Службена развојна помош

Од Википедија — слободната енциклопедија
Земји-членки на Комитетот за помош на развој на ОЕЦД

Службена развојна помош (СРП) — термин измислен од Комитетот за развојна помош (ДАЦ) на Организацијата за економска соработка и развој (ОЕЦД) за мерење на помошта. ДАЦ првпат го употребил изразот во 1969 година. Тој е широко користен како индикатор за протокот на меѓународна помош. Вклучува некои заеми.

Повеќето службени развојни помошти доаѓаат од 30-те членки на ДАЦ, или околу 135 милијарди американски долари во 2013 година. Други 15,9 милијарди долари дошле од Европската комисија, а земјите кои не седел од ДАЦ дале дополнителни 9,4 милијарди долари. Иако помошта за развој се искачила во 2013 година на највисоко ниво забележано досега, продолжил трендот на опаѓање на уделот на помошта за најсиромашните потсахарски африкански земји[1].

Поим[уреди | уреди извор]

Целосната дефиниција за СРП е:

Текови на официјално финансирање поради унапредување на економскиот развој и благосостојба на земјите во развој како главна цел, и кои имаат концесиски карактер со елемент на грант од најмалку 25 проценти (со користење на фиксна стапка на попуст од 10 проценти). Според конвенцијата, тековите на СРП опфаќаат придонеси на дарителските владини агенции, на сите нивоа, во земјите во развој („билатерални“) и во мултилатералните институции[2].

Со други зборови, Службената развојна помош треба да ги содржи трите елементи:

  • преземање од официјалниот сектор (официјални агенции, вклучително и државни и локални самоуправи или нивни извршни агенции)
  • промоција на економскиот развој и благосостојба како главна цел; и
  • под концесиски финансиски услови (ако е заем, со елемент на грант од најмалку 25 проценти).

Земји по дадена помош[уреди | уреди извор]

  1.  САД – $31.08 милијарди
  2.  Обединето Кралство – $18.70 милијарди
  3.  Германија – $17.78 милијарди
  4.  Јапонија – $9.32 милијарди
  5.  Франција – $9.23 милијарди
  6.  Шведска – $7.09 милијарди
  7.  Холандија – $5.81 милијарди
  8.  ОАР – $4.39 милијарди
  9.  Канада – $4.29 милијарди
  10.  Норвешка – $4.28 милијарди
  11.  Турција – $3.91 милијарди
  12.  Италија – $3.84 милијарди
  13.  Швајцарија – $3.54 милијарди
  14.  Австралија – $3.22 милијарди
  15.  Данска – $2.57 милијарди

Земји дарители според процентот на БНД[уреди | уреди извор]

  1.  Шведска – 1.40%
  2.  ОАР – 1.09%
  3.  Норвешка – 1.05%
  4.  Луксембург – 0.93%
  5.  Данска – 0.85%
  6.  Холандија – 0.76%
  7.  Обединето Кралство – 0.71%
  8.  Финска – 0.56%
  9.  Турција – 0.54%
  10.  Швајцарија – 0.52%
  11.  Германија – 0.52%
  12.  Белгија – 0.42%
  13.  Франција – 0.37%
  14.  Ирска – 0.36%
  15.  Австрија – 0.32%

Приматели на помош[уреди | уреди извор]

Светска банка известува дека Ирак бил најголем примател на помош за развој во 2005 година, следен од Нигерија. Сепак, ова се должи на значајните зделки за олеснување на долгот што им биле доделени на овие нации таа година - кога земјите дарители отпишуваат дел од долгот на примателот, се смета како официјална помош од развој од земјата дарител.

ОЕЦД известува дека во 2009 година Африка добила најголема количина ОДА, со 28 милијарди долари. Од тоа, 25 милијарди долари биле во земјите јужно од Сахара, при што Судан добил приближно 1,9 милијарди долари, а Етиопија 1,8 милијарди долари. Азија ја добила втората најголема сума од 24 милијарди долари. Врвните земји приматели на ОДА по редослед биле Авганистан (5,1 милијарди долари), Ирак (2,6 милијарди долари) и Виетнам (2,1 милијарди долари) [9]

Според проценките што ОЕЦД ги направил во 2014 година, 28 земји со вкупно население од околу 2 милијарди луѓе ќе престанат да ги исполнуваат условите за ОДД до 2030 година. Тие вклучуваат пазари во развој како Кина, Бразил, Мексико, Аргентина, Малезија, Тајланд и Турција[3].

Критика[уреди | уреди извор]

Официјалната развојна помош е критикувана од неколку економисти дека е несоодветен начин за помагање на сиромашните земји. Унгарскиот економист Питер Томас Бауер е еден од најгласните од нив. Друг познат економист кој се спротивставува на ОДА е Дамбиса Мојо во нејзината книга Мртва помош. Таа тврди дека земјата навикната да прима ОДА може да стане трајно зависна од таквата помош.

Земјите дарители најчесто се споредуваат според износот на дадена официјална помош за развој и количината на помош како процент од БДП. Сепак, сè повеќе се фокусира на квалитетот на помошта, наместо едноставно на количината. Индексот на посветеност кон развојот е една од таквите мерки што ги рангира најголемите дарители на широк спектар на нивните „пријателски развојни“ политики. Го зема предвид квалитетот на помошта, покрај количината, казнувајќи ги земјите за врзана помош. Помошта исто така не работи во вакуум; политиките на една земја за прашања како што се трговијата или миграцијата, исто така, имаат значително влијание врз земјите во развој.

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. „Aid to developing countries rebounds in 2013 to reach an all-time high“. OECD. 8 April 2014. Посетено на 18 October 2014.
  2. OECD Glossary of statistical terms, Official Development Assistance (ODA)
  3. Krempin, Michael. „Beyond the threshold“. D+C, Development and Cooperation.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]