Словенечки народноослободителен комитет
Словенечкиот националноослободителен комитет (СНОС) (сло: Slovenski narodnoosvobodilni svet) е формиран како највисок управен орган на антифашистичкото движење на Словенците за време на Втората светска војна. Претседател на неговиот президиум бил Јосип Видмар.
СНОС бил формиран на 19 февруари 1944 година во Чрномељ кога 120-члениот Пленум на Ослободителниот фронт, конституиран во 1943 година од Собранието на делегатите на словенечката нација во Кочевје, одлучил да го смени името во СНОС и да се прогласи за привремен словенечки парламент. Една од неговите најважни одлуки била Словенија по завршувањето на војната да стане држава во состав на Социјалистичка Федеративна Република Југославија.[1]
И покрај фактот што територијата била окупирана од силите на Оската, СНОС бил повеќе од само симболичен ентитет. Под негов надзор функционирале неколку значајни институции. На пример, таа формирала дури и Завод за статистика на Словенија на нејзината седница на 19 август 1944 година.[2] Непосредно пред крајот на војната, на 5 мај 1945 година, СНОС за последен пат се состана во градот Ајдовшчина во Јулиска Краина (тогаш формално сè уште дел од Кралството Италија ) и ја формирал словенечката влада со комунистичкиот водач Борис Кидрич како нејзин претседател.[3]