Натурализам: Разлика помеѓу преработките
[проверена преработка] | [проверена преработка] |
дополнување |
|||
Ред 1: | Ред 1: | ||
'''Натурализам''' е уметнички правец кој тежнее кон верно прикажување на стварноста, насочувајќи го вниманието кон надворешни |
'''Натурализам''' е уметнички правец кој тежнее кон верно прикажување на стварноста, насочувајќи го вниманието кон надворешни детаљи и кон она што не е убаво. |
||
==Идеја и претставници== |
==Идеја и претставници== |
||
Зачетоците на теоријата на |
Зачетоците на теоријата на натурализмот може да се забележат во теоретското дело на [[Иполит Тен]]. Сепак, најголема улога во оформувањето на натурализмот имал [[Емил Зола]], кој во духот на [[позитивизам|позитивизмот]] и [[Теновата естетика]], учењето за човековата одреденост од наследството и околината го пренесол во областа на [[роман]]от, заземајќи се за примена на научни методи во книжевноста. |
||
Натурализмот го набљудува човекот како производ на наследството, околината и историската состојба, и тоа во тврда, [[експеримент]]ално [[Позитивизам|позитивистичка]] смисла. Ваквото гледиште во книжевноста се манифестирало како стремеж кон поегзактно, понепосредно и верно прикажување на стварноста. Исто така, значајна придобивка на натурализмот е тоа што со себе донесол социјално сочувствување со угнетените слоеви во [[општество]]то, а со тоа и одредена критика кон повисоките [[Општествена група|општествени слоеви]], иако тоа сочувство не е идејно и политички определено.<ref>B. P., „Gerhart Hauptman“, во: Gerhart Hauptman, ''Čuvar pruge Til – Jeretik iz Soane''. Beograd: Rad, 1960, стр. 127.</ref> |
|||
Во Германија: [[А. Холц]], [[Г. Хауптман]]. |
|||
Во [[литература]]та, натурализмот го потиснал [[Реализам|реализмот]] и доминирал во европската книжевност во последните децении од [[19 век]]. Притоа, најзначајни претставници на натурализмот се: А. Холц и [[Герхард Хауптман]] во [[Германија]], [[Хенрик Ибзен]] и [[Аугуст Стриндберг]] во [[Скандинавија]], додека во [[Италија]] натурализмот се развил во посебен правец наречен [[Веризам|веризам]]. Емил Зола и [[Ги де Мопасан]] се водечки претставник на натурализмот во [[Франција]], каде литературните групи блиски до натурализмот го избегнувале овој израз и се претставувале себеси како реалисти. |
|||
Во Скандинавија: [[Ибзен]], [[Стриндберг]]. |
|||
Во Италија - се развил како правец по име [[веризам]]. |
|||
⚫ | |||
Интересно е дека во [[Франција]], литературните групи блиски на францускиот натурализам го избегнувале тој термин и се претставувале себеси како реалисти. Сепак, [[Ги де Мопасан]] се вбројува во натуралистите. |
|||
⚫ | |||
*[http://www.wsu.edu/~campbelld/amlit/natural.htm Статија за натурализмот во американската книжевност] |
|||
==Наводи== |
==Наводи== |
||
{{reflist}} |
{{reflist}} |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
*[http://www.wsu.edu/~campbelld/amlit/natural.htm Article on American literary naturalism] |
|||
[[Категорија:Реализам]] |
|||
[[Категорија:Правци во уметноста]] |
[[Категорија:Правци во уметноста]] |
||
[[Категорија:Книжевни правци]] |
[[Категорија:Книжевни правци]] |
Преработка од 21:50, 31 јули 2017
Натурализам е уметнички правец кој тежнее кон верно прикажување на стварноста, насочувајќи го вниманието кон надворешни детаљи и кон она што не е убаво.
Идеја и претставници
Зачетоците на теоријата на натурализмот може да се забележат во теоретското дело на Иполит Тен. Сепак, најголема улога во оформувањето на натурализмот имал Емил Зола, кој во духот на позитивизмот и Теновата естетика, учењето за човековата одреденост од наследството и околината го пренесол во областа на романот, заземајќи се за примена на научни методи во книжевноста.
Натурализмот го набљудува човекот како производ на наследството, околината и историската состојба, и тоа во тврда, експериментално позитивистичка смисла. Ваквото гледиште во книжевноста се манифестирало како стремеж кон поегзактно, понепосредно и верно прикажување на стварноста. Исто така, значајна придобивка на натурализмот е тоа што со себе донесол социјално сочувствување со угнетените слоеви во општеството, а со тоа и одредена критика кон повисоките општествени слоеви, иако тоа сочувство не е идејно и политички определено.[1]
Во литературата, натурализмот го потиснал реализмот и доминирал во европската книжевност во последните децении од 19 век. Притоа, најзначајни претставници на натурализмот се: А. Холц и Герхард Хауптман во Германија, Хенрик Ибзен и Аугуст Стриндберг во Скандинавија, додека во Италија натурализмот се развил во посебен правец наречен веризам. Емил Зола и Ги де Мопасан се водечки претставник на натурализмот во Франција, каде литературните групи блиски до натурализмот го избегнувале овој израз и се претставувале себеси како реалисти.
Надворешни врски
Наводи
- ↑ B. P., „Gerhart Hauptman“, во: Gerhart Hauptman, Čuvar pruge Til – Jeretik iz Soane. Beograd: Rad, 1960, стр. 127.