Сина сојка

Сина сојка
	Во Бруклин, Њујорк
Заштитен статус
	; Незагрозен (МСЗП 3.1)
Научна класификација [ у ]
Непознат таксон (попр):	Cyanocitta
Вид:	Сина сојка
Научен назив
	Cyanocitta cristata; (Линеј, 1758)
Подвидови
	4 подвида
	Приближна карта на распространување Целогодишно Неразмножување
Синоними
	Corvus cristatus Линеј, 1758

Сина сојка (науч. Cyanocitta cristata) — појна птица од семејството врани (Corvidae). Живее во Северна Америка.^[2]

Опис

Сината сојка достигнува должина од 22 до 30 см и тежина од 70 до 100 г, со распон на крилјата од 34 до 43 см. Карактеристичните белези ѝ се синиот грб, краткиот син гребен, црната јака, сино-црно-белата шара на крилјата и црно-сината пругаста опашка.

Поведение

Сините сојки живеат во парови или мали семејни групи. При преселба тие образуваат големи јата. Можат да направат многу различни звуци, а исто така и да ги подражаваат звуците на други птици, вклучително и птици грабливки. Благодарение на ова, тие ги предупредуваат своите роднини за опасност и ги плашат оние што го напаѓаат нивното живеалиште.

Исхрана

Сината сојка пребарува по земјата за ореви, семиња, бобинки, инсекти или други мали животни. Складира храна за зимата во вдлабнатини на дрвјата или во земјата и дава значаен придонес во ширењето на грмушките и дрвјата. Се смета за уништувач на гнезда, бидејќи напролет јаде јајца и пилиња на други птици.

Размножување

Сините сојки се моногамни и остануваат верни на својот партнер во текот на целиот свој живот. И двата родители градат прилично неуредно гнездо од гранчиња, трева и стебла во дрвја или грмушки. Само женката е одговорна за инкубацијата. Во едно легло има од 3 до 6 јајца со зеленикави или кафеави дамки. Инкубациониот период трае од 16 до 18 дена. Пилињата летаат за 17–21 ден.

Распространетост

Ареалот на распространетоста на сината сојка се протега од Источните Соединети Американски Држави и Јужна Канада до Мексиканскиот Залив. Сината сојка е само делумно птица преселница: само северните популации летаат на југ во зима. Првично жителка на листопадни шуми, сината сојка се среќава и во обработливи површини, села, паркови и предградија во зима. Само нејзиниот близок роднина, Стелеровата сина сојка (Cyanocitta stelleri), се наоѓа во западниот дел на Северна Америка.

Наводи

↑ BirdLife International (2016). „Cyanocitta cristata“. Црвен список на загрозени видови. 2016: e.T22705611A94027257. doi:10.2305/IUCN.UK.2016-3.RLTS.T22705611A94027257.en. Посетено на June 25, 2022.
↑ Gill F., Donsker D. & Rasmussen P.^[англ.] (Eds.): Jayshrike, shrikes, crows, mudnesters, melampittas, Ifrit, birds-of-paradise (англ.). IOC World Bird List (v14.2) (14 августа 2024). doi:10.14344/IOC.ML.14.2

Надворешни врски

Blue Jay ID, including sound and video
Blue Jay – Cyanocitta cristata – USGS Patuxent Bird Identification InfoCenter
Blue Jay — видеоснимки, слики и звуци на Семрежната збирка на птици
Blue Jay at borealforest.org archived May 2021
Blue Jay Bird Sound at Florida Museum of Natural History
Photo essay of blue jay nestlings
Blue Jay — галерија на слики на VIREO (универзитет „Дрексел“)

[1] BirdLife International (2016). „Cyanocitta cristata“. Црвен список на загрозени видови. 2016: e.T22705611A94027257. doi:10.2305/IUCN.UK.2016-3.RLTS.T22705611A94027257.en. Посетено на June 25, 2022.

[2] Gill F., Donsker D. & Rasmussen P.^[англ.] (Eds.): Jayshrike, shrikes, crows, mudnesters, melampittas, Ifrit, birds-of-paradise (англ.). IOC World Bird List (v14.2) (14 августа 2024). doi:10.14344/IOC.ML.14.2

[1]

[2]