Серски Санџак
| Серски Санџак Liva-i Siroz | |||||
| санџак на Отоманското Царство | |||||
| |||||
.jpg) | |||||
| Главен град | Сер | ||||
| Историја | |||||
| - | Основана | ~ 1846 | |||
| - | Прва балканска војна | 1912 | |||
| Денес во |  Бугарија Грција
| ||||
Серски Санџак (отомански турски: Sancak-i/Liva-i Siroz) — санџак на Солунскиот вилает се седиште во градот Сер, Егејска Македонија, иако половина од него бил во Пиринска Македонија.
Сер потпаднал под власта на Османлиите ма 19 септември 1383 г. и првично бил вакуф на Евренос-бег, кој довел јуручки доселеници од Сарухан, денес во Ерменија. Иако никогаш не бил меѓу најзначајните во царството, во 1413-14 г. во Сер е отворена монетковница.[1] Во XVIII и почетокот на XIX век, Сер станал автономен беглик под управа на низа деребегови во состав на Солунскиот Санџак.[1][2]
Кон 1846 г. Сер станал своја управна единица со танзиматски реформи како санџак на Солунскиот Ејалет (подоцна Солунски вилает) на територијата на Егејска и Пиринска Македонија, опфаќајќи ги градовите Драма, Валовишта, Неврокоп, Мелник и Лиса со нивните села. Набргу Драма се одвоила со свој Драмски Санџак.
Во 1912 г. (последната година од своето постоење), Серскиот Санџак ги опфаќал следниве кази: Серска, Зихненска, Мелничка, Разлошка, Петричка, Валовишка (Тимурхисарска), Горноџумајска и Неврокопска.[2]
Санџакот престанал да постои во 1912 г. со бугарската окупација на подрачјето за време на Првата балканска војна. Со Букурешки договор по Втората балканска војна во 1913 г. градот Сер и јужната половина од санџакот ѝ припаднале на Грција, а северната половина (и цела Пиринска Македонија) влегла во состав на Бугарија.
Поврзано[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 Babinger, Franz (1934). „Serres“. Во M. Th. Houtsma, A. J. Wensinck, E. Lévi-Provençal, H. A. R. Gibb, W. Heffening (уред.). The Encyclopaedia of Islām, A Dictionary of the Geography, Ethnography and Biography of the Muhammadan Peoples. Volume IV: S–Z. Leiden and London: E. J. Brill and Luzac & Co. стр. 234.CS1-одржување: користи параметар editors (link)
- ↑ 2,0 2,1 Birken, Andreas (1976). Die Provinzen des Osmanischen Reiches. Beihefte zum Tübinger Atlas des Vorderen Orients (германски). 13. Reichert. стр. 77. ISBN 9783920153568.
.svg){kind=small}