Мион: Разлика помеѓу преработките

Од Википедија — слободната енциклопедија
[непроверена преработка][непроверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето
Ред 33: Ред 33:
'''Мион''' '''(μ)''' — [[елементарна честичка]] слична на [[електрон]]от, со [[електричен полнеж]] од −1 ''e'' и [[спин|спин {{frac|1|2}}]], но со многу поголема маса ({{val|105.7|ul=MeV/c2}}). Тој е класифициран како [[лептон]], заедно со електронот (маса 0,511 MeV / с2), тау честичката (маса 1.776,82 MeV / C2), и трите [[Неутрино|неутрина]] (електрони неутрони νЕ, Мион неутрон νμ и тау неутрон ντ). Како што е во случај со другите лептони, на Мионите не им се верува дека имаат било каква под-структура.Мионите се нестабилни субатомски честички со среден животен век од 2,2 μs. Меѓу сите познати нестабилни субатомски честички, само на неутронската (трае околу 15 минути) и некои атомски јадра имаат подолг животен век; другите се распаѓаaт значително побрзо. Кога ке се распадне еден Мион од него најчесто произлегуваат еден електрон и два различни нeутрони.
'''Мион''' '''(μ)''' — [[елементарна честичка]] слична на [[електрон]]от, со [[електричен полнеж]] од −1 ''e'' и [[спин|спин {{frac|1|2}}]], но со многу поголема маса ({{val|105.7|ul=MeV/c2}}). Тој е класифициран како [[лептон]], заедно со електронот (маса 0,511 MeV / с2), тау честичката (маса 1.776,82 MeV / C2), и трите [[Неутрино|неутрина]] (електрони неутрони νЕ, Мион неутрон νμ и тау неутрон ντ). Како што е во случај со другите лептони, на Мионите не им се верува дека имаат било каква под-структура.Мионите се нестабилни субатомски честички со среден животен век од 2,2 μs. Меѓу сите познати нестабилни субатомски честички, само на неутронската (трае околу 15 минути) и некои атомски јадра имаат подолг животен век; другите се распаѓаaт значително побрзо. Кога ке се распадне еден Мион од него најчесто произлегуваат еден електрон и два различни нeутрони.


Мионот е нестабилна честичка [[субатомска честичка]] со [[просечен животен век]] од {{val|2.2|ul=µs}}. Помеѓу сите познати нестабилни [[субатомска честичка]]и, само неутронот (трае околу 15 минути) и неколку [[атомско јадро|атомски јадра]] имаат подолг период на полураспаѓање; другите се распаѓаат значително побрзо. Распаѓањето на мионот (како и на [[неутрон|неутронот]], најдолготрајниот нестабилен [[барион]]),е исклучително под дејство на [[слабо заемно дејство|слабото заемно дејство]]. Распадот на мионот секогаш продуцира најмалку три честички кои мораат да вклучат [[електрон]] од ист полнеж како мионот и две [[неутрино|неутрина]]s од различен тип.
Мионите имаат маса од 105.7 MeV / с2, што е околу 207 пати поголема од онаа на електронот. Поради нивната голема маса, Мионите не се толку остро забрани кога тие се соочуваат со електромагнетни полиња, и не испуштаат колку bremsstrahlung (бавно зрачење). Ова им овозможува на Мионите на дадена енергија да навлезат многу подлабоко во материјата од електрони, со оглед на забавување на електрони и миони се должи пред се губење на енергија со механизам bremsstrahlung. Како пример, т.н. "секундарни миони", генерирани од космичките зраци кои можат да продрат до површината на Земјата, па дури и во длабоките рудници.Бидејќи Мионите имаат многу голема маса и енергија во споредба со распаѓање од енергија на радиоактивност, тие никогаш не се произвлекуваат од радиоактивното распаѓање.


Како и сите елементарни честички, Мионот има соодветна [[античестичка]] од спритивен полнеж (+1 ''e'') но еднаква [[маса]] и спин: '''антимионот''' (исто така наречен "позитивен мион"). Мионите се одобележани од {{SubatomicParticle|Muon-}} и антимионите од {{SubatomicParticle|Muon+}}. Мионите предходно биле наречени '''ми мезони''', но не се класифицирани како [[мезон]]и од страна на современите честични физичари (Погледајте {{section link||Историја}}), и името повеќе не е во употреба од страна на физичарите.
Мионите имаат маса од 105.7 MeV / с2, што е околу 207 пати поголема од онаа на електронот. Поради нивната голема маса, мионите не се толку остро забрани кога тие се соочуваат со електромагнетни полиња, и не испуштаат bremsstrahlung (бавно зрачење). Ова им овозможува на мионите на дадена енергија да навлезат многу подлабоко во материјата од електрони, со оглед на забавување на електрони и миони се должи пред се губење на енергија со механизам bremsstrahlung. Како пример, т.н. "секундарни миони", генерирани од космичките зраци кои можат да продрат до површината на Земјата, па дури и во длабоките рудници.
Бидејќи мионите имаат многу голема маса и енергија во споредба со [[енергија на распаѓање|енергијата на распаѓање]] при радиоактивност, никогаш не се создаваат при [[радиоактивно распаѓање]]. Но сепак во голем број се создаваат при заемнодејства при високи енергии во материјата во одредени [[забрзувач на честички|забрзувачи на лестички]] експрерименти со [[хадрон]]и, или пак по природен пат со заемнодејство на [[космички зраци|космичките зраци]] со материја. Овие заемнодејства на почетокот првично создаваат [[пи мезон]]и, кои најчесто се распаѓаат на миони.
Како и во случајот со наелектризираните лептони,мионот може да се поврзе со [[мионско неутрино|мионското неутрино]], означено со {{SubatomicParticle|Muon neutrino}}, што всушност не е истата честичка како [[електронско неутрино|електронското неутрино]], и не учествува во истите јадрени реакции.





Преработка од 13:31, 7 декември 2015

Мион
Податотека:Moon's shadow in muons.gif
Космичката сенка на Месечината, забележана преку секундарните миони создадени од космичките зраци во атмосферата, и забележани 700 метри под земјата, од страна на детекеторот Судан II
СоставЕлементарна честичка
СтатистикаФермион
ПоколениеВтора
ЗаемодејстваГравитација, Електромагнетно,
Слабо
Симбол
μ
АнтичестичкаАнтимион (
μ+
)
ОткриенаКарл Андерсон, Сет Недермајер (1936)
Маса105,6583715 ± (35)[1]
Среден живот(2,1969811 ± (22))⋅10-6[1]
Ел. полнеж−1 e
Боен полнежNone
Спин12

Мион (μ)елементарна честичка слична на електронот, со електричен полнеж од −1 e и спин 12, но со многу поголема маса (105,7). Тој е класифициран како лептон, заедно со електронот (маса 0,511 MeV / с2), тау честичката (маса 1.776,82 MeV / C2), и трите неутрина (електрони неутрони νЕ, Мион неутрон νμ и тау неутрон ντ). Како што е во случај со другите лептони, на Мионите не им се верува дека имаат било каква под-структура.Мионите се нестабилни субатомски честички со среден животен век од 2,2 μs. Меѓу сите познати нестабилни субатомски честички, само на неутронската (трае околу 15 минути) и некои атомски јадра имаат подолг животен век; другите се распаѓаaт значително побрзо. Кога ке се распадне еден Мион од него најчесто произлегуваат еден електрон и два различни нeутрони.

Мионот е нестабилна честичка субатомска честичка со просечен животен век од 2,2. Помеѓу сите познати нестабилни субатомска честичкаи, само неутронот (трае околу 15 минути) и неколку атомски јадра имаат подолг период на полураспаѓање; другите се распаѓаат значително побрзо. Распаѓањето на мионот (како и на неутронот, најдолготрајниот нестабилен барион),е исклучително под дејство на слабото заемно дејство. Распадот на мионот секогаш продуцира најмалку три честички кои мораат да вклучат електрон од ист полнеж како мионот и две неутринаs од различен тип.

Како и сите елементарни честички, Мионот има соодветна античестичка од спритивен полнеж (+1 e) но еднаква маса и спин: антимионот (исто така наречен "позитивен мион"). Мионите се одобележани од
μ
и антимионите од
μ+
. Мионите предходно биле наречени ми мезони, но не се класифицирани како мезони од страна на современите честични физичари (Погледајте Мион § Белешки), и името повеќе не е во употреба од страна на физичарите. Мионите имаат маса од 105.7 MeV / с2, што е околу 207 пати поголема од онаа на електронот. Поради нивната голема маса, мионите не се толку остро забрани кога тие се соочуваат со електромагнетни полиња, и не испуштаат bremsstrahlung (бавно зрачење). Ова им овозможува на мионите на дадена енергија да навлезат многу подлабоко во материјата од електрони, со оглед на забавување на електрони и миони се должи пред се губење на енергија со механизам bremsstrahlung. Како пример, т.н. "секундарни миони", генерирани од космичките зраци кои можат да продрат до површината на Земјата, па дури и во длабоките рудници. Бидејќи мионите имаат многу голема маса и енергија во споредба со енергијата на распаѓање при радиоактивност, никогаш не се создаваат при радиоактивно распаѓање. Но сепак во голем број се создаваат при заемнодејства при високи енергии во материјата во одредени забрзувачи на лестички експрерименти со хадрони, или пак по природен пат со заемнодејство на космичките зраци со материја. Овие заемнодејства на почетокот првично создаваат пи мезони, кои најчесто се распаѓаат на миони. Како и во случајот со наелектризираните лептони,мионот може да се поврзе со мионското неутрино, означено со
ν
μ
, што всушност не е истата честичка како електронското неутрино, и не учествува во истите јадрени реакции.


Историја

Mионите се откриени од страна на Карл Дејвид Андерсон и Seth Neddermeyer во Caltech во 1936 година, за време на студирањето космички зрачења. Андерсон ги забележал овие честички како криви честички и поинакви од електроните и други познати честички кои поминувале низ магнетното поле. Тие се негативно наелектризирани криви помалку остри од електроните, но повеќе остри од протоните. Се претпоставува дека големината на нивниот негативен електричен полнеж е еднаква на онаа на електроните и дека нивната маса е поголема од еден електрон, но помала од еден протон. Постоењето на Mионот беше потврдено во 1937 година од страна на облак комора експеримент на JC Стрит и ЕК Стивенсон.


Мион извори

На Земјата, повеќето природни миони се создадени од квазари и супернови, кои се состојат главно од протони, кои доаѓаат од вселената со многу голема енергија.

Околу 10.000 миони пристигнале на секој квадратен метар на површината на Земјата во една минута; овие честички се формираат како нус-производи од космичките зраци, судир со молекули во горниот дел од атмосферата. Се движат со релативистички брзини, мионите можат да навлезат десетици метри во карпи и други материи.


Мион распаѓање

Најчесто распаѓање на Mион
Најчесто распаѓање на Mион

Мионите се нестабилни елементарни честички и се потешки од електроните и неутроните но полесен од сите други честички. Тие се распаѓаат преку слабите интеракции. Бидејќи Lepton броевите можат да бидат конвензирани, еден од производ на неутронскиот Мион кој се распаѓа мора да биде од типот на Мион неутрони и од другите електронски-типви antineutrino едно (antimuon распаѓање произведува соодветните античестички. Така сите миони се распаѓаат на најмалку еден електрон, и две неутрона. Понекогаш, освен овие потребни производи, дополнителни други честички кои немаат нето полнење и вртењето на нула (на пример, еден пар на фотони, или електрон-позитрон пар), се произведени.

Мион распаѓање (понекогаш се нарекува Мишел распаѓање после Луис Мишел) е можно наједноставно: Мионот се распаѓа на електрони, на електрони antineutrino и Мион неутрони. Анти мионите најчесто се распаѓа во соодветните античестички: позитрон, еден електрон неутрон и Мион antineutrino. Во формулаичени термини, овие две распаѓања се:

Фајнман дијаграм на Mион распаѓање


μ

e
+
ν
e
+
ν
μ


μ+

e+
+
ν
e
+
ν
μ

Средниот животен век на, τ = 1 / Γ, (позитивен) Mион е (2,1969811 ± 0,0000022) μs.

Mионовото пропаѓање широко произлегува од златното правило на Ферми следува право на зависност петтиот моќ Сарџент за mμ,

каде што, е постојана спрега на Ферми и е дел од максималната енергија што се пренесува на електроните.

Мион атоми

Мионот е првата елементарна честичка откриена дека не се појавува и во обичните атоми. Негативните миони сепак може да формираат мионови атоми (исто така наречени му-Месиќ атоми), со замена на еден електрон во обичните атоми.

Mион водородните атоми се многу помали отколку некои типични водородни атоми.

Mион хелиум е создаден со замена на Mион за еден од електроните во хелиум-4.

Позитивниот Mион кога ќе застане во нормалната материја, исто така може да се поврзе на електрони и формира егзотичен атом познат како muonium (MU)

Поврзано

Наводи

  1. 1,0 1,1 J. Beringer et al. (Particle Data Group) (2012). „PDGLive Particle Summary 'Leptons (e, mu, tau, ... neutrinos ...)' (PDF). Particle Data Group. Посетено на 2013-01-12.

Надворешни врски