Фердинанд II (Свето Римско Царство)

Фердинанд II (германски: Ferdinand II, роден на 9 јули 1578 во Грац - починал на 15 февруари 1637 во Виена) — владетел од Хабсбуршката династија како цар на Светото Римско Царство во периодот од 1620 до 1637 година, крал на Унгарија (1618-1625), крал на Бохемија (1619-1637), крал на Хрватска (1619-1637), надвојвода од Австрија (1590-1637) и надвојвода од Штаерска.

Фердинанд II бил голем приврзеник на католизмот, па неговото признавање како крал на Бохемија довело до започнување на Триесетгодишната војна против протестантите.

Рани години

Фердинанд бил роден во грац во 1578 година како син на Карло II и Марија Ана Баварска. Своето образование го завршил во Инголштат. По крајот на школувањето во 1595 година започнал да управува со своите наследни територии кои тогаш биле управувани од страна на неговиот роднина, Максимилијан III. По преземањето на должноста започнал големо протерување на некатоличкото население.

Крал на Бохемија

Чешкиот парламент во 1617 година го избрал за крал на Бохемија. Царот Матеја немал машки наследници па Фердинанд побарал подршка од Хабсбуршка Шпанија за да го назначи за негов наследник. За подршката, тој ги понудил Алзас и териториите во Италија.

Неговата верска политика довела до нарушување на верските слободи на оние кои не биле католици. Тој не ги почитувал верските слободи кој ги потпишал Рудолф II , според кој договор била гарантирана слободата на вероисповед во кралството. Новиот цар бил голем застапник на католицизот. Главно поради ова се довело до нарушување на верските слободи и права за оние кои не ја прифаќале католичката вера. Освен тоа, новиот цар бил и голем апсолутист и често пати ги нарушувал секуларните права на своите поданици. Бидејќи помеѓу кралскиот двор имало и такви кои го прифаќале протестантството, новиот крал многу бргу станал непопуларен помеѓу населението, проследено преку избувнување на побуна против него.

Чешките протестанти на 22 мај 1618 година заробиле најпрвин двајца царски службеници и еден писар и при тоа ги исфрлиле преку прозорецот на Прашката палата, без да ги ранат посебно. Овој настан е поснат како Прашка дефенестрација или втора прашка дефенестрација. И покрај тоа што царските службеници не биле тешко повредени, сепак таа акција претставувала повреда на достоинството на Фердинанд. По оваа акција започнала побуна која довела до започнување на Триесегодишната војна.

Цар

Царот Царот Матеја починал во Виена во март 1619 година, а Фердинанд станал негов наследник според претходниот договор. Горна и Долна Австрија потпишале сојуз со Бохемија на 22 август 1620 година, според кој Фердинанд II формално бил симнат од власт, а на негово место застанал Фридрих V Палатински.

Против протестантското востание, Фердинанд добил подршка од католичкиот сојуз кој ги вклучувал Полска, Шпанија и Баварија. Фердинанд II во битката кај Била Гора, на 8 ноември 1620 година го победил Фридрих V Палатински, кој бил лидер кај протестантите, а по битката побегнал во Холандија. Водачот на католичкиот сојуз, баварскиот војвода Максимилијан I ги конфискувал териториите на Фридрих, додека Фердинанд II повторно станал крал на Бохемија, а протестантското население или било прогонето или му било наложено да ја прифати католичката вера. Чешка со овој чин станала католичка земја, а под власта на Хабсбуршката династија земјата останала во следните 300 години.

Фердинанд добил парична помош од папата и од Хабсбуршка Шпанија, но кога ги потрошил сите пари, сакал да пронајде начин како да создаде своја војска, па одлучил да го постави Албрехт Валенштајн на чело на својата армија со задача да регрутира нови војници и да ја предводи царската војска. Албрехт од своја страна сакал да поседува воен фонд, кој ќе биде единствено негов и сакал слободно да располага со воениот плен и парите кои би ги добивал. Така, воениот плен станал најзначаен начин на финанситање на војската. Албрехт Валенштајн најпрвин регрутирал 30,000 војниви, а подоцна оваа бројка пораснала на 100,000 војници. Царската војска со помош на католичкиот сојуз ги победил протестантите во Шлезија, Саксонија-Анхалт и Данска.