Сава Петровиќ Његош: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Нема опис на уредувањето |
|||
| Ред 37: | Ред 37: | ||
Во 1736 година, го помагал [[Руското царство]] и [[Хабзбуршка монархија|Хабзбуршката монархија]] во нивната војна против [[Османлиска империја|Османлиската империја]]. Патувал во Русија. Царицата Елисавета му издала грамота, во која биле пофалени Црногорците и било признато нивното јунаштво и заслуги за руската борба за ослободување на христијаните на истокот. По враќањето од Русија, во [[Пеќ]] го испратил својот внук митрополитот [[Василије Петровиќ Његош|Василије]], кој бил завладичен од патријархот. |
Во 1736 година, го помагал [[Руското царство]] и [[Хабзбуршка монархија|Хабзбуршката монархија]] во нивната војна против [[Османлиска империја|Османлиската империја]]. Патувал во Русија. Царицата Елисавета му издала грамота, во која биле пофалени Црногорците и било признато нивното јунаштво и заслуги за руската борба за ослободување на христијаните на истокот. По враќањето од Русија, во [[Пеќ]] го испратил својот внук митрополитот [[Василије Петровиќ Његош|Василије]], кој бил завладичен од патријархот. |
||
== Биографија == |
== Биографија == |
||
По смрта на [[Данило I Петровиќ Његош|Данило I]], владичкото место било преземено од неговиот внук Сава кој бил избран за наследник од самиот Данило. Сава Ивановиќ Петровиќ Његош за владика бил хиротонисан од патријархот [[Мојсије Рајовиќ]] при неговата посета на [[Црна Гора]]. Задржувањето на владичкото достоинство во една куќа било спротивно од дотогашната пракса, а подоцна им овозможило на цетинските владици да го истакнат своето право на првенство. |
|||
Владиката Сава соработувал со Венецијанците и го подржувал нивното влијание во [[Црна Гора]]. Меѓутоа, по потпишувањето на [[Пожаревачки мир|Пожаревачкиот мир]], [[Венецијанска Република|Венецијанската Република]] започнала нова политика, таа се откажала од војните против [[Османлиска империја|Османлиската империја]] и се стремела да има добри односи со [[Висока Порта|Високата порта]]. Оваа политика била во спротивност со интересите на [[Црногорци]]те и нивната борба против [[Османлии|Османлиите]] и Венецијанците честопати биле негативно настроени кон ослободителната борба на Црна Гора и нејзиниот народ. [[Руско-турска војна (1735-1739)|Руско-турската војна]] од 1736 година, Црногорците под влијание на владиката Сава и Венецијанците, за разлика од бртските племиња, не зеле активно учество. |
|||
== Извори == |
== Извори == |
||
== Надворешни врски == |
== Надворешни врски == |
||
Преработка од 23:56, 2 јуни 2012
 | Оваа статија моментално е под поголема промена за краток временски период. Би ве замолиле за учтивост — не уредувајте ја страницата додека стои поракава. Корисникот кој ја ставил оваа ознака ќе биде означен во историјата на страницата. Ако страницата не е уредувана веќе неколку часа, отстранете ја предлошкава. Поракава постои со цел да се избегнат спротивставените уредувања. Отстранете ја меѓу уредувања за да им овозможите и на другите да ја уредуваат страницава. Последното уредување на оваа Оваа статија го направи Dalco26 (разг| прид) пред 11 година. (Поднови) |
| Сава Петровиќ Његош | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| владика на Црна Гора | |||||
 | |||||
| На престол | 1735-1782 | ||||
| Претходник | Данило I Петровиќ Његош | ||||
| Наследник | Василије Петровиќ Његош | ||||
| |||||
| Династија | Петровиќ-Његош | ||||
Сава Петровиќ Његош (18 јануари 1702 — 9 март 1782) бил црногорски владика и митрополит, втор владетел од динстијата Петровиќ-Његош. Го наследил владиката Данило I кој умрел на 11 јануари 1735 година.
Во 1736 година, го помагал Руското царство и Хабзбуршката монархија во нивната војна против Османлиската империја. Патувал во Русија. Царицата Елисавета му издала грамота, во која биле пофалени Црногорците и било признато нивното јунаштво и заслуги за руската борба за ослободување на христијаните на истокот. По враќањето од Русија, во Пеќ го испратил својот внук митрополитот Василије, кој бил завладичен од патријархот.
Биографија
По смрта на Данило I, владичкото место било преземено од неговиот внук Сава кој бил избран за наследник од самиот Данило. Сава Ивановиќ Петровиќ Његош за владика бил хиротонисан од патријархот Мојсије Рајовиќ при неговата посета на Црна Гора. Задржувањето на владичкото достоинство во една куќа било спротивно од дотогашната пракса, а подоцна им овозможило на цетинските владици да го истакнат своето право на првенство.
Владиката Сава соработувал со Венецијанците и го подржувал нивното влијание во Црна Гора. Меѓутоа, по потпишувањето на Пожаревачкиот мир, Венецијанската Република започнала нова политика, таа се откажала од војните против Османлиската империја и се стремела да има добри односи со Високата порта. Оваа политика била во спротивност со интересите на Црногорците и нивната борба против Османлиите и Венецијанците честопати биле негативно настроени кон ослободителната борба на Црна Гора и нејзиниот народ. Руско-турската војна од 1736 година, Црногорците под влијание на владиката Сава и Венецијанците, за разлика од бртските племиња, не зеле активно учество.