Соцветие

Од Википедија — слободната енциклопедија
Глава на хризантема
Реса на Alnus incana

Соцветие[1][2] — група цветови на заедничка оска. Биолошкото значење на соцветието е што групирањето на цветовите го олеснува опрашувањето бидејќи инсектите посетуваат повеќе цветови за кратко време кога се групирани и полесно се забележуваат во лисјата. Исто така, соцветијата со многу мали цветови полесно се придвижуваат со воздух, што е важно за растенијата кои се опрашуваат со ветер.

Заедничката оска е вретено на соцветието, кое може да се разгранува:

Во зависност од тоа како вретеното се разгранува, се разликуваат два основни вида на соцветија:

  1. рацемозни и
  2. цимозни.

Рацемозни (гроздести) соцветија[уреди | уреди извор]

Вретеното на овие соцветија се разгранува моноподијално, така што оската долго расте, а од неа се образуваат странични гранки со цветови, па дури на крајот на нејзиниот врв се развива цвет. Најмладиот цвет е секогаш оној на врвот на вретеното.

Видови на рацемозни соцветија се:

  1. китка или грозд, кај кого на долгото вретено се наоѓаат цветовите на дршки со иста должина;
  2. клас, на долгото вретено се наоѓаат седечки цветови;
  3. чешел е, всушност, китка, само цветните дршки се со различна должина, долните, постарите цветови имаат подолги дршки;
  4. штит, од краткото вретено поаѓаат зрачно распоредени дршки со иста должина;
  5. глава, вретеното е проширено, кратко, задебелено и на него има седечки цветови;
  6. кочанот е ист како и класот освен што вретеното е валчесто и задебелено;
  7. реса е клас чие вретено е тенко, витко и виси;
  8. сложен клас, кај кое на вретеното наместо цветови се наоѓаат класови;
  9. сложен штит, од краткото вретено поаѓаат штитовите;
  10. метличката е составена од голем број на китки или класови.

Цимозни (чаталести) соцветија[уреди | уреди извор]

Вретеното се разгранува симподијално така што многу рано завршува со својот раст со донесување цвет, па под него се развиваат една или повеќе странични гранки. Така цветот од првата оска е најстар.

Во зависност од тоа колку странични оски (една, две или повеќе) се образуваат по првата, се разликуваат три вида на овие соцветија:

  1. монохазиум, меѓу кои најпознати се кривударката и свијокот;
  2. дихазиум и
  3. полихазиум.

Галерија[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

Литература[уреди | уреди извор]

  • Којић, М: Ботаника, Научна књига, Београд, 1989.
  • Којић, М: Физиолошка екологија културних биљака, Научна књига, Београд, 1987.
  • Маринковић, Р, Татић, Б, Блаженчић, Ј: Морфологија биљака, Београд, 1979.
  • Јанчић, Р: Сто наших најпознатијих лековитих биљака, Научна књига, Београд, 1988.
  • Јанчић, Р: Лековите биљке са кључем за одређивање, Научна књига, Београд, 1990.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]