Симфонија бр. 81 (Хајдн)

Од Википедија — слободната енциклопедија
Портрет на Хајдн од Томас Харди.

Симфонијата бр. 81 во Ге-дур (Хобокен I/81) — симфонија од Јозеф Хајдн, компонирана во 1784 година како дел од триото симфонии во кое се вклучени и симфониите 79 и 80. Овие три симфонии биле специјално напишани за изведба во март 1785 година.

Ставови[уреди | уреди извор]

Симфонијата е наменета за флејта, две обои, два фаготи, два рога и жичена секција.

  1. Vivace
  2. Анданте, 6
    8
  3. Менует и триото: Алегрето, 3
    4
  4. Финале: Алегро ма нон тропо, 2
    2

Во првиот и третиот став, Хајдн истражува „нејаснотии на тоналитетот... кои на крајот го достигнуваат својот врв на суптилност“ во првиот став од Симфонијата бр. 94.[1] Првиот став започнува „со необична и возбудлива точка на педалата... [и] користи дополнителна тема што изгледа како срдечен поздрав до новоосвоениот пријател Моцарт“.[2] Педалите и дисонанците укажуваат на Моцартовиот К. 465.[3]

Второто движење е сицилијанска тема со три варијации.[4] Варијациите во најголем дел се строфични и јасни, со исклучок на интермедија со интерлудиј во мол во средината на ставот помеѓу првата и втората варијација. Конечната варијација содржи целосна оркестрација со пицикато придружба и служи за рекапитулирање на движењето.[5]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. Hughes (1970) p. 185.
  2. Geiringer (1963) p. 322.
  3. Heartz (2009) p. 355.
  4. Hughes (1970) p. 186.
  5. A. Peter Brown, The Symphonic Repertoire (Volume 2) (Bloomington and London: Indiana University Press, 2001) (ISBN 025333487X), pp. 207–208.

Литература[уреди | уреди извор]

  • Geiringer, Karl (1963). Haydn: A Creative Life in Music. Berkeley and Los Angeles: University of California Press.
  • Heartz, Daniel (2009). Mozart, Haydn and Early Beethoven: 1781–1802. New York: W. W. Norton & Co.
  • Hughes (1970).Предлошка:Full
  • Hugues, Rosemary (1974). Haydn.London: J. M. Dent & Sons Ltd.