Санта Анастасија, Верона

Од Википедија — слободната енциклопедија
Фасаден панел со Свети Петар од Верона.

Санта Анастасија е црква на Доминиканскиот ред во Верона, северна Италија. Во готски стил, се наоѓа во најстариот дел од градот, во близина на Понте Пјетра.

Историја[уреди | уреди извор]

Сегашната црква била започната во 1280 година и завршена во 1400 година, дизајнирана од доминиканските монаси Фра Бенвенуто да Имола и Фра Никола да Имола. Името го добил од претходно постоечкиот храм изграден од кралот Теодерик Велики на кој била изградена вистинската црква. Од 1307 година, всушност има право на Св.Петар од Верона, маченик и сопатрон на градот.

Осветена само во 1471 година, до 1808 година црквата ја држеле Доминиканците.

72 метри високата камбанарија имала четири ѕвона во 1460 година, петтото било додадено во 1650 година. Во 1839 година, 9-те ѕвона биле фрлени и подесени во C; тие се слушаат во веронеската ѕвонарска уметност од локален тим основан во 1776 година.[1]

Црквата по структура е слична на базиликата Сан Заниполо во Венеција.

Фасада[уреди | уреди извор]

Фасадата е поделена на три вертикални делови што одговараат на наосот и двата кораби во внатрешноста. Недовршена, фасадата е претежно во тула. Во центарот на средниот дел има прозор од роза.

Порталот од 15 век има две врати и е затворен во готска структура (1330) со сводови поддржани од украсни столбови во црвен, црн и бел мермер. Сводовите формираат три лунети: во поголемата е претстава на Света Троица со два ангела, опкружени со Свети Јосиф и Богородица. Отецот седи на готски трон со Распетието на колена и Христос на негова страна, надминат гулаб. Во двете помали лунети, директно над порталот, се прикажани епископот кој го води веронескиот народ и Св.Петар од Верона ги предводи фраерите, со бело-црниот транспарент на Доминиканците. Петте плитки на готскиот лак се украсени со шест хронолошки сцени од животот на Исус: Благовештение, Раѓање, Поклонение на мудреците, Патот кон Голгота, Распнувањето и Воскресението. Централната колона меѓу вратите има високорелјефи со Св.Доминик, Св.Петар од Верона и Св.Томас.

Архитравот има три статуи: централната и поголемата е Мадона со дете од венецијанското училиште, додека другата го претставува Св.Анастасија и Св.Кетрин на тркалото.

Страничните делови на фасадата, што одговараат на патеките, имаат големи обоени стаклени прозорци, опкружени со две квадратни камбанарија.

Грбакот, дело на Габриеле Калиари.
Фреска на обожување на Богородица од Алтичиеро да Зевио

Внатрешност[уреди | уреди извор]

Внатрешноста, на латинскиот крст план, е поделена на наос и две кораби, со вкрстени сводови, одделени со по шест колони; вторите се во бел или црвен мермер од Верона, со готски капители. Четирите колони над високиот олтар го прикажуваат грбот на Кастелбарко од Тренто, семејство кое интензивно придонесе за изградбата на црквата. Забележителен е погребниот споменик на Кортезија Серего, лево од апсидата, кој бил завршен во 1432 година од Винченцо ди Стефано да Верона. Ја прикажува јавачката фигура на Кортезија, облечена со оклоп и држи командно стапче. Неговиот коњ стои на извајаниот саркофаг, кој отсекогаш бил празен. Во фрескоживописот се претставени Благовештението и светите Петар Веронски и Доминик.

Двете стопчиња пред првите две колони стојат на две грбави фигури, од кои едната му се припишува на постариот син на Паоло Веронезе, Габриеле Калиари.

Во капелата Пелегрини е сместена доцната меѓународна готска фреска на Свети Ѓорѓи и принцезата, главно дело на Пизанело, како и статуи од теракотни од Микеле ди Фиренц, погубени пред 1436 година. Фриз од вториот, или од Писанело, сега исчезнато. Во капелата Пелегрини се наоѓа и гробот на Вилхелм фон Бибра.

Црквата завршува со голема апсида.

Надворешен изглед[уреди | уреди извор]

Лево од влезот на црквата, Гулјелмо ди Кастелбарко, подеста од Верона, изградил лак што станал негов гроб (Арка) предвидувајќи ги попознатите гробници на Скалигер.

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. Scuola Campanaria Verona 2010.

Извори[уреди | уреди извор]

  • Borelli, G. (1980). Chiese e monasteri di Verona. Verona: Banca popolare di Verona.
  • Scuola Campanaria Verona (2010). „S Anastasia“. Scuola Campanaria (Italian). Посетено на 11 October 2017.CS1-одржување: непрепознаен јазик (link)

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

  • Scuola Campanaria Verona, Novena per la Madonna del Rosario, YouTube, Архивирано од изворникот на 2023-03-23, Посетено на 11 October 2017CS1-одржување: бот: непознат статус на изворната URL (link) Concerto on the bells of S. Anastasia, Verona. 9 bells, cast 1839, tenor 1787 kg (35-0-20, 3,940 lbs), 143 cm tuned to C (in Italian "Do").