што студира литература и почит кон уметностите,<ref>Summers, p. 50.</ref> и се јавува во неколку помали филмови играјќи наспроти многу поискусните ѕвезди како [[Мики Руни]], [[Констанца Бенет]], [[Џун Алисон]], [[Дик Пауел]] и [[Клодет Колберт]]. Во март 1951 година, таа се појави како водителка на церемонијата на [[Оскари|Дваесет и третото доделување на Оскарите]]. Во 1952 година, Монро се јавува на насловната страница на списанието Look, облечена во џемпер на Институтот за технологија во Џорџија како дел од една статија која го прославува прифаќањето на девојките на главниот кампус на факултетот. На почетокот на 1950-тите години, двајцата, Монро и Грег Палмер, неуспешно аудицираат за улогите на Дејзи Меј и Абнер во предложената [[Лил Абнер]] телевизиска серија базирана на комичниот стрип на Ал Кеп, но идејата никогаш и не се материјализира.<ref>{{citeНаведена webмрежна страница |url=http://www.imdb.com/name/nm0658250/bio |title=Biography of ''Gregg Palmer'' |publisher=IMDB |accessdate=2009-02-21}}</ref>

На премиерата на филмот во [[Лос Анџелес]], Монро и Расел ги врежуваат своите раце и стапалки во цементот на дворот од Граумановиот Кинески театар. Монро е оценета позитивно од критиката, а филмот заработува повеќе од двојно од тоа колку чини неговата продукција.<ref>Churchwell, p. 63.</ref> Нејзиниот препев на „Дијамантите се најдобриот пријател на девојката“ оттогаш е речиси поистоветен со неа. ''[[Мажите повеќе сакаат русокоси]]'' е, исто така, еден од најраните филмови во кои [[Вилијам Травила]] ја облекува Монро. Травила ќе ја облекува Монро во осум од нејзините филмови, вклучуваќи ги ''[[Автобуска станица]], [[Нема потреба да тропаш]], [[Како да се омажиш за милионер]], [[Реката на неповратот]], [[Не постои бизнис како шоу бизнисот]], [[Мајмунска работа]]'' и ''[[Седум години верност]]''.<ref>{{citeНаведена webмрежна страница|author=11:25 AM |url=http://www.palmspringslife.com/Blogs/The-Life/January-2009/The-Man-Who-Dressed-Marilyn-Monroe-the-legendary-William-Travilla/ |title=Palmspringslife.com |publisher=Palmspringslife.com |date=January 13, 2009 |accessdate=2010-03-02}}</ref>

Филмовите на Монро од овој период ја утврдуваат нејзината персона на „глупава русокоса“, а ова, пак, придонесува кон нејзината популарност. Во 1953-та и 1954-та, таа е ставена на листата на годишниот ''Quigley Poll of the Top Ten Money Making Stars'', составен од гласовите на филмските прикажувачи низ [[Соединетите Американски Држави]] според тоа која ѕвезда создала најмногу приходи во нивните театри во текот на претходната година.<ref>{{citeНаведена webмрежна страница |url=http://www.quigleypublishing.com/MPalmanac/Top10/Top10_lists.html |title=The 2006 Motion Picture Almanac, Top Ten Money Making Stars |work=Quigley Publishing Company |accessdate=2008-08-25 }}</ref>

Таа и [[Џо Димаџо]] се венчаат во [[Сан Франциско]] на 14-ти јануари 1954 година. Наскоро потоа заминуваат во Јапонија, комбинирајќи го својот меден месец со службено патување претходно организирано од Димаџо. Две недели таа игра споредна улога покрај Димаџо додека овој го спроведува својот бизнис, самата кажувајќи му на еден новинар: „Бракот е мојата главна кариера од сега па натаму". Монро потоа патува сама до Кореја, каде настапува за 13.000 американски маринци во период од три дена. Подоцна изјавува дека искуството ѝ помогнало да го надмине стравот за настапување пред големи толпи. Едвард Х. Коминс (1932-2011) од Лас Вегас, Невада – добитник на бронзен медал во Корејската војна, ќе изјави дека готвел за Монро за време на еден од нејзините ангажмани во странство.<ref>{{citeНаведена webмрежна страница|url=http://www.wyomingnews.com/articles/2011/05/01/obituaries/03obit_05-01-11.txt|title=Edward H. Comins|publisher=Wyoming Tribune Eagle]]'', [[Cheyenne, Wyoming|Cheyenne]], [[Wyoming]]|accessdate=May 1, 2011}}</ref>

[[Милтон Грин]] првпат ја сретнува Монро во 1953-тата година кога е назначен да ја фотографира за списанието ''Look''. Додека многу фотографи се обидуваат да го истакнат нејзиниот секси-имиџ, Грин ја претставува во многу поскромни пози и Монро е задоволна со неговата работа. Бидејќи со време се развива пријателство меѓу нив, таа му ја доверува својата фрустрација по однос на договорот и улогите што ѝ се понудени од ''20th Century Fox''. Нејзината плата за ''[[Мажите повеќе сакаат русокоси]]'' изнесува 18.000 долари, додека на слободната агентка [[Џејн Расел]] ѝ се платени повеќе од 100.000 долари. Грин се согласува дека таа би можела да заработи повеќе доколку го напушти ''20th Century Fox''. Тој се откажува од својата работа во 1954 година, го даде својот дом под хипотека за да ја финансира Монро и ѝ дозволи да живее со неговата фамилија додека да го определат идниот тек на нејзината кариера.<ref>{{citeНаведена webмрежна страница|url=http://www.archivesmhg.com |title=Milton H Greene&nbsp;— Archives of The World Famous Photographer |accessdate=2008-08-05}}</ref>

На 8-ми април 1955 година, новинарот ветеран Едвард Р. Мароу ги интервјуираше Грин и неговата сопруга Ејми, како и Монро, во домот на Грин во Конектикат во жив пренос на CBS програма Лице в лице. Снимката од преносот е пуштена на аматерско видео.<ref>{{citeНаведена webмрежна страница |url=http://www.miltons-marilyn-monroe.com/Marilyn_Monroe_Video.html |title=Milton H. Greene, Amy Greene, Marilyn Monroe on Edward R. Murrow's Person to Person&nbsp;— Video |publisher=Miltons-marilyn-monroe.com |date= |accessdate=2010-03-02}}</ref>

Во 1956 година, [[Артур Милер]] имал за кратко живеено во Невада, каде беше напишал еден расказ за некои од месните жители со коишто се запознал – разведена жена и неколку остарени каубои. До 1960 година, тој го развива расказот во сценарио со визија дека истиот содржи и погодна улога за Монро. Ќе биде ова нејзиниот последен комплетиран филм, ''[[Неприлагодени]]'', во режија на [[Џон Хјустон]], а со [[Кларк Гејбл]], [[Монтгомери Клифт]], [[Илај Валах]] и [[Телма Ритер]] во главните улоги. Снимањето започнува во јули во 1960 година, при што најголем дел од него се случува во жешката северна пустина на [[Невада]].<ref>{{citeНаведена webмрежна страница

На 5-ти август 1962 година, полицискиот наредник на полицијата на Лос Анџелес – Џек Клемонс – во 4:25h, прима повик од д-р Ралф Гринсон, психијатарот на Монро, кој му кажува дека Монро е пронајдена мртва во нејзиниот дом во Брентвуд во Лос Анџелес, Калифорнија.<ref name="Marilyn1">Wolfe, Donald H. The Last Days of Marilyn Monroe. (1998) ISBN 0-7871-1807-9.</ref> Монро имаше 36 години. На подоцнежната обдукција, во нејзиниот систем се пронајдени осуммилиграмски процент од хлорал хидрат и 4.5 милиграмски процент од ''Нембутал'', а д-р Томас Ногучи од Иследничката канцеларија на Лос Анџелес ќе ја прибележи причината за смртта како „акутно труење со барбитурати“ како резултат на „веројатно самоубиство“.<ref>Summers, pp. 319, 320.</ref> Многу теории, вклучувајќи и убиство, кружеа по однос на околностите на нејзината смрт и временските околности по наоѓањето на нејзиното тело. Некои теории на заговор ги влучуваа и [[Џон Ф. Кенеди|Џон]] и [[Роберт Кенеди]], додека други сугерираа соучество на [[ЦИА]] или [[мафија]]та. Се вели дека последната личност која Монро ја побарала бил [[Џон Ф. Кенеди|Претседателот]].<ref>Reed, Jonathan M. & Squire, Larry R. The Journal of Neuroscience, May 15, 1998, 18(10):3943–3954.</ref><ref name=leamer>{{citeНаведена bookкнига |author=[[Laurence Leamer]] |author2= |title=The Kennedy Men: 1901–1963 |year=2002 |publisher=[[HarperCollins]] |quote=Two years later [[Frank A. Capell]], a right-wing journalist, published a book in which he alleged that Bobby was having an affair with the actress, ... |url=http://books.google.com/?id=NQnPJ0BrvmYC&pg=PA605&dq=%22Frank+A.+Capell%22&cd=2#v=onepage&q=%22Frank%20A.%20Capell%22 |isbn=0060502886 }}</ref>

Во август 2009 година, гробницата сместена веднаш над онаа на Монро е ставена на аукција<ref>{{citeНаведена webмрежна страница |url=http://cgi.ebay.com/ws/eBayISAPI.dll?ViewItem&item=320412140795 |title=eBay: Crypt Above Marilyn Monroe For Sale |publisher=eBay |accessdate=2009-08-17}}{{Dead link|date=May 2010}}</ref> на [[иБеј]]. Елси Пончер планира да го откопа телото на својот починат маж и да го погреба во некој од соседните. Таа ја рекламира гробницата со надеж дека, продавајќи ја, „ќе заработи доволно пари за да ја отплати хипотеката од 1.6 милиони долари на нејзината резиденција на [[Беверли Хилс]].<ref name="bbcnews-burial" /> Победничката понуда е направена од страна на анонимен Јапонец во износ од 4.6 милиони долари,<ref>{{cite news|url=http://www.nydailynews.com/real_estate/2009/08/24/2009-08-24_ebay_bidding_on_tomb_above_marilyn_monroe_at_46_million.html |title=Winning bid for tomb above Marilyn Monroe at $4.6 million |publisher=Nydailynews.com |date=August 24, 2009 |accessdate=2010-03-02 | location=New York | first=Nancy | last=Dillon}}</ref> но самиот тој подоцна се откажува „заради проблемот со плаќањето“. Основачот на списанието ''[[Плејбој]]'', [[Хју Хефнер]], кој никогаш не ја запозна Монро, ја купи гробницата веднаш до нејзината во ''Меморијалната гробница'' во [[Вествуд]]. Тој потврди дека првичниот успех на списанието е директно поврзан со Монро.

Во својот тестамент, Монро му ги припишува на [[Ли Стразберг]] личните предмети, кои изнесуваат нешто повеќе од половината од нејзиниот преостанат имот, изразувајќи желба дека Ли „ќе ги распредели предметите меѓу моите пријатели, колеги и сите оние на кои сум им посветена“.<ref>{{citeНаведена webмрежна страница |url=http://www.courttv.com/archive/legaldocs/newsmakers/wills/monroe.html |title=The Will of Marilyn Monroe |work=Court TV |accessdate=2008-08-25 }}</ref> Наместо тоа, Стразберг ги складира во магазин и ѝ ги припишува на својата вдовица Ана. Г-ѓа Стразберг успешно тужеше една Аукција на ''Одисеја'' во [[Лос Анџелес]] во 1994 година во обид да ја спречи продажбата на предмети доверени на внукот на Монроовиот бизнис менаџер, Инез Мелсон. Во октомври 1999 година, главнината од Монроовите лични предмети ќе биде на аукција на ''Кристи'' – вклучувајќи ги и оние добиени од внукот на Мелсон – во вредност од $13,405,785.

На 4-ти мај 2007 година, њујоршки судија одлучува дека авторските права на Монро врз нејзините фотографии завршиле со нејзината смрт.<ref>{{citeНаведена webмрежна страница|url=http://www.abc.net.au/news/stories/2007/05/05/1915318.htm |title=Judge rejects Monroe claim to photographer profits |publisher=ABC News |date=May 5, 2007 |accessdate=2008-08-25}}</ref><ref>{{citeНаведена мрежна webстраница |url=http://www.thearchivesstore.com/news.html |title=Photographer's Heirs Prevail in Dispute over Marilyn Monroe Images, et al |publisher=Thearchivesstore.com |date= |accessdate=2010-03-02}}</ref><ref>{{cite news |date=March 19, 2008 |url=http://cms.ibj.com/ASPXPages/6iframes/FrontEndArticlesDetailPage.aspx?ArticleID=12716&NoFrame=1 |title=

Во март 2008 година, Окружниот суд на [[Лос Анџелес]] во [[САД]] пресуди дека Монро била жител на Њујорк во времето на нејзината смрт, повикувајќи се на изјавата на извршителот на нејзиниот тестамент до калифорниските даночни власти, како и на една писмена изјава дадена под заклетва на нејзиниот настојник од 1966 година.<ref>[http://www.realestatejournal.com/buysell/regionalnews/20080401-koppel.html?mod=RSS_Real_Estate_Journal&rejrss=frontpage Marilyn Monroe Estate Takes a Hit] ''The Wall Street Journal Online'' April 1, 2008. Retrieved 2008-12-31.</ref> Одлуката беше потврдена од Окружниот суд на [[Њујорк]] во септември 2008 година.<ref>[http://www.insideindianabusiness.com/newsitem.asp?ID=31327 Indiana Company Loses Marilyn Monroe Lawsuit] ''Inside Indiana Business'' September 4, 2008. Retrieved 2008-12-31.</ref> Во 2010-тата, домот на Монро во [[Брентвуд]] е ставен на продажба од страна на ''Prudential California Realty''.<ref>{{citeНаведена webмрежна страница

* {{CiteНаведена bookкнига |last=Churchwell |first=Sarah |title=The Many Lives of Marilyn Monroe |publisher=Metropolitan Books |year=2004 |isbn=0-8050-7818-5}}

* {{CiteНаведена bookкнига |last=Clayton |first=Marie |title=Marilyn Monroe: Unseen Archives |publisher=Barnes & Noble Inc. |year=2004 |isbn=0-7607-4673-7}}

* {{CiteНаведена bookкнига |last=Evans |first=Mike |title=Marilyn: The Ultimate Book |publisher=MQ Publications |year=2004 |id=ASIN B000FL52LG}}

* {{CiteНаведена bookкнига |last=Gilmore |first=John |title=Inside Marilyn Monroe, A Memoir |publisher=Ferine Books, Los Angeles |year=2007 |isbn=0-97889680-7}}

* {{CiteНаведена bookкнига |last=Goode |first=James |title=The Making of "The Misfits" |publisher=Limelight Editions, New York |year=1986 |isbn=0-87910-065-6}}

* {{CiteНаведена bookкнига |last=Guiles |first=Fred Lawrence |title=Norma Jean: The Life of Marilyn Monroe |publisher=Paragon House Publishers |year=1993 |isbn=1-55778-583-X}}

* {{CiteНаведена bookкнига |last=Harris |first=Warren G. |title=Clark Gable, A Biography |publisher=Aurum Press, London |year=2002 |isbn=1-85410-904-9}}

* {{CiteНаведена bookкнига |last=Jewell | first=Richard B. |author2=Harbin, Vernon |title=The RKO Story |publisher=Octopus Books, London |year=1982 |isbn=0-706-41285-0}}

* {{CiteНаведена bookкнига |last=Mecacci | first=Luciano |title=Freudian Slips: The Casualties of Psychoanalysis from the Wolf Man to Marilyn Monroe|publisher=Vagabondd Voices, Sulaisiadar 'san Rudha (Scotland)|year=2009 |isbn=978-0-9560560-1-6}}

* {{CiteНаведена bookкнига |last=Monroe |first=Marilyn |author2=Hecht, Ben |title=My Story |publisher=Cooper Square Press |year=2000 |isbn=0-8154-1102-2|url=http://benhechtbooks.net/ben_hecht__marilyn_monroe|accessdate=2008-08-05}}

* {{CiteНаведена bookкнига |last=Olivier |first=Laurence |title=Confessions of an Actor |publisher=Simon and Schuster |year=1982 |isbn=0-14-006888-0}}

* {{CiteНаведена bookкнига |last=Riese |first=Randall |author2=Hitchens, Neal |title=The Unabridged Marilyn |publisher=Corgi Books, London |year=1988 |isbn=0-552-99308-5}}

* {{CiteНаведена bookкнига |last=Russell |first=Jane |title=An Autobiography | publisher=Arrow Books, London | year=1986 | isbn=0-09-949590-2}}

* {{CiteНаведена bookкнига | last=Server | first=Lee | title=Robert Mitchum, Baby I Don't Care | publisher=St. Martin's Press, New York | year=2001 | isbn=0-571-20994-7}}

* {{CiteНаведена bookкнига | last=Spoto | first=Donald | title=Marilyn Monroe: The Biography | publisher=Cooper Square Press| year=2001 | isbn=0-8154-1183-9}}

* {{CiteНаведена bookкнига | last=Staggs | first=Sam | title=All About "All About Eve" | publisher=St. Martin's Griffin, New York| year=2000 | isbn=0-312-27315-0}}

* {{CiteНаведена bookкнига | last=Summers | first=Anthony | title=Goddess, The Secret Lives of Marilyn Monroe | publisher=Guild Publishing, London | year=1985 | isbn=0-575-03641-9}}