Ортов Облак: Разлика помеѓу преработките

Од Википедија — слободната енциклопедија
[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето
Нема опис на уредувањето
Ред 18: Ред 18:
Во 1932 година естонскиот астроном [[Ернст Опик]] ја изнел претпоставката дека долгопериодичните комети се однесуваат на орбитирачкиот облак на крајната граница со [[Сончевиот систем]]. Холанѓанецот [[Јан Хенрик Орт]] ја развива претпоставка и поставил хипотеза за постоењето на облакот на основа на надгледувањата на орбиталните карактеристики на долгопериодичните комети. Идејата е да се заснова на факти дека при поминувањето покрај [[Сонцето]] кометата губи дел од својата маса, така што веот им е ограничен на сите 10.000 поминувања. Со обзир на тоа дека некој комети имаат многу кратки периоди (Халијевата комета-76 години), а да се појавува често, тогаш, кога тоа ќе се спореди со стариот Сончев систем (околу 4 и пол милијарди години), тогаш мора да постои некој извор на комети во просторот на работ на Сончевиот систем.
Во 1932 година естонскиот астроном [[Ернст Опик]] ја изнел претпоставката дека долгопериодичните комети се однесуваат на орбитирачкиот облак на крајната граница со [[Сончевиот систем]]. Холанѓанецот [[Јан Хенрик Орт]] ја развива претпоставка и поставил хипотеза за постоењето на облакот на основа на надгледувањата на орбиталните карактеристики на долгопериодичните комети. Идејата е да се заснова на факти дека при поминувањето покрај [[Сонцето]] кометата губи дел од својата маса, така што веот им е ограничен на сите 10.000 поминувања. Со обзир на тоа дека некој комети имаат многу кратки периоди (Халијевата комета-76 години), а да се појавува често, тогаш, кога тоа ќе се спореди со стариот Сончев систем (околу 4 и пол милијарди години), тогаш мора да постои некој извор на комети во просторот на работ на Сончевиот систем.
Според хипотезата на Ортовиот облак, облакот се наоѓа на 50.000 Астрономски Единици од [[Сонцето]], а се протега и до 200.000 Астрономски Единици далеку во вселената. Сепак модерните проценки говорат дека внатрешната граница на Ортовиот облак на 2000-5000 Астрономски Единици, а проценките за надворешната граница одат од 50000 Астрономски Единици па се до 200.000 Астрономски Единици што е половина пат до најблиската ѕвезда. Се претпоставува дека се состои од околу 500 милијарди кометни јадра кој се потполно зелени поради слабата радијација на Сонцето на таа оддалеченост. Со обзир на огромната димензија на облакот и покрај големиот број на комети, јадрата на кометите се меѓусебно оддалечени десетици милиони километри. Вкупната маса на материите во Ортовиот облак е околу 40 Земјини маси (некои проценки дури и до 100). Гравитацијата на [[Сонцето]] е слаба така што на движењето на телата во Ортовиот облак влијаат и соседните ѕвезди. Надворешните гравитациони впечатоци лесно го исфрлаат јадрото на кометите од облакот и го насочуваат кон внатрешноста на Сончевиот систем. Освен околните ѕвезди голем впечаток на мрдањето на јадрото на кометите може да имаат и големи облаци на молекуларниот водород од кој настануваат нови ѕвезди и нивните системи, а кои наидуваат во просек еднаш во 300-500 милиони години, како и галактичките плимни сили кој се последица на различните оддалечености од Сонцето икомета од средишниот дел на Млечниот пат. Овие сили можат да исфрлат јадро на комета од Ортовиот облак во меѓуѕвездени простори или да гои насочато кон Сонцето. Од таа причина Ортовиот облак е извор на долгопериодични комети.
Според хипотезата на Ортовиот облак, облакот се наоѓа на 50.000 Астрономски Единици од [[Сонцето]], а се протега и до 200.000 Астрономски Единици далеку во вселената. Сепак модерните проценки говорат дека внатрешната граница на Ортовиот облак на 2000-5000 Астрономски Единици, а проценките за надворешната граница одат од 50000 Астрономски Единици па се до 200.000 Астрономски Единици што е половина пат до најблиската ѕвезда. Се претпоставува дека се состои од околу 500 милијарди кометни јадра кој се потполно зелени поради слабата радијација на Сонцето на таа оддалеченост. Со обзир на огромната димензија на облакот и покрај големиот број на комети, јадрата на кометите се меѓусебно оддалечени десетици милиони километри. Вкупната маса на материите во Ортовиот облак е околу 40 Земјини маси (некои проценки дури и до 100). Гравитацијата на [[Сонцето]] е слаба така што на движењето на телата во Ортовиот облак влијаат и соседните ѕвезди. Надворешните гравитациони впечатоци лесно го исфрлаат јадрото на кометите од облакот и го насочуваат кон внатрешноста на Сончевиот систем. Освен околните ѕвезди голем впечаток на мрдањето на јадрото на кометите може да имаат и големи облаци на молекуларниот водород од кој настануваат нови ѕвезди и нивните системи, а кои наидуваат во просек еднаш во 300-500 милиони години, како и галактичките плимни сили кој се последица на различните оддалечености од Сонцето икомета од средишниот дел на Млечниот пат. Овие сили можат да исфрлат јадро на комета од Ортовиот облак во меѓуѕвездени простори или да гои насочато кон Сонцето. Од таа причина Ортовиот облак е извор на долгопериодични комети.

== Поврзано ==

== Наводи ==
{{наводи}}

== Надворешни врски ==




[[Категорија:Сончев систем]]
[[Категорија:Сончев систем]]

Преработка од 23:25, 26 октомври 2017

На оваа графика е прикажано растојанието од Ортовиот облак до остнатите тела во Сончевиот систем и две од најблиските ѕвезди измерено во астрономски единици. Размерот е логаритамски, при што секое определено растојание е десет пати подлеку од претходното. Со црвената стрелка се означува местоположбата на Војаџер 1, вселенска сонда која ќе биде во Ортовиот облак за 300 години.
Уметнички приказ на Ортовиот облак и Кајперовиот појас. Големините не се реални, целта е да се има поголема прегледност.


Ортов облак (или Орт-Опиков облак) е претпоставен сферен облак комета кој се наоѓа на спојната граница на Сончевиот систем на оддалеченост од 2000 до 100.000 Астрономски Единици од Сонцето. Ова значи дека се наоѓа на четвртина далечина до Проксима Кентаури, најблиската ѕвезда на Сонцето. Надворешните граници на Ортовиот облак претставуваат космолошка граница на Сончевиот систем и областа на гравитационата доминација на Сонцето. Се смета дека Ортовиот облак опфаќа два одвоени дела: сферен надворешен Ортов облак и внатрешен Ортов облак во облик на диск. Објектите во Ортовиот облак се воглавно составени од лед, како што се водени, амонијаков и метански лед. Астрономите веруваат дека материјата која ја сочинува Ортовиот облак се формирала блиску до Сонцето и се расфрлила длабоко во вселената поради делување на гравитациони сили во раната еволуција на Сончевиот систем. Иако нема потврдени директни набљудувања, астрономите веруваат дека Ортовиот облак е извор на сите долгопериодични комети и комет од Халијевиот тип, како и многу кентаури, но и комета од Јупитеровиот тип. Надворешниот Ортов облак е само динамично поврзан со Сончевиот систем, и поради тоа лесно паѓа под гравитациски впечаток, како ѕвездите кој проаѓаат, така и галаксијата Млечен пат. Овие сили привремено исфрлаат комети од својата орбита внатре во облакот и ги праќаат во внатрешниот Сончев систем. Според нивната орбита, големината на краткопериодичните комети веројатно се однесува на расеаниот диск, но некои можеби се однесуваат на Ортовиот облак. Иако Којперовиот појас и расеаниот диск се надгледувани и мапирани, само четири се моментално познати кај орбитата на Нептун -90377 Sedna, 2000 CR105, 2006 SQ372 и 2008 KV42- се сметаат дека се можни членови на внатрешниот дел на Ортовиот облак.

Хипотеза

Во 1932 година естонскиот астроном Ернст Опик ја изнел претпоставката дека долгопериодичните комети се однесуваат на орбитирачкиот облак на крајната граница со Сончевиот систем. Холанѓанецот Јан Хенрик Орт ја развива претпоставка и поставил хипотеза за постоењето на облакот на основа на надгледувањата на орбиталните карактеристики на долгопериодичните комети. Идејата е да се заснова на факти дека при поминувањето покрај Сонцето кометата губи дел од својата маса, така што веот им е ограничен на сите 10.000 поминувања. Со обзир на тоа дека некој комети имаат многу кратки периоди (Халијевата комета-76 години), а да се појавува често, тогаш, кога тоа ќе се спореди со стариот Сончев систем (околу 4 и пол милијарди години), тогаш мора да постои некој извор на комети во просторот на работ на Сончевиот систем. Според хипотезата на Ортовиот облак, облакот се наоѓа на 50.000 Астрономски Единици од Сонцето, а се протега и до 200.000 Астрономски Единици далеку во вселената. Сепак модерните проценки говорат дека внатрешната граница на Ортовиот облак на 2000-5000 Астрономски Единици, а проценките за надворешната граница одат од 50000 Астрономски Единици па се до 200.000 Астрономски Единици што е половина пат до најблиската ѕвезда. Се претпоставува дека се состои од околу 500 милијарди кометни јадра кој се потполно зелени поради слабата радијација на Сонцето на таа оддалеченост. Со обзир на огромната димензија на облакот и покрај големиот број на комети, јадрата на кометите се меѓусебно оддалечени десетици милиони километри. Вкупната маса на материите во Ортовиот облак е околу 40 Земјини маси (некои проценки дури и до 100). Гравитацијата на Сонцето е слаба така што на движењето на телата во Ортовиот облак влијаат и соседните ѕвезди. Надворешните гравитациони впечатоци лесно го исфрлаат јадрото на кометите од облакот и го насочуваат кон внатрешноста на Сончевиот систем. Освен околните ѕвезди голем впечаток на мрдањето на јадрото на кометите може да имаат и големи облаци на молекуларниот водород од кој настануваат нови ѕвезди и нивните системи, а кои наидуваат во просек еднаш во 300-500 милиони години, како и галактичките плимни сили кој се последица на различните оддалечености од Сонцето икомета од средишниот дел на Млечниот пат. Овие сили можат да исфрлат јадро на комета од Ортовиот облак во меѓуѕвездени простори или да гои насочато кон Сонцето. Од таа причина Ортовиот облак е извор на долгопериодични комети.

Поврзано

Наводи

Надворешни врски