Тимар: Разлика помеѓу преработките

Од Википедија — слободната енциклопедија
Интерактивен преглед на историјата
[проверена преработка][проверена преработка]
← Постаро уредувањеПоново уредување →
Избришана содржина Додадена содржина
НагледноВикитекст
Нема опис на уредувањето
Нема опис на уредувањето
Ред 1: Ред 1:
'''Тимар''' претставува имот со приход до 19.999 [[акче|акчи]] (османлиски сребрени пари). Турските паши на своите офицери со царски [[берат]]и им давале на управување тимари на определени места. Управителите на тимарите, [[тимарион]]и, имале право да ги собираат сите даноци од доделеното земјиште задржувајќи за себе одреден дел. Со приходите од тимарите, тимарионите заработувале за својата издршка, вклучително и трошоците за своето вооружување. Тимарионот бил должен да учествува во воените походи на турската армија со вооружени коњаници, по еден на секои 3.000 акчиња приход на својот тимар. За посебни заслуги, процентот кој го земал тимарионот од вкупните приходи можел и да се зголеми.
'''Тимар''' претставува имот со приход до 19.999 [[акче|акчи]] (османлиски сребрени пари). Турските паши на своите офицери со царски [[берат]]и им давале на управување тимари на определени места. Управителите на тимарите, [[Спахија|спахиите]], имале право да ги собираат сите даноци од доделеното земјиште задржувајќи за себе одреден дел. Со приходите од тимарите, спахиите заработувале за својата издршка, вклучително и трошоците за своето вооружување. Спахијата бил должен да учествува во воените походи на турската армија со вооружени коњаници, по еден на секои 3.000 акчиња приход на својот тимар. За посебни заслуги, процентот кој го земал спахијата од вкупните приходи можел и да се зголеми. Тимарот најчесто се доделувал во замена за извршување на воена должост, колку биле поголеми приходите толку биле поголеми и обврските кон државата. Понекогаш некои тимари се доделувале на невоени лица, но влегувале во владеачката османлиска класа, понекогаш [[Кадија|кадиите]], преставници на османлискиот судски систем добивале тимари за извршување на своите должности.


Доколку приходите од тимарот биле од 19.999 до 100.000 акчи, тимарот се нарекувал [[зиамет]], а доколу приходот надминувал 100.000 акчиња се нарекувал [[хас]].<ref>{{cite book|last=Özoğlu|first=Hakan|title=Kurdish notables and the Ottoman state: evolving identities, competing loyalties, and shifting boundaries|url=http://books.google.com/books?id=CttLWEaTrJUC&pg=PA52|year=2004|publisher=SUNY Press|isbn=978-0-7914-5993-5|pages=52–}}</ref>
Доколку приходите од тимарот биле од 19.999 до 100.000 акчи, тимарот се нарекувал [[зиамет]], а доколу приходот надминувал 100.000 акчиња се нарекувал [[хас]].<ref>{{cite book|last=Özoğlu|first=Hakan|title=Kurdish notables and the Ottoman state: evolving identities, competing loyalties, and shifting boundaries|url=http://books.google.com/books?id=CttLWEaTrJUC&pg=PA52|year=2004|publisher=SUNY Press|isbn=978-0-7914-5993-5|pages=52–}}</ref>

Преработка од 15:26, 19 октомври 2012

Тимар претставува имот со приход до 19.999 акчи (османлиски сребрени пари). Турските паши на своите офицери со царски берати им давале на управување тимари на определени места. Управителите на тимарите, спахиите, имале право да ги собираат сите даноци од доделеното земјиште задржувајќи за себе одреден дел. Со приходите од тимарите, спахиите заработувале за својата издршка, вклучително и трошоците за своето вооружување. Спахијата бил должен да учествува во воените походи на турската армија со вооружени коњаници, по еден на секои 3.000 акчиња приход на својот тимар. За посебни заслуги, процентот кој го земал спахијата од вкупните приходи можел и да се зголеми. Тимарот најчесто се доделувал во замена за извршување на воена должост, колку биле поголеми приходите толку биле поголеми и обврските кон државата. Понекогаш некои тимари се доделувале на невоени лица, но влегувале во владеачката османлиска класа, понекогаш кадиите, преставници на османлискиот судски систем добивале тимари за извршување на своите должности.

Доколку приходите од тимарот биле од 19.999 до 100.000 акчи, тимарот се нарекувал зиамет, а доколу приходот надминувал 100.000 акчиња се нарекувал хас.[1]

Тимарски систем

Во Отоманската империја, тимарскиот систем овозможувал планираниот приход на освоените територии да се дистрибуира во форма на подарок за времено располагање помеѓу спахиите и другите офицери во армијата, како што се јаничарите и кулаците. Во ретки случаи можно било и жена да управува со тимар, се разбира тоа важело за жени кои биле значајни во царската фамилија или биле високо рангирани во отоманската елита.[2]

Тимарионот имал право на контрола на обработливото земјиште, имотите на поданиците, необработливото земјиште, овошките, шумите и водите на територијата на тимарот.[3] Тимарионот можел да ангажира други луѓе за собирање на даноците, имал право да задржуваат дел од прибраниот данок за свои потреби, бил одговорни за надгледување на територијата на тимарот и начинот на кој се обработувало земјиштето во посед на поданиците. Тимарионот можело да биде награден ако добро управувал со тимарот но исто така можело да биде казнет ако лошо управувал со тимарот. Тимарионот имал авторитет да казнува и апси прекршители на јавниот ред и мир на својата територија, доколку добиел одлука на локалниот судија (кадија). Тимарионот имал должност да ги штити поданиците и лицата на својата териоторија и да се придружи на царската армија за време на воените походи. Тимарионот не го поседувал земјиштето на територијата на тимарот, тоа било сопственост на отоманската држава.

Елементи на тимарскиот систем се забележуваат и за време на предисламските антички блискоисточни империи, Римското царстви, Византија, и

Литература

  • Gwinn, Robert P, Charles E. Swanson, and Philip W. Goetz. The New Encyclopædia Britannica.vol. 8, 11, 10. London: Encyclopædia Britannica, Inc., 1986
  • Goffman, Daniel. The Ottoman Empire and Early Modern Europe. Cambridge: Cambridge University, 2007
  • Inalcik, Halil. An Economic and Social history of the Ottoman Empire 1300–1914.Cambridge: Cambridge University Press, 1994
  • Inalcik, Halil. “Ottoman Methods of conquest.” Studia Islamica. 2 (1954): 103–129
  • Lewis, Bernard. “Ottoman Land Tenure and Taxation in Syria.” Studia Islamic. (1979), pp. 109–124
  • Murphey, Rhoads. “Ottoman Census Methods in the Mid-Sixteenth Century: Three Case Histories.” Studia Islamica. (1990), pp. 115–126
  • Ozel, Oktay. “Limits of the Almighty: Mehmed II’s ‘Land Reform’ Revised.” Journal of the Economic and Social History of the Orient. 42 (1999), pp. 226–246
  • Reindl-Kiel, Hedda. “A Woman Timar Holder in Ankara Province during the Second of the 16th Century.” Journal of the Economic and Social History of the Orient. 40 (1997), pp. 2007–238
  • Wiesner-Hanks, Merry E. Early Modern Europe 1450–1789. Cambridge: Cambridge University Press, 2006

Поврзано

Референци

  1. ↑ Özoğlu, Hakan (2004). Kurdish notables and the Ottoman state: evolving identities, competing loyalties, and shifting boundaries. SUNY Press. стр. 52–. ISBN 978-0-7914-5993-5.
  2. ↑ Reindl-Kiel, 208
  3. ↑ Inalcik (1994) 114
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Тимар&oldid=2756488“