Димитар Димитров: Разлика помеѓу преработките
[проверена преработка] | [проверена преработка] |
Нема опис на уредувањето |
сНема опис на уредувањето |
||
Ред 39: | Ред 39: | ||
Автор е на книгите: Овчарче (раскази за деца, 1960), Збогум детство (раскази за деца, 1960), Кога сме деца (раскази за деца, 1962), Животот и уметноста (студија, 1967), Противставување (есеи, 1971), Македонски работи (есеи, 1991), Уметност и човекување (есеи, 1992), Меѓу тоталитаризам и демократија (есеи, 1994), Името и умот (есеи, 1999). |
Автор е на книгите: Овчарче (раскази за деца, 1960), Збогум детство (раскази за деца, 1960), Кога сме деца (раскази за деца, 1962), Животот и уметноста (студија, 1967), Противставување (есеи, 1971), Македонски работи (есеи, 1991), Уметност и човекување (есеи, 1992), Меѓу тоталитаризам и демократија (есеи, 1994), Името и умот (есеи, 1999). |
||
== Наводи == |
|||
{{наводи}} |
|||
{{Состав на Владата на Македонија (1991)}} |
{{Состав на Владата на Македонија (1991)}} |
Преработка од 11:10, 30 мај 2017
Димитар Димитров | |
---|---|
Министер за образование и наука | |
На должноста 20 март 1991 – 4 септември 1992 | |
Претседател | Никола Кљусев |
Претходник | нема |
Наследник | Димитар Бајалџиев |
Министер за култура | |
На должноста 30 ноември 1998 – 28 декември 1999 | |
Претседател | Љубчо Георгиевски |
Претходник | Слободан Унковски |
Наследник | Љубен Пауновски |
Лични податоци | |
Роден(а) | 30 мај 1936 Цакони, Воденско, Грција |
Националност | Македонец |
Партија | независен |
Установа | Филозофски факултет |
Димитар Димитров (роден во с. Цакони, Воденско, Егејска Македонија на 30 мај 1936 година) — македонски поет, есеист, критичар, преведувач од турски, писател за деца, политичар и дипломат.
Биографија
Димитар Димитров е роден на 13 ноември 1937 година во Цакони, Воденско, Егејска Македонија[1]. Во времето на Грчката граѓанска војна неговото семејство побегнало во Македонија. Во Скопје го завршил средното образование и завршил Филозофски факултет. Во Љубљана завршил магистерски степен, додека во Загреб завршил докторат со титула доктор по философски науки. Во текот на својата кариера, Димитров бил професор на Филолошкиот факултет во Скопје, амбасадор на Република Македонија во Руската федерација, а од 1970 година станал член ДПМ.
Во првата експертска влада Димитров ја извршувал функцијата Министер за образование и наука, и тоа во периодот од 20 март 1991 до 4 септември 1992 година. Во периодот од 30 ноември 1998 до 28 декември 1999 година ја извршувал функцијата Министер за култура, во владата на Љубчо Георгиевски.[2].
Творештво
Автор е на книгите: Овчарче (раскази за деца, 1960), Збогум детство (раскази за деца, 1960), Кога сме деца (раскази за деца, 1962), Животот и уметноста (студија, 1967), Противставување (есеи, 1971), Македонски работи (есеи, 1991), Уметност и човекување (есеи, 1992), Меѓу тоталитаризам и демократија (есеи, 1994), Името и умот (есеи, 1999).
Наводи
- ↑ Македонска енциклопедија, МАНУ, Скопје, 2009, с. 466.
- ↑ Тито Петковски. Дипломатија без дипломати, Утрински весник, 16 октомври 2006.
|
|