Себуански јазик

Од Википедија — слободната енциклопедија
(Пренасочено од Себуано (јазик))
Себуански јазик
Висајски јазик
Bisayâ, Sugbuanon, Sinugbuanong Binisayâ, Bisayang Sebwano, Sinibwano
Застапен воФилипини
Подрачјејужни делови на Филипини
НародСебуани
Говорници210 милиони  (2007)ne2007
втор најголем јазик во Филипините, после тагалски јазик[1]
Јазично семејство
Дијалекти
  • стандарден
  • урбан
  • негроански
  • бохолански]
  • лејтењски
  • минданаоански
Писмолатиница
Статус
Службен ворегионален јазик на Филипините
Регулативен органВисајска Академија
Јазични кодови
ISO 639-2ceb
ISO 639-3ceb
{{{mapalt}}}
Региони каде се зборува себуанскиот

Себуански, или познат и како висајски, — австронезиски јазик, кој се зборува на Филипините од околу 20 милиони луѓе. Јазикот се зборува во јужните делови на државата каде е и регионален јазик.[2] Јазикот е втор најголем во државата, веднаш за тагалскиот, и најголем од групата на висајски јазици.

Себуанскиот има најголем број луѓе кои го зборуваат иако не бил дел од образовниот систем до 2012 година.[3] Јазикот е лингва франка во јужните делови на Филипините. Името на јазикот потекнува од островот Себу.

Фонологија[уреди | уреди извор]

Самогласки[уреди | уреди извор]

Во прилог следува самогласниот систем на себуанскиот, со дадени графеми во заграда:[4][5][6]

самогласки
предни централни задни
затворени i (i) u (u)
средни ɛ (e) o (o)
отворени a (a)

До пред колонијалниот период (некаде 16 век) јазикот имал само 3 самогласки: /a/, /i/ и /u/. Бројот на самогласки се зголемил на 5, односно дополнителни две („о“ и „е“) биле преземени од шпанскиот. Сепак гласовите o и у, како и e и и се уште алофони.[4][7]

Согласки[уреди | уреди извор]

Во прилог следува преглед на согласките со соодветните графеми во заграда:[4][5][6][8]

билабијални забни непчани веларни глотални
носни m (m)  (n) ŋ (ng)
експлозивни p (p) b (b)  (t)  (d) k (k) g (g) ʔ (see text)
фрикати  (s) h (h)
африкати t͡ʃ (ch/ty/ts) d͡ʒ (j/dy)
апроксимантни
(латерални)
j (y) w (w)
 (l)
вевни ɾ̪ (r)

Поврзано[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. Philippine Census, 2000. Table 11. Household Population by Ethnicity, Sex and Region: 2000
  2. Lewis, M. Paul (2009). „Cebuano“. Ethnologue. Посетено на July 23, 2011.
  3. Ulrich Ammon; Norbert Dittmar; Klaus J. Mattheier (2006). Sociolinguistics: an international handbook of the science of language and society. Volume 3. Walter de Gruyter. стр. 2018. ISBN 978-3-11-018418-1.
  4. 4,0 4,1 4,2 „The Dialectology of Cebuano: Phonology“. Binisaya.com. 10 February 2011. Посетено на 16 September 2016.
  5. 5,0 5,1 „Cebuano Phonetics and Orthography“ (PDF). Dila. Посетено на 16 September 2016.
  6. 6,0 6,1 Irene Thompson (11 July 2013). „Cebuano“. About World Languages. Посетено на 16 September 2016.
  7. Patrick O. Steinkrüger (2008). „Hispanisation processes in the Philippines“. Во Thomas Stolz; Dik Bakker; Rosa Salas Palomo (уред.). Hispanisation: The Impact of Spanish on the Lexicon and Grammar of the Indigenous Languages of Austronesia and the Americas. Walter de Gruyter. стр. 203–236. ISBN 9783110207231.
  8. Abigail A. Bollas (2013). Comparative Analysis on the Phonology of Tagalog, Cebuano, and Itawis. University of the Philippines - Diliman.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]