Рационализам: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
сНема опис на уредувањето |
с Робот: Автоматизирана замена на текст (-философ +филозоф) |
||
| Ред 2: | Ред 2: | ||
Во [[епистемологија]]та и во најширока смисла, '''рационализaм''' е „секое гледиште кое се повикува на [[разум]]от како извор на знаењето.“ <ref>{{наведена книга|title=A Dictionary of Philosophy|first=A.R.|last=Lacey|location=London|year=1996}}</ref> Во техничка смисла, тоа е метод или теорија „во која критериумот за вистината не е сензорен туку интелектуален и дедуктивен“.<ref>{{цитирана книга|title=Rationalism|first=Vernon J.|last=Bourke|year=1962}}</ref> Разни степени на примена на овој метод водат кон различни рационалистички гледишта, од умерените дека „разумот има предимство пред другите начини за стекнување на знаењата“, до радикалните позиции дека „разумот е единствен пат до знаењето“. |
Во [[епистемологија]]та и во најширока смисла, '''рационализaм''' е „секое гледиште кое се повикува на [[разум]]от како извор на знаењето.“ <ref>{{наведена книга|title=A Dictionary of Philosophy|first=A.R.|last=Lacey|location=London|year=1996}}</ref> Во техничка смисла, тоа е метод или теорија „во која критериумот за вистината не е сензорен туку интелектуален и дедуктивен“.<ref>{{цитирана книга|title=Rationalism|first=Vernon J.|last=Bourke|year=1962}}</ref> Разни степени на примена на овој метод водат кон различни рационалистички гледишта, од умерените дека „разумот има предимство пред другите начини за стекнување на знаењата“, до радикалните позиции дека „разумот е единствен пат до знаењето“. |
||
Во Западната |
Во Западната филозофска традиција, рационализмот започнал во [[стара Грција]] со [[елеатици]]те, [[питагорејци]]те и [[Платон]], чии теории за самодоволноста на разумот станале лајтмотив за [[неоплатонизам|неоплатонизмот]] и [[Идеализам|идеализмот]]. |
||
Попознати претставници на рационализмот се [[Сократ]], [[Платон]], [[Рене Декарт]], [[Готфрид Лајбниц]] и [[Имануел Кант]]. |
Попознати претставници на рационализмот се [[Сократ]], [[Платон]], [[Рене Декарт]], [[Готфрид Лајбниц]] и [[Имануел Кант]]. |
||
Преработка од 14:03, 29 септември 2017
 | Оваа статија можеби бара дополнително внимание за да ги исполни стандардите за квалитет на Википедија. Ве молиме подобрете ја оваа статија ако можете. |
Во епистемологијата и во најширока смисла, рационализaм е „секое гледиште кое се повикува на разумот како извор на знаењето.“ [1] Во техничка смисла, тоа е метод или теорија „во која критериумот за вистината не е сензорен туку интелектуален и дедуктивен“.[2] Разни степени на примена на овој метод водат кон различни рационалистички гледишта, од умерените дека „разумот има предимство пред другите начини за стекнување на знаењата“, до радикалните позиции дека „разумот е единствен пат до знаењето“.
Во Западната филозофска традиција, рационализмот започнал во стара Грција со елеатиците, питагорејците и Платон, чии теории за самодоволноста на разумот станале лајтмотив за неоплатонизмот и идеализмот.
Попознати претставници на рационализмот се Сократ, Платон, Рене Декарт, Готфрид Лајбниц и Имануел Кант.
Наводи
- ↑ Lacey, A.R. (1996). A Dictionary of Philosophy. London.
- ↑ Предлошка:Цитирана книга
Надворешни врски
- Markie, Peter (2004), "Rationalism vs. Empiricism", Stanford Encyclopedia of Philosophy, Edward N. Zalta (ed.),
- John F. Hurst (1867), History of Rationalism Embracing a Survey of the Present State of Protestant Theology
 | Оваа статија од областа на филозофијата е никулец. Можете да помогнете со тоа што ќе ја проширите. |
| ||||||||||||||||||||||||||