Рихард Вагнер: Разлика помеѓу преработките

Интерактивен преглед на историјата

[проверена преработка]

← Постаро уредување Поново уредување →

Избришана содржина Додадена содржина

НагледноВикитекст

Во редови

Преработка од 12:38, 3 мај 2012

Рихард Вагнер (герм. Richard Wagner, 22 мај 1813 – 13 февруари 1883) бил генијален музичар, иноватор во хармонијата, создавјќи сопствени верзии на Gesamtkuntswerk, драмски композиции во кои сите уметности биле споени во едно. Како човек тој бил подготвен да ја жртвува својето семејство и пријателите за каузата на својата музика. Неговиот антисемитизам го привлекол вниманието кон идеите за неговата работа како музичар. Во своите творби ги обработувал германските митолошки ликови, а внесувал и многу патриотски чувства. Во подоцнежниот период од кариерата, Вагнер ја уживал поддршката од кралот Лудвиг Втори од Баварија и бил во можност да создаде свој театар и фестивал во баварскиот град Бајројт. Тој ја развил употребата на „лајтмотив” (главен мотив) како основа на музичката творба. Неговиот прелудиум за трагичната љубов на Тристан и Изолда на светот му донел еден нов вид на хармонија.

Опери и музички драми

Вагнер, кој работел како диригент го доживеал првиот успех во 1842, во Дрезден со операта „Риенци“, базирана на новелата од Едвард Булвер-Литон. Една година подоцна, во 1843, со „Летечкиот Холанѓанец“, напишана според легенда запишана од Хајне за Холанѓанецот-дух кој пловел преку морињата, сѐ додека не ја нашол вистинската љубов. „Танхаузер“, во кој се зборува за средновековниот трубадур Танхаузер, била изведена во Дрезден во 1845. Вагнеровата вмешаност во револуцијата од 1848 и бегството од Дрезден го довеле до следното драмско дело, „Лоенгрин“, во Вајмар. Четирите опери од тетралогијата „Прстенот на Нибелунзите“ - „Рајнско злато“, „Валкири“, „Самракот на боговите“ и „Зигфрид“ се ремек-дела на драмското и музичкото достигнување на Рихард Вагнер. Други негови драмски дела се „Тристан и Изолда“, „Нирнбершките мајстори-пејачи“, и последното дело, „Парсифал“.

Оркестарска музика

Најпознатите Вагнeрови оркестарски композиции се „Жртвуваната идила”, напишана за неговата втора жена, и „Козима”, за нелигитимната ќерка на Лист и поранешна жена на Рихард Вагнер.

Поврзано

Предлошка:Link FA Предлошка:Link FA Предлошка:Link FA Предлошка:Link FA Предлошка:Link FA Предлошка:Link FA

@@ Ред 1: / Ред 1: @@
 [[Податотека:Richard and Cosima Wagner.jpg|мини|десно|Вагнер со сопругата Козима]]
-'''Рихард Вагнер''' ([[герм.]] ''Richard Wagner'', [[22 мај]] [[1813]] – [[13 февруари]] [[1883]]) бил генијален [[музичар]], иноватор во [[хармонија (музика)|хармонијата]], создавјќи сопствени верзии на ''Gesamtkuntswerk'', драмски композиции во кои сите уметности биле споени во едно. Како човек тој бил подготвен да ја жртвува својето семејство и пријателите за каузата на својата [[музика]]. Неговиот [[антисемитизам]] го привлекол вниманието кон идеите за неговата работа како музичар. Во своите творби ги обработувал германските [[митологија|митолошки]] ликови, а внесувал и многу патриотски чувства. Во подоцнежниот период од кариерата, Вагнер ја уживал поддршката од кралот [[Лудвиг Втори]] од [[Баварија]] и бил во можност да создаде свој театар и фестивал во [[Баварија|баварискиот]] град [[Бајројт]]. Тој ја развил употребата на „лајтмотив” (главен мотив) како основа на музичката творба. Неговиот прелудиум за трагичната љубов на Тристан и Изолда на светот му донел еден нов вид на хармонија.
+'''Рихард Вагнер''' ([[герм.]] ''Richard Wagner'', [[22 мај]] [[1813]] – [[13 февруари]] [[1883]]) бил генијален [[музичар]], иноватор во [[хармонија (музика)|хармонијата]], создавјќи сопствени верзии на ''Gesamtkuntswerk'', драмски композиции во кои сите уметности биле споени во едно. Како човек тој бил подготвен да ја жртвува својето семејство и пријателите за каузата на својата [[музика]]. Неговиот [[антисемитизам]] го привлекол вниманието кон идеите за неговата работа како музичар. Во своите творби ги обработувал германските [[митологија|митолошки]] ликови, а внесувал и многу патриотски чувства. Во подоцнежниот период од кариерата, Вагнер ја уживал поддршката од кралот [[Лудвиг Втори]] од [[Баварија]] и бил во можност да создаде свој театар и фестивал во баварскиот град [[Бајројт]]. Тој ја развил употребата на „лајтмотив” (главен мотив) како основа на музичката творба. Неговиот прелудиум за трагичната љубов на Тристан и Изолда на светот му донел еден нов вид на хармонија.
 == Опери и музички драми ==
-Вагнер, кој работел како [[диригент]] го доживеал првиот успех во 1842, во [[Дрезден]] со [[опера]]та „Риенци”, базирана на новелата од Едвард Булвер-Литон. Една година подоцна, во 1843, со „Летачкиот Холанѓанец”, напишана според легенда запишана од Хајне за Холанѓанецот кој пловел преку морињата, сѐ додека не ја нашол вистинската љубов. „Тенхаузер”, во кој се зборува за средновековниот трубадур Танхаузер, била изведена во Дрезден во 1845. Вагнеровата вмешаност во револуцијата од 1848 и бегството од Дрезден го довеле до следното драмско дело, „Лохенгрин”, во Вајмар. Четирите опери од тетралогијата „Прстенот на Нибелунзите” - „Златото на Рајна”, „Валкира”, „Самракот на боговите” и „Зигфрид” се ремек-дела на драмското и музичкото достигнување на Рихард Вагнер. Други негови драмски дела се „Тристан и Изолда”, „Пејачите од Нирнберг”, и последното дело, „Парсифал”.
+Вагнер, кој работел како [[диригент]] го доживеал првиот успех во 1842, во [[Дрезден]] со [[опера]]та „Риенци“, базирана на новелата од Едвард Булвер-Литон. Една година подоцна, во 1843, со „Летечкиот Холанѓанец“, напишана според легенда запишана од Хајне за Холанѓанецот-дух кој пловел преку морињата, сѐ додека не ја нашол вистинската љубов. „Танхаузер“, во кој се зборува за средновековниот трубадур Танхаузер, била изведена во Дрезден во 1845. Вагнеровата вмешаност во револуцијата од 1848 и бегството од Дрезден го довеле до следното драмско дело, „Лоенгрин“, во Вајмар. Четирите опери од тетралогијата „Прстенот на Нибелунзите“ - „Рајнско злато“, „Валкири“, „Самракот на боговите“ и „Зигфрид“ се ремек-дела на драмското и музичкото достигнување на Рихард Вагнер. Други негови драмски дела се „Тристан и Изолда“, „Нирнбершките мајстори-пејачи“, и последното дело, „Парсифал“.
 == Оркестарска музика ==
 Најпознатите Вагнeрови [[оркестар|оркестарски]] композиции се „Жртвуваната идила”, напишана за неговата втора жена, и „Козима”, за нелигитимната ќерка на Лист и поранешна жена на Рихард Вагнер.
+== Поврзано ==
+* [[Бајројтски фестивал]]
+* [[Бајројтски фестивалски театар]]
+* [[Тристанов акорд]]