Солунски Санџак
| Солунски Санџак Liva-i Selanik/Sancak-i Selanik (османлиски) | |||||
| Санџак на на Отоманското Царство | |||||
| |||||
.jpg) | |||||
| Главен град | Солун (Selanik) | ||||
| Историја | |||||
| - | Отоманско освојување | 1430 | |||
| - | Грчко освојување | 1912 | |||
| Денес во |  Грција Македонија
| ||||
Солунскиот санџак припаѓал на Румелискиот вилает.
Според турскиот попис од 1878 г. во Солунскиот санџак има 55.667 куќи, и машко население: 39.441 муслимани, 126.000 Македонци[1], 13.279 погрчени Македонци и нешто Грци, 1.751 Роми и 2.862 Македонци-муслимани.
Кон крајот на 18 век и почетокот на 19 век Струмичката каза била во состав на Солунскиот санџак.
Во тоа време во Солунскиот санџак имало 119 егзархиски училишта со 133 наставника и 2810 ученика.
Во Солунскиот санџак како училиштен инспектор работел Пере Тошев, македонски револуционер и еден од основоположниците на ТМОРО во Битолскиот револуционерен округ и учесник во Илинденското востание од 1903 година.
Согласно Мирцштешките реформи, турската влада била приморана да направи реформи во управувањето со Македонија, според кои Солунскиот санџак им бил доделен на руски офицери.
Кази во Солунскиот санџак[уреди | уреди извор]
- Солун, Воден, Кукуш, Кепрели (Велес, Струмица и Дојран)
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Во пописите кои ги вршела администрација на Отоманското Царство се попишувало според верската припадност, при што како „Бугари“ биле попишувани сите оние кои биле под влијание на Бугарската православна црква, вклучително и поголемиот дел од Македонците по етнос.
.svg){kind=small}