Смртоносна галерина
Смртоносната галерина (лат. Galerina marginata) е отровна печурка од семејството Hymenogastraceae, од редот на Agaricales. Пред 2001 година се сметало дека Galerina autumnalis, G. oregonensis, G. unicolor и G. venenata се посебни видови поради разликите во живеалиштето и вискозноста на нивните капи, но филогенетската анализа покажа дека сите тие се ист вид. Смртоносната галерина е широко распространета во северната хемисфера, вклучувајќи ја Европа, Северна Америка и Азија,[1] а исто така е пронајдена и во Австралија.[2]
Опис
[уреди | уреди извор]- Капачето на печурката смртоносна галерина е широко од 1,5 до 4 сантиметри, конвексно или забележливо конусно кога е младо, потоа отворено, мазно, влажно, работ е видливо ребрест само при влажно време, малку месест, жолтеникав на суво време и речиси темно окер кафеав на влажно време.
- Ливчињата се густи, прицврстени или малку се спуштаат по стеблото; нееднакво долги, тесни и окер-жолти.
- Стеблото е високо од 2 до 6 сантиметри, тенко, вито, мазно, над венчето дел од стеблото има многу фин белузникав прав кој е поблед од капата; под венчето е кафеаво, црвено-кафеаво до бистер боја (темносиво-браон) во основата.
- Месото е многу тенко, мирисот и вкусот се како на брашно.
- Спорите се елипсовидно јајцевидни, брадавичести, 8 – 10,5 (15) x 5 – 6 (7,5) μm, правот од спорите е ’рѓаво-кафеав.
Живеалиште
[уреди | уреди извор]Расте во лето и рана есен на трупци, паднати дрвја или паднати гранки од иглолисни дрвја и бука.
Употребливост
[уреди | уреди извор]Смртоносно отровна печурка.[3] Симптомите се болки во стомак, повраќање и пролив, а крајниот исход е кома и смрт.
Токсичност
[уреди | уреди извор]Смртоносна галерина содржи алфа и гама аманитин, како и најотровните видови од родот Amanita.[4]Токсините кои се наоѓаат во Galerina marginata се познати како аматоксини. Аматоксините припаѓаат на фамилија на бициклични октапептидни деривати составени од аминокиселински прстен поврзан со сулфур атом и карактеризирани со разлики во нивните странични групи;[5] овие соединенија се одговорни за повеќе од 90% од смртоносните труења со печурки кај луѓето.
Галерија
[уреди | уреди извор]
|
_K%C3%BChner_178829.jpg)
_K%C3%BChner_27991.jpg)
.jpg)
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ Iskandarī, Majīd (13). Ābshārhā-yi Īrān. Īrānshināsī (Chāp-i 1. изд.). Tihrān: Intishārāt-i Īrānshināsī. ISBN 978-964-2725-22-9. OCLC 549656729. Проверете ги датумските вредности во:
|date=(help) - ↑ Gulden, Gro; Vesterholt, Jan (1999-12). „The genera Galerìna and Phaeogalera (Basidiomycetes, Agaricales) on the Faroe Islands“. Nordic Journal of Botany (англиски). 19 (6): 685–706. doi:10.1111/j.1756-1051.1999.tb00679.x. ISSN 0107-055X. Проверете ги датумските вредности во:
|date=(help) - ↑ Romano Božac (1993). Gljive – morfologija, sistematika, toksikologija. Zagreb: Školska knjiga Zagreb, Grafički zavod Hrvatske.
- ↑ Tyler, V. E.; Smith, Alexander H. (1963). „Chromatographic Detection of Amanita Toxins in Galerina venenata“. Mycologia. 55 (3): 358–359. doi:10.2307/3756526. ISSN 0027-5514.
- ↑ Benedict, R G; Tyler, V E; Brady, L R; Weber, L J (1966-03). „Fermentative production of amanita toxins by a strain of Galerina marginata“. Journal of Bacteriology. 91 (3): 1380–1381. doi:10.1128/jb.91.3.1380-1381.1966. PMC 316043. PMID 5929764. Проверете ги датумските вредности во:
|date=(help)CS1-одржување: PMC-формат (link)