Фридрих I (Свето Римско Царство): Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
с Додадена категорија using AWB |
с →Животопис: Јазична исправка, replaced: == Биографија == → == Животопис == |
||
| Ред 14: | Ред 14: | ||
Фредефрик починал во 1190 година во Мала Азија додека водел војска во [[Трета крстоносна војна|Третата крстоносна војна]] . |
Фредефрик починал во 1190 година во Мала Азија додека водел војска во [[Трета крстоносна војна|Третата крстоносна војна]] . |
||
== |
== Животопис == |
||
=== Рани години === |
=== Рани години === |
||
Преработка од 13:25, 15 јули 2020
| Фридрих Барбароса | |
|---|---|
 Златна биста на Фридрих I, кое било дадено на неговиот кум Ото од Капенберг во 1171 г. | |
| [Свети Римски Цар] | |
| На престол | од 2 јануари 1155 г. до 10 јуни 1190 г. |
| Крунисување | 18 јуни 1155 г., Рим |
| Претходник | Лотер III |
| Наследник | Хајнрих VI |
| Роден(а) | 1122 |
| Починал(а) | 10 јуни 1190 (на 67–68 г.) Реката Салеф, Цилицииска Арменија |
| Почивалиште |
|
| Сопружник |
|
| Династија | Хохенстауфен |
| Татко | Фредрик II Швабски |
| Мајка | Јудита Баварска |
| Вероисповед | Римо-католицизам |
Фридрих I (од 1122 г. до 10 јуни 1190 г.), исто така познат како Фридрих Барбароса бил Светиот римски цар од 2 јануари 1155 г. до неговата смрт. Тој бил избран за крал на Германија во Франкфурт на 4 март 1152 г. а бил крунисан во Ахен на 9 март 1152 година. Тој бил крунисан за крал на Италија на 24 април 1155 г. во Павија а како цар на папата Адријан IV на 18 јуни 1155 г. во Рим. Подоцна бил формално крунисан како крал на Бургундија, во Арл на 30 јуни 1178 година.
Пред да бил избран за цар, Фридрих бил наследник на титулата Војвода на Швабија (од 1147 г. до 1152 г., како Фридрих III). Тој бил син на војводата Фридрих II од династијата Хоенштуфенци и на Јудита, ќерка на Хајнрих IX, војводата од Баварија, од ривалскиот Дом на Велф. Фридрих, според тоа, потекнува од двете водечки семејства во Германија, што го прави прифатлив избор како владетел на Светото римско царство.
Историчарите го сметаат за еден од најголемите средновековни императори на Светото римско царство. Тој имал особини кои го направиле да изгледа речиси надчовечки за неговите современици како неговата долговечност, неговата амбиција, неговите извонредни вештини во организацијата и неговата политичка перцептивност. Неговиот придонес кон централно-европското општество и култура вклучува повторно воспоставување на Корпус Јурис Цивилис, односно владеењето на правото на Рим, кое поставило рамнотежа на папската моќ што доминирало во германските држави по завршувањето на контроверзноста на инвестициите.
Фредефрик починал во 1190 година во Мала Азија додека водел војска во Третата крстоносна војна .
Животопис
Рани години
Фридрих е роден во 1122 година. Во 1147 тој станал војвода на јужниот германски регион Швабија, и набргу потоа своето прво патување му било на Исток, а бил придружан од неговиот чичко, германскиот крал Конрад III, во Втората крстоносна војна. Експедицијата испаднала да биде катастрофа,[1] но Фридрих се истакнал и со тоа ја добил целосната доверба на кралот. Кога Конрад умрел во февруари 1152 година, само Фридрих и принцот-бискуп на Бамберг биле на смртната постела. И двајцата тврдеа потоа дека Конрад, со целосна свест, му ги предал кралските ознаки на Фридрих и укажал дека тој, наместо својот шестгодишен син на Конрад, идниот Фридрих IV, војводата од Швабија, ќе го наследил како крал.[1] Фридрих ја барал круната и во Франкфурт на 4 март 1152 година, кралските кнежевни избирачи го означиле како следниот германски крал.[1] Тој бил крунисан за Кралот на Римјаните во Ахен неколку дена подоцна, на 9 март 1152 година.[2] Таткото на Фридрих бил од семејството Хоенштауфен, а неговата мајка била од семејството Вилф, двете најмоќни семејства во Германија.
Владеењето на Хајнрих IV и Хајнрих V го оставил статусот на германската империја во неред, нејзината моќ се намалуваше под тежината на Контроверзноста на инвестициите. Околу 25 г. по смртта на Хајнрих V во 1125 година, германската монархија најглавно била номинална титула без вистинита моќ.[3] Царот бил избран од принцовите, не добил никакви ресурси надвор од оние од неговото сопствено војводство, и тој бил спречен да остварува било каков вистински авторитет или да води во царството. Кралската титула понатаму била пренесена од едно семејство до друго за да се спречи развојот на било кој династички интерес во германската круна. Кога Фридрих I од Хохенштауфен бил избран за цар во 1152 г., кралската моќ била во лоша состојба повеќе од дваесет и пет години, а во значителен степен повеќе од осумдесет години.