Тврдокрилци: Разлика помеѓу преработките
[непроверена преработка] | [проверена преработка] |
с r2.6.4) (Бот Додава: kk:Қатты қанаттылар |
с r2.7.2) (Бот Менува: be:Жукі |
||
Ред 43: | Ред 43: | ||
[[bn:গুবরে পোকা]] |
[[bn:গুবরে পোকা]] |
||
[[bjn:Karariang]] |
[[bjn:Karariang]] |
||
[[be: |
[[be:Жукі]] |
||
[[bcl:Amamanggi]] |
[[bcl:Amamanggi]] |
||
⚫ | |||
[[bg:Твърдокрили]] |
[[bg:Твърдокрили]] |
||
⚫ | |||
[[ca:Coleòpter]] |
[[ca:Coleòpter]] |
||
[[cv:Нăрă]] |
[[cv:Нăрă]] |
Преработка од 01:40, 3 ноември 2011
Тврдокрилци Период: Ран Перм - денес | |
---|---|
Lucanus cervus, елењак | |
Научна класификација | |
Царство: | Animalia |
Колено: | Arthropoda |
Класа: | Insecta |
Поткласа: | Pterygota |
Инфракласа: | Neoptera |
Надред: | Endopterygota |
Ред: | Coleoptera Linnaeus, 1758 |
Подредови | |
Adephaga |
Тврдокрилците го образуваат редот на инсекти означен како Coleoptera. Тоа е ред со најголем број на видови (околу 350 000[1]), при што сочинува околу 40% од сите инсекти, a 25%[1] од сите форми на живот. Најголема група на тврдокрилци е фамилијата на чурулкарите (Curculionidae).
Овие инсекти можат да се најдат во речиси сите копнени и слатководни станишта (со исклучок на поларните области), но не се сретнати во морињата. Најчесто се исхрануваат со растенија и габи, го разградуваат растителниот и животинскиот отпад и јадат други без`рбетници. Тука се вклучени некои земјоделски штетници, како компировата златица (Leptinotarsa decemlineata), црвената брашнеста бубачка (Tribolium castaneum) и др., додека други видови се важни во контролата на популациите од земјоделски штетници, како на пример тврдокрилците од фамилијата на бубамари (Coccinellidae), кои се исхрануваат со растителни вошки, памучни вошки, трипси и други инсекти кои се хранат со растителни сокови.
Одлики
Тврдокрилците во својот животен циклус подлежат на целосна метаморфоза (што значи имаат ларвален и куклен стадиум). Карактеристично за нив е што предните крила образуваат цврсти заштитни покрилци — елитри — под кои се собрани задните крила (кога инсектот не лета). На местото на сретнување на двете елитри, на средишниот грбен дел, се образува права линија која веројатно е една од најзабележливите одлики на редот. Мускулите за лет во мезотораксот се изгубени. Главената капсула се карактеризира со цврст вентрален (гуларен) затворач, антените се во основа 11-члени, додека усните делови се од гризачки тип со 4-сегментни магзиларни палпи. Протораксот е голем и слободен. На абдоменот отсуствува стернитот I, стернитот II најчесто е мембранозен и затскриен, а сегментот X е вестигијален, при што отсуствуваат церци. Женката поседува еден пар на гонапофизи на сегментот IX. Постојат четири или шест Малпигиеви цевчиња, кои често се криптонефрични. Речиси секогаш отсуствуваат вистински лабијални жлезди.