Распнување на крст: Разлика помеѓу преработките
| [непроверена преработка] | [непроверена преработка] |
с Бот: козметички промени |
с Бот менува: Референци -> Наводи |
||
| Ред 8: | Ред 8: | ||
Крстот како симбол на распнувањето на Исус и неговото воскреснување станал заштитен знак на [[христијанство]]то дури некаде во 2. или 3. век од новата ера.<ref>Minucius Felix speaks of the cross of Jesus in its familiar form, likening it to objects with a crossbeam or to a man with arms outstretched in prayer ([http://www.ccel.org/fathers2/ANF-04/anf04-34.htm#P5713_906729 Octavius of Minucius Felix,] chapter XXIX).</ref> |
Крстот како симбол на распнувањето на Исус и неговото воскреснување станал заштитен знак на [[христијанство]]то дури некаде во 2. или 3. век од новата ера.<ref>Minucius Felix speaks of the cross of Jesus in its familiar form, likening it to objects with a crossbeam or to a man with arms outstretched in prayer ([http://www.ccel.org/fathers2/ANF-04/anf04-34.htm#P5713_906729 Octavius of Minucius Felix,] chapter XXIX).</ref> |
||
== |
== Наводи == |
||
{{reflist}} |
{{reflist}} |
||
Преработка од 22:59, 2 јуни 2010
Крусификција или распнување на крст (лат. Crucifixio) е антички метод на егзекуција, кајшто субјектот е прикован на голем дрвен крст и оставен да виси до смртта. Оваа форма на егзекуција постоела неколку векови пред новата ера. Жртвата била приковувана на крстот, со рацете заковани на хоризонталната греда на крстот. Причината за смртта од распнувањето е задушување, бидејќи градниот кош е раширен и вдишувањето е оневозможено.[1]
Познато е дека крусификцијата ја користеле персијците во 6-7. век п.н.е., а веројатно оттаму ја презел и Александар Македонски и ги распнал на крст 2.000-те преживеани од опсадата на Тир, како и лекарот што не успеал да го излекува неговиот пријател Хефестион. Круцификцијата била вообичаен метод на егзекуција во Mедитеранот во 4. и 3. век п.н.е. во Картагина, античка Македонија и антички Рим.
Римјаните особено често го користеле распнувањето како метод за егзекуција, дури имале и определени места надвор од градовите кајшто биле постојано сместени крстови за распнување. По задушувањето на Спартаковото востание во 71. п.н.е., Римјаните распнале на крстови околу 6.000 востаници покрај 200-километарскиот пат помеѓу Рим и Капуа како предупредување на останатите робови. Исус Христос бил казнет на смрт со распнување во 30. или 33. година од новата ера од Понтиј Пилат, конзулот на Јудеја, поради спротивставувањето на власта на Римјаните.
Крстот како симбол на распнувањето на Исус и неговото воскреснување станал заштитен знак на христијанството дури некаде во 2. или 3. век од новата ера.[2]
Наводи
- ↑ Liddell and Scott on χείρ. Cf. The Science of the Crucifixion.
- ↑ Minucius Felix speaks of the cross of Jesus in its familiar form, likening it to objects with a crossbeam or to a man with arms outstretched in prayer (Octavius of Minucius Felix, chapter XXIX).