Стефан Стамболов: Разлика помеѓу преработките

Од Википедија — слободната енциклопедија
[непроверена преработка][непроверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
StanProg (разговор | придонеси)
с врска
Ред 3: Ред 3:
'''Стефан Стамболов''' (12.02.[[1854]]-18.07.[[1895]]) е виден бугарски револуционер, новинар, поет, политичар и државник, кој во [[1880]] год. станал народен пратеник и потпретседател на [[Народно собрание|Народното собрание]], а во [[1884]] и негов претседател.
'''Стефан Стамболов''' (12.02.[[1854]]-18.07.[[1895]]) е виден бугарски револуционер, новинар, поет, политичар и државник, кој во [[1880]] год. станал народен пратеник и потпретседател на [[Народно собрание|Народното собрание]], а во [[1884]] и негов претседател.


Роден е во Трново ([[Велико Трново]]). Учи во Трново и [[Одеса]]. Учесник е во револуционерните борби на [[Бугари|Бугарскиот народ]] за ослободување пред [[1878]] г. Активен учесник е и во присоединувањето на [[Источна Румелија]] (против волјата на [[Русија]]) во [[1885]] г. Бил и еден од главните идеолози и организатори на [[Единство (комитети)|комитетите „Единство”]] [[1878]]-[[1879]]. Тој го помогнал и доаѓањето на [[Германија|германскиот]] принц [[Цар Фердинанд|Фердинанд I Сакс-Кобург-Готски]] ([[1861]]-[[1948]]) за бугарски кнез (1887), а самиот станал [[премиер]] со изразито прозападна и антируска ориентација. Бил ценет во западните држави како политичар, коj сакал да jа ослободи своjата земjа од зависност од [[Русија]].
Роден е во ([[Велико Трново|Трново]]). Учи во Трново и [[Одеса]]. Учесник е во револуционерните борби на [[Бугари|Бугарскиот народ]] за ослободување пред [[1878]] г. Активен учесник е и во присоединувањето на [[Источна Румелија]] (против волјата на [[Русија]]) во [[1885]] г. Бил и еден од главните идеолози и организатори на [[Единство (комитети)|комитетите „Единство”]] [[1878]]-[[1879]]. Тој го помогнал и доаѓањето на [[Германија|германскиот]] принц [[Цар Фердинанд|Фердинанд I Сакс-Кобург-Готски]] ([[1861]]-[[1948]]) за бугарски кнез (1887), а самиот станал [[премиер]] со изразито прозападна и антируска ориентација. Бил ценет во западните држави како политичар, коj сакал да jа ослободи своjата земjа од зависност од [[Русија]].


Голем дел од македонските деjци биле против диктаторските методи на Стамболов и неговата ''протурска политика'', па така дошло и до книшката на Вардарски ([[Петар Попарсов|Петар Поп Арсов]]) „[[Стамболовштината во Македонија и нејзините претставници]]” (1894) што всушност ја претставувала програмата на тогаш основаната [[ТМОРО]]. ''(Види [[Лозарското движење]])''
Голем дел од македонските деjци биле против диктаторските методи на Стамболов и неговата ''протурска политика'', па така дошло и до книшката на Вардарски ([[Петар Попарсов|Петар Поп Арсов]]) „[[Стамболовштината во Македонија и нејзините претставници]]” (1894) што всушност ја претставувала програмата на тогаш основаната [[ТМОРО]]. ''(Види [[Лозарското движење]])''

Преработка од 21:00, 19 мај 2008

Статуа на Стефан Стамболов

Стефан Стамболов (12.02.1854-18.07.1895) е виден бугарски револуционер, новинар, поет, политичар и државник, кој во 1880 год. станал народен пратеник и потпретседател на Народното собрание, а во 1884 и негов претседател.

Роден е во (Трново). Учи во Трново и Одеса. Учесник е во револуционерните борби на Бугарскиот народ за ослободување пред 1878 г. Активен учесник е и во присоединувањето на Источна Румелија (против волјата на Русија) во 1885 г. Бил и еден од главните идеолози и организатори на комитетите „Единство” 1878-1879. Тој го помогнал и доаѓањето на германскиот принц Фердинанд I Сакс-Кобург-Готски (1861-1948) за бугарски кнез (1887), а самиот станал премиер со изразито прозападна и антируска ориентација. Бил ценет во западните држави како политичар, коj сакал да jа ослободи своjата земjа од зависност од Русија.

Голем дел од македонските деjци биле против диктаторските методи на Стамболов и неговата протурска политика, па така дошло и до книшката на Вардарски (Петар Поп Арсов) „Стамболовштината во Македонија и нејзините претставници” (1894) што всушност ја претставувала програмата на тогаш основаната ТМОРО. (Види Лозарското движење)